Από το βράδυ της Δευτέρας, όταν εισήχθη στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, η Φώφη Γεννηματά δίνει για μια ακόμα φορά μια γενναία μάχη με τον καρκίνο.

Μια υπόθεση, που όπως έχει πει, στη δική της περίπτωση δεν είναι μόνο προσωπική, αλλά οικογενειακή.

Η μητέρα της, Κάκια Βέργου, η πρώτη πρόεδρος της Ενωσης Γυναικών Ελλάδος, αρρώστησε με καρκίνο στον μαστό το 1984 και πάλεψε για 10 χρόνια με την ασθένεια. «Με τον καρκίνο η σχέση δεν είναι μόνο προσωπική. Έχουμε μια οικογενειακή ιστορία με τον καρκίνο, η μητέρα μου αρρώστησε πρώτη, ήταν το 1984 και ήταν 44 ετών. Έζησε 10 χρόνια πολεμώντας τον καρκίνο κάθε μέρα , δεν σταμάτησε σχεδόν καθόλου να κάνει θεραπείες, ήμασταν συνέχεια στα νοσοκομεία».

Η πολυετής δοκιμασία της μητέρας της, αλλά και ο τρόπος που αντμετώπισε με γενναιότητα και αισιοδοξία την αρρώστια υπήρξε ένα μάθημα ζωής για τη Φώφη Γεννηματά. Όπως έχει η ίδια δηλώσει «Η μάχη με τον καρκίνο είναι ένας διαρκής αγώνας, που θέλει αισιοδοξία. Έμαθα να βλέπω το ποτήρι πάντα μισογεμάτο. Έλεγε η μητέρα μου “αν είναι αυτή η τελευταία μέρα της ζωής μου, θα την περάσω κλαίγοντας;” Θυμάμαι ότι ήμασταν στο Μεταξά και έκανε χημειοθεραπείες και δεν καθόταν ποτέ στο κρεβάτι. Ή ήμασταν μέσα στην κουζίνα με τις τραπεζοκόμες και πίναμε καφέ και κουβεντιάζαμε με τον ορό στο χέρι ή ήμασταν στη βεράντα, κοιτούσαμε τη θάλασσα και κάναμε σχέδια για το καλοκαίρι. Αυτό ήταν ένα βίωμα δικό μου που με βοήθησε πάρα πολύ στη συνέχεια και έμαθα να ζω την κάθε στιγμή, να απολαμβάνω… δεν με ενδιαφέρει η ίντριγκα… Προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα από πάνω. Μία είναι η ζωή, δεν επιστρέφει, κάθε στιγμή είναι μοναδική. Θέλει πάρα πολλή αγάπη, πολλή δύναμη να μη σε πάρει από κάτω, να μη ζεις συνέχεια μέσα στην αγωνία».

Στην ίδια συνέντευξη είχε μιλήσει και για τον πατέρα της, τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά, ένας από τους πο δημοφιλείς και αγαπητούς υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που αρρώστησε και εκείνος από καρκίνο. « Ήταν πάρα πολύ σκληρές ώρες, απίστευτο σχεδόν. Διότι, όταν έχεις έναν άνθρωπο στην οικογένεια να περνάει 10 χρόνια μια τόσο δύσκολη αρρώστια, δεν φαντάζεσαι ότι θα σου συμβεί και στον πατέρα. Δεν το χωρούσε το μυαλό μας, δεν το πιστεύαμε. Έλεγε o πατέρας μου θα παλέψω να κάνω πόρτα τη χαραμάδα της ελπίδας’ και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

Δέκα χρόνια διήρκησε η μάχη της μητέρας της, δύο χρόνια η μάχη του πατέρα της.  Ήταν 1994, όταν ο Γιώργος Γεννηματάς έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 55 ετών. Λίγους μήνες νωρίτερα, είχε φύγει η σύζυγός του Κάκια, σε ηλικία 54 ετών. Έφυγαν με διαφορά μόλις 7 μηνών. Ήταν μαζί από παιδιά.

«Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα, γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια» έχει πει η Φώφη Γεννηματά για την διπλή απώλεια που βίωσε, σε ηλικία μόλις 30 ετών.

Το 2008 σε προγραμματισμένες προληπτικές εξετάσεις που έκανε τακτικά λόγω οικογενειακού ισορικού η πρόεδρος του κινήματος αλλαγής, η Φώφη Γεννηματά έμαθε πως έχει καρκίνο στον δεξιό μαστό. Ήταν 44 ετών -στην ίδια ηλικία που είχε νοσήσει και η μητέρα ατης. «Το Σάββατο το έμαθα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και στο επόμενο Σάββατο ήμουν σε ένα συνέδριο και μιλούσα από το βήμα», έχει πει σχετικά, μιλώντας στην Ελεονώρα Μελέτη και την εκπομπή Μεσάνυχτα. Μάλιστα μετά την επιτυχή χειρουργική επέμβαση στην οποία είχε υποβληθει στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ στο νοσοκομείο Μεμόριαλ όπου ακολούθησε θεραπευτική αγωγή.

«Πρέπει να μιλάμε, να μιλάμε μεταξύ μας για αυτά τα πράγματα. Η σιωπή δεν ωφελεί σε τίποτα. Βρήκα γυναίκες που θέλησαν να μου δώσουν κουράγιο και μοιράστηκαν μαζί μου το πώς ένιωθαν», είχε πει, αφού μοιράστηκε με τον κόσμο την περιπέτειά της, για να στείλει μια σειρά από σημαντικά μηνύματα. «Το πρώτο μήνυμα είναι πως πρέπει να σπάσουμε το ταμπού και το στίγμα και πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε. Ένα ακόμα μήνυμα είναι πως η πρόληψη μπορεί να σώσει τη ζωή σου. Και το τρίτο μήνυμα είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας: πως παλεύεται τελικά». Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε «Αυτό που με δίδαξε όλο αυτό είναι ότι η ζωή είναι ωραία. Έμαθα να μη χάνω στιγμές. Να απολαμβάνω το σήμερα. Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Να προσβλέπω στο αύριο. Πρέπει να παλεύουμε, να φυλάμε τον εαυτό μας, να τον προσέχουμε, για να είμαστε δίπλα στα αγαπημένα μας πρόσωπα».

Με τον σύζυγό της, Ανδρέα Τσούνη.

Μιλώντας για την περιπέτεια υγείας της, είχε τονίσει πως το μεγαλύτερο στοίχημα για έναν ασθενή είναι να αντισταθεί στον φόβο: «Η πρώτη αντίδραση όλων των ανθρώπων είναι ‘γιατί σε μένα;’, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά αν μείνεις σε αυτή την αντίδραση δεν θα τη βγάλεις καθαρή στο τέλος. Πρέπει να κάνεις το επόμενο βήμα, να φύγεις γρήγορα από αυτή τη λογική. Αν έμενα στο γιατί σε μένα, δεν θα είχα τρία παιδιά και ίσως να μη ζούσα σήμερα. Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχει νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα ποτέ έτσι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα. Να σκέφτεσαι ότι η μικρή σου, ίσως μην θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη μορφή σου, τη φωνή σου, να μην γνωρίσει το χάδι σου. Μ’ έπιανε τρόμος στη λογική ότι μπορούσε τα παιδιά μου, που απέκτησα με τόσο κόπο και τόση προσπάθεια, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους. Είναι πολύ οδυνηρό», είχε πει.

Η μητρότητα και οι δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει να γίνει μητέρα ήταν ένα ακόμα θέμα στο οποίο είχε αναφερθεί σε συνεντεύξεις, έχοντας μοιραστεί την προσωπική της ιστορία. «Όταν ήμουν 22 χρονών στον πρώτο μου γάμο, μας είπαν ότι δεν θα κάνουμε παιδιά, μας το απέκλεισαν. Είπα ότι δεν το βάζω κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά και ξεκίνησα έναν πάρα πολύ μεγάλο αγώνα που κράτησε 10 χρόνια και τελικά ήρθε η Αιμιλία στη ζωή μας και τα άλλαξε όλα. Αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι, αρχίσαμε να ψάχνουμε την διαδικασία και τότε έμεινα έγκυος στην Αιμιλία. Ήταν η τελευταία προσπάθεια εξωσωματικής που κάναμε. Μετά, τα άλλα δύο μου παιδιά ήρθαν φυσιολογικά. Είναι από τα περίεργα που συμβαίνουν στη ζωή».

Με τον Κώστα Μπακογιάννη σε επίσημη εκδήλωση στη Σταδίου.


Χθες, η είδηση της εισαγωγής της στο νοσοκομείο, αλλά και η ανακοίνωσή της μέσα από την οποία εξηγούσε πως θα αποσυρθεί από την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη νέου προέδρου του ΚΙΝΑΛ για λόγους υγείας, έφερε ένα θερμό κύμα συμαράστασης, από φίλους, συνεργάτες, πολιτικούς «συντρόφους» και «αντιπάλους», αλλά και πλήθος κόσμου, που της στέλνουν την αγάπη, τη στήριξη και τις ευχές τους για γρήγορη ανάρρωση.

Με το δυναμισμό, το χαμόγελο και τη θετική ενέργεια που πάντα τη διακρίνει, η Φώφη Γεννηματά δίνει ακόμα μια φορά μια γενναία μάχη, από αυτές που ξέρει να δίνει για να βγει νικήτρια.

Φωτογραφίες: NDP

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ