Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακοποίησης των Γυναικών ή Διεθνής/Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών καθιερώθηκε με απόφαση που έλαβε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 17 Δεκεμβρίου 1999. Από τότε την τιμάμε στις 25 Νοεμβρίου κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. Στόχος της είναι η ευαισθητοποίηση όλων των ανθρώπων για τη βία κατά των γυναικών που συναντάται, δυστυχώς, σε όλες τις χώρες αυτού του κόσμου μηδενός εξαιρουμένης.

Για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών στις 25 Νοεμβρίου, αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης στον κινηματογράφο κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Υπάρχει κάτι τρομερά καταθλιπτικό στα επαναλαμβανόμενα στόρι των ταινιών σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες καταφεύγουν σε δόλια και ακόμη και φόνους για να πάρουν πίσω τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους. Ας δούμε αναλυτικά τις ταινίες που αφιερώνουμε στην Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.

Εφιάλτης (1944)

Η ταινία του Τζορτζ Κιούκορ αφηγείται την ιστορία μιας όμορφης κληρονόμου της «Πόλα» (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) που χειραγωγείται από τον δόλιο εγκληματία σύζυγό της (Τσαρλς Μπόγιερ) ώσπου τελικά φτάνει στα όρια τη τρέλας. Η ηρωίδα αντέχει τον ήχο των βημάτων στη σοφίτα, τα αντικείμενα που λείπουν μυστηριωδώς ακόμη και τo ύπουλο παιχνίδι με τα φώτα στο σπίτι της. Η Μπέργκμαν πήρε επάξια ένα Όσκαρ για την ερμηνεία της.

Όχι δάκρυα για την Τζόυ (1967)

Το 1967, ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς γύρισε την ταινία, για τα βάσανα της 18χρονης Τζόι. Παντρεύτηκε τον Τομ, απέκτησε έναν γιο και βρίσκει τον εαυτό της κακοποιημένο και μόνη όταν ο σύζυγός της οδηγείται στη φυλακή. Η ψυχολογικά και σωματικά κακοποιημένη γυναίκα παίρνει τη μία κακή απόφαση μετά την άλλη. Γίνεται χορεύτρια σε κλαμπ και μετακομίζει με τον Ντέιβ (Τέρενς Στάμπ), έναν όμορφο απατεώνα που επίσης καταλήγει πίσω από τα κάγκελα. Τελικά, η Τζόι κάνει αυτό που έκαναν οι περισσότερες γυναίκες της κοινωνικής της τάξης και της εποχής της: Επιστρέφει στον σύζυγό της με την ελπίδα ότι το στόρι τους δεν θα τελειώσει πολύ άσχημα.

Αρκετά (2002)

Βασισμένο στο βιβλίο Black and Blue της Anna Quindlen είναι το «Αρκετά» του Μάικλ Άπτεντ. Πρωταγωνιστεί η Τζένιφερ Λόπεζ. Η σταρ υποδύεται τη «Σλιμ», μια σύζυγο που επειδή βασανίζεται χρόνια από τα χέρια του βίαιου συζύγου της, αποφασίζει πως έχει υποφέρει αρκετά. Παίρνει την κόρη της και τρέχει μακριά, αλλά όταν ο σύζυγός της την εντοπίζει, αποφασίζει να πάρει τη δικαιοσύνη στα χέρια της. Η Λόπεζ υποδύθηκε επίσης μια γυναίκα που δραπετεύει από την ενδοοικογενειακή βία στο «Αγεφύρωτες σχέσεις» του Λάσε Χάλστρομ. Σε εκείνη την ταινία τη σώζει ο πεθερός της, τον ​​οποίο υποδύεται ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ.

Ολική έκλειψη (1995)

Βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ, αυτή η ταινία διαθέτει ένα υπέροχο καστ, συμπεριλαμβανομένης της Κάθι Μπέιτς. Αυτή η ταινία δείχνει δυναμικά τη μακροπρόθεσμη ζημιά που προκάλεσαν οι κακοποιοί σύζυγοι και γονείς στην πρωταγωνίστρια «Ντολόρες Κλέρμπορν», και το βαρύ τίμημα που είναι έτοιμες να πληρώσουν οι γυναίκες για να ξεφύγουν από την κόλαση στο σπίτι τους. Η Τζένιφερ Τζέισον Λι στον ρόλο της κόρης είναι μια εύθραυστη μεθυσμένη γυναίκα που δεν αντέχει να ζει κοντά στη μητέρα της. Η «Ντολόρες» ζει στην απομόνωση. Βλέπει τον εαυτό της να κατηγορείται άδικα για τη δολοφονία του αφεντικού της, έχει αποδεχτεί τη μοναξιά της και είναι ευτυχισμένη που ξέρει ότι η κόρη της είναι ασφαλής.

Tyrannosaur (2011)

Η τρομακτική αφήγηση του Paddy Considine για την ενδοοικογενειακή κακοποίηση μας δείχνει την υπέροχη Ολίβια Κόλμαν. Η ηθοποιός υποδύεται την κακοποιημένη «Χάνα» της οποίας ο φαινομενικά αθώος σύζυγος Τζέιμς (Έντι Μάρσαν) θα πληρώσει το υπέρτατο τίμημα για την κακοποίησή του. Η ταινία μιλά για τους άντρες που παρασύρονται από τον βίαιο χαρακτήρα τους. Αλλά είναι επίσης μια ιστορία λύτρωσης και αγάπης. Εξαιρετικά γραμμένο και ερμηνευμένο, αλλά δύσκολο να το δεις, το Tyrannosaur είναι μια από τις καλύτερες ταινίες για την ενδοοικογενειακή κακοποίηση που γυρίστηκε ποτέ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ