Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 χρόνων άφησε ο τραγουδιστής Γιάννης Βογιατζής βυθίζοντας στο πένθος τον καλλιτεχνικό χώρο και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Ο αγαπημένος Έλληνας ερμηνευτής αφησε το στίγμα του στην ελληνική μουσική και στο σινεμά χαρίζοντας τη μελωδική του φωνή σε πολλές επιτυχίες μεγάλων Ελλήνων συνθετών. Παρόλο που τα τελευταία χρόνια βρέθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας όλοι τον θυμούνται με νοσταλγία και συγκίνηση τόσο για τη συνεισφορά του στη μουσική, όσο και για το ήθος του. Ο Νίκος Μαστοράκης μιλά στο okmag για την πρώτη γνωριμία τους, τη φιλία και τη συνάντησή τους στο «Αργά» το 1993.
Μιλώντας για την πρώτη γνωριμία που είχε με τον Γιάννη Βογιατζή ο Νίκος Μαστοράκης ανέφερε στο okmag:. «Καλοκαίρι στο αναψυκτήριο “Γαρδένια” του Ζωγράφου, 15χρονος μαθητής ακόμη εγώ, με κοντό πανταλόνι και τακτικός πλην “όρθιος” θαμώνας κάθε βράδυ, μαγεμένος απο το showbiz εκείνης της εποχής. Για καλή μου τύχη, το βράδυ που είχαν “κλείσει” για μια και μόνη εμφάνιση η Σούλη Σαμπάχ και ο Γιάννης Βογιατζής, ο κονφερανσιέ του μαγαζιού δήλωσε ασθένεια κι εγώ έσπευσα να δηλώσω… προθυμία αντικατάστασής του. Έτσι, παρουσίασα για πρώτη φορά, στο πάλκο του αναψυκτηρίου, τον Γιάννη που, επτά χρόνια μεγαλύτερος μου, είχε κάνει κι εκείνος καριέρα πολύ νωρίς!».
Και συνέχισε: «Η φιλία μου με τον Γιάννη δεν ήταν από εκείνη τη “συνεργασία.” Εκείνος επέστρεψε στη δουλειά του κι εγώ στο γυμνάσιο Ζωγράφου. Μερικά χρόνια αργότερα, όταν ήμουν ρεπόρτερ, του θύμισα την πρώτη μας γνωριμία κι εκείνος αποφάσισε να με αποκαλεί “πιτσιρίκο.” Κάναμε παρέα, συνεργαστήκαμε, βγήκαμε νύχτες και νύχτες στη Φωκίωνος Νέγρη και στα παραλιακά κλαμπάκια. Ήταν ένα παιδί σαν την καλή σαμπάνια. Σπινθηροβόλος, λες και θήλασε αισιοδοξία, λαμπερός χωρίς προσπάθεια, γελούσε ακράτητα, πείραζε ασύστολα, και κυνηγούσε τις γυναίκες που δεν τον κυνηγούσαν.
Χαθήκαμε σε διαφορετικές ηπείρους για χρόνια, αλλά όταν τον είδα ξανά, στο “Αργά” του 1993, ήταν σα να μην πέρασε μια μέρα.
Σ’ εκείνη την κουβέντα, αποκάλυψε ότι είχε πάει φυλακή, επειδή είναι καλοπερασάκιας και είχε φάει τα λεφτά που. σαν επιχειρηματίας, χρώσταγε στο… ΙΚΑ! Μας συνδέουν ακόμη πολλά και διάφορα που αξίζει τον κόπο να κρατηθούν στον φάκελλο “αυστηρά προσωπικόν”».
