Από τις πλέον πολυδιαβασμένες Ελληνίδες συγγραφείς, η Λένα Μαντά καθηλώνει με την πένα της δημιουργώντας εικόνα και έντονες συγκινήσεις στον αναγνώστη. Τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός, ενώ καταφέρνουν πάντα κάτι μαγικό: Σκαρφαλώνουν στην κορυφή των best sellers με αξιοθαύμαστη ταχύτητα με τη Λένα Μαντά, ωστόσο να κρατά πάντα χαμηλούς τόνους.
Με αφορμή τα νέα της μυθιστορήματα «Το μωρό της σοφίας» αλλά και το «Γυναικείο υπόθεση 3: Scripta Manent» που συνυπογράφει με την Κλαίρη Θεοδώρου, η Λένα Μαντά μιλά στο οkmag για όσα την εμπνέουν αλλά και για την οικογένειά της.
Υπάρχει κάποιο σενάριο κινηματογραφικής ταινίας που έχεις ζηλέψει (με την καλή έννοια);
Γενικά δεν ζηλεύω, αλλά σίγουρα θαυμάζω, παρ’ όλο που εγώ δεν γράφω σενάρια. Αγαπώ τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και εντυπωσιάζομαι από το πόσο μπροστά έβλεπαν οι μεγάλοι συγγραφείς της εποχής μιλώντας για καταστάσεις που βρήκαμε μπροστά μας. Θυμάμαι είχα ενθουσιαστεί από το ευρηματικό σενάριο του Straight story του Βλαδίμηρου Κυριακίδη και της Έφης Μουρίκη. Ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του και έθιγε θέματα που συζητάμε σήμερα.
«Δεν ήμουν σίγουρη αν ο σύζυγος θα κατάφερνε να συνοδέψει την κόρη του στην εκκλησία»
Στον γάμο της κόρης σου, ήσουν ιδιαίτερα συγκινημένη, Είναι αλήθεια αυτή μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή ενός γονέα;
Αν όχι η πιο σημαντική, είναι μια από τις πλέον συγκινητικές. Στην ηλικία που βρίσκομαι, μας γαλούχησαν με την άποψη ότι προορισμός κάθε ανθρώπου είναι ο γάμος. Εμπεριείχε ένα «πρέπει» που αιωρούνταν, ενίοτε απειλητικά. Αυτό που παρέλειψαν όμως οι γονείς μας να μας μάθουν, είναι ότι σωστή προτεραιότητα αποτελεί η αναζήτηση της ευτυχίας, έτσι όπως την εννοεί ο καθένας.
Απλώς για μένα, εκείνη η μέρα, ήταν συναισθηματικά φορτισμένη εξαιτίας της πρόσφατης περιπέτειας υγείας του άντρα μου. Δεν ήμουν σίγουρη αν ο σύζυγος θα κατάφερνε να συνοδέψει την κόρη του στην εκκλησία, ή ακόμα κι αν θα ζούσε να δει αυτή τη χαρά.
Είσαι ήδη γιαγιά. Αληθεύει η λαϊκή σοφία με το ρητό «Του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου;».
Λατρεύω τον εγγονό μου, έφερε φως και γέλιο στη ζωή μου, αλλά νομίζω ότι αυτή η ρήση, έχει να κάνει κυρίως με τον χρόνο που έρχεται στη ζωή μας ένα εγγόνι. Τα παιδιά μας, τα κάνουμε όταν είμαστε ακόμα ενεργοί, όταν πνιγόμαστε στις υποχρεώσεις και στα άγχη, μέσα στην προσπάθεια για επιβίωση. Ουσιαστικά δεν προλαβαίνουμε να απολαύσουμε τη χαρά που φέρνει ένα παιδί. Τα εγγόνια όμως, είναι εντελώς διαφορετική ιστορία! Μπορούμε πλέον, να γίνουμε οι σύντροφοι στα παιχνίδια τους. Έχουμε την ευκαιρία να περάσουμε ποιοτικό χρόνο μαζί τους, ακόμα και να τα κακομάθουμε! Με λίγα λόγια ν’ απολαύσουμε όλα τα προνόμια χωρίς όμως τις υποχρεώσεις! Επιπλέον έχουμε την ωριμότητα ν’ αξιολογήσουμε πολύ πιο σωστά τη σημαντικότητα κάθε στιγμής τους.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος, όσο αφορά στο εγγόνι;
Φοβάμαι τον κόσμο μέσα στον οποίο θα ζήσει. Φοβάμαι τους ανθρώπους που θ’ αντιμετωπίσει. Ανησυχώ για την κοινωνία μέσα στην οποία θα δώσει τις μάχες του. Γι’ αυτό καμαρώνω την κόρη και τον γαμπρό μου, για τον τρόπο που τον μεγαλώνουν. Ενισχύουν την δυναμικότητα και την ανεξαρτησία που ήδη διαφαίνεται ότι υπάρχει στον χαρακτήρα του, του μαθαίνουν όμως και τα όριά του. Του διδάσκουν την αγάπη για τα ζώα και τον σεβασμό. Και όσο εκείνοι καθοδηγούν σωστά, τόσο εγώ ανησυχώ όλο και λιγότερο. Αφού δεν μπορούμε να εξαλείψουμε τους κινδύνους για το παιδί μας, χρέος μας είναι, να το κάνουμε ικανό για να τους αντιμετωπίσει.
«Κάθε δελτίο ειδήσεων, μοιάζει με πολεμικό ανακοινωθέν»
Ποια είδηση σε το δελτίο Ειδήσεων σε τρομάζει περισσότερο και γιατί;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει είδηση πλέον που να μην με τρομάζει, να μην με κάνει να χάνω τον ύπνο μου τις νύχτες. Μάλλον μεγάλωσα και τρομάζω εύκολα! Αυτό όμως που με ταράζει περισσότερο, τα τελευταία χρόνια, είναι όλη αυτή η έξαρση της βίας, ενδοοικογενειακής αλλά και ενδοσχολικής. Όλος αυτός ο θυμός που βγαίνει ανεξέλεγκτος πλέον, προς πάσα κατεύθυνση, και που με κάνει ν’ αναρωτιέμαι τι τον προκαλεί ή πού βρισκόταν κρυμμένος και ξαφνικά, μετά τον Covid, ξεχύθηκε να μας πνίξει. Κάθε δελτίο ειδήσεων, μοιάζει με πολεμικό ανακοινωθέν και αναρωτιέμαι αν μόνο άσχημα συμβαίνουν ή μόνο αυτά επιλέγουν τα κανάλια να προβάλλουν.
«Στράφηκα εγκαίρως σε ψυχολόγο, ζήτησα βοήθεια και βγήκα κερδισμένη»
«Κάποια περίοδο με τη Μαρία περάσαμε μια μεγάλη κρίση που κράτησε 8 χρόνια» έχετε πει σε συνέντευξή σας. Με αφορμή αυτή την ατάκα θα ήθελα να ρωτήσω, υπάρχει ένας υπόγειος ανταγωνισμός ανάμεσα σε μητέρα και κόρη;
Καθόλου υπόγειος και καθόλου απλός ανταγωνισμός! Πόλεμος είναι, και μάλιστα ανοιχτός και σφοδρότατος κάποιες φορές, ανάλογα τις καταστάσεις. Η κόρη για την μάνα, είναι η γνήσια συνέχειά της. Βλέπει στο πρόσωπό της τον εαυτό της ή έστω την νεότερη και βελτιωμένη εκδοχή του. Γι’ αυτό έρχεται η εποχή που αρχίζει η αγωνία. Θέλει να προειδοποιήσει, να προστατεύσει, να γλιτώσει με την πείρα της το αγαπημένο της πλάσμα, απ’ όσα δύσκολα πέρασε η ίδια και δεν συνειδητοποιεί ένα κλισέ, πέρα για πέρα αληθινό: Η πείρα δεν μεταβιβάζεται. Οι συγκρούσεις λοιπόν, από κει και μετά, είναι μονόδρομος. Η διαφορά έγκειται στο πως θα διαχειριστούμε αυτές τις εντάσεις και πόσο βαθύ χάσμα θα καταλήξουμε να δημιουργήσουμε. Εγώ στράφηκα εγκαίρως σε ψυχολόγο, ζήτησα βοήθεια και βγήκα κερδισμένη, αφού σήμερα, η σχέση με την Μαρία είναι, όχι απλά καλή, αλλά άριστη και αξιοζήλευτη θα έλεγα, χτισμένη σε υγιείς βάσεις.
Έχεις ήδη ξεκινήσει να δουλεύεις στο μυαλό το επόμενο βιβλίο; Μπορείς να μας δώσεις ένα στοιχείο ως προς το τι θα αφορά;
Το επόμενο βιβλίο μου, έχει ήδη παραδοθεί και θα κυκλοφορήσει τον Μάιο, όπως πάντα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, αλλά είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ ν’ αποκαλύψω τίποτα γι’ αυτό! Ας πούμε ότι πρόκειται για μια έκπληξη που περιμένει το αναγνωστικό κοινό!
«Μέσα στα βιβλία μου, έχουν “τρυπώσει” πολλά προσωπικά μου στοιχεία»
Στο εξωτερικό οι σταρ το επιχειρούν με μανία. Σκέφτεσαι να γράψεις την αυτοβιογραφία σου;
Με αυτή την έννοια που το κάνουν οι διεθνείς σταρ όχι, ίσως γιατί δεν ανήκω σ’ αυτή την κατηγορία! Αυτά που ήθελα να πω για τη ζωή μου, υπάρχουν ήδη σ’ ένα βιβλίο που είναι αυτοβιογραφικό. Το «Ζωή σε πόλεμο» κυκλοφόρησε το 2017 και ήταν η καταγραφή των παιδικών μου χρόνων, η σχέση με τη μητέρα μου και πώς αυτή με καθόρισε και με διαμόρφωσε σαν άνθρωπο. Δεν προβλέπεται να ξανακάνω κάτι παρόμοιο. Εξάλλου, μέσα στα βιβλία μου, έχουν «τρυπώσει» άλλοτε εκούσια και άλλοτε ακούσια, πολλά προσωπικά μου στοιχεία, ακόμα και περιστατικά της ζωής μου.
Ποια ήταν η έμπνευση για το στόρι του νέου βιβλίου «Το μωρό της σοφίτας»;
Όπως κάθε φορά που κάτι γεννιέται στο μυαλό μου, η έμπνευση ήρθε τυχαία, ενώ παρακολουθούσα ένα επεισόδιο από την εκπομπή «Μηχανή του χρόνου» η οποία αναφερόταν στα μωρά της σοφίτας. Μωρά, που γεννήθηκαν σε σοφίτες παλιών αρχοντικών, από νεαρές υπηρέτριες της εποχής. Τα κορίτσια αυτά είχαν βιαστεί από τους κυρίους του σπιτιού και, από φόβο, έκρυψαν την εγκυμοσύνη σφίγγοντας το κορμί τους με πανιά. Ως εκ τούτου τα περισσότερα έμβρυα δεν ήταν καν τελειόμηνα, συνεπώς είτε γεννιόνταν ήδη νεκρά είτε πέθαιναν αμέσως μετά. Σε κάποιες σοφίτες, με την πάροδο του χρόνου, οι συνθήκες επέτρεψαν ώστε να μετατραπούν σε μικροσκοπικές μούμιες, οι οποίες, μετά την ανακάλυψή τους κυρίως από εργολάβους, λίγο πριν την κατεδάφιση των κατοικιών, φυλάσσονται σήμερα στο εγκληματολογικό μουσείο Αθηνών.
Παρακολουθώντας λοιπόν αυτή την εξαιρετική έρευνα, εγώ εμπνεύστηκα το βιβλίο μου. Το δικό μου μωρό θα ζούσε και θα επιβίωνε για να διηγηθεί την ιστορία του.
Διαβάστε επίσης:
- Λένα Μαντά: «Ο άντρας μου είναι σε εξάρτηση από το οξυγόνο, του έχω μηχάνημα στο σπίτι»
- Λένα Μαντά: Οι αδημοσίευτες φωτογραφίες από τον γάμο της κόρης της, Μαρίας
- Μαρία Μαντά: H πλούσια μπομπονιέρα του γάμου της κόρης της Λένας Μαντά – «Σε όλα της υπερβολική η νύφη»
