Η Mελίνα Σιδηροπούλου δεν έχει μιλήσει πολλές φορές για τον αδερφό της από τότε που έφυγε από τη ζωή. Σε μία σπάνια συνέντευξή της αφηγήθηκε στιγμές της μαζί του στην εκπομπή «Στούντιο 4».
«Τον θυμάμαι τελείως ντυμένο άλλα ντ΄άλλων, να πηγαινοέρχεται στο δωμάτιό του, να έρχονται οι φίλοι του και να παίζουν». «Στον από πάνω όροφο ο γιος της σπιτονοικοκυράς ασχολούνταν με το ροκ όταν ο Παύλος ήταν 13-14 χρονών και πήγαινε μαζί του και άκουγε. Μπαίνει στη Θεσσαλονίκη, φεύγει από το σπίτι. Έμειναν στο ίδιο δωμάτιο με τον Βαγγέλη Γερμανό».
Η μητέρα του όπως και η ίδια τον θαύμαζαν πολύ, όπως εξομολογήθηκε: «Μεγαλώσαμε σε μία ευκατάστατη οικογένεια που δεν ήταν το χρήμα το ιδανικό, η γνώση ήταν. Η μητέρα μου τον θαύμαζε και τον στήριζε, ήταν η γραμματέας του σε όλα τα θέματα».
Και εγώ τον θαύμαζα αλλά και θύμωνα με όλα αυτά τα διάφορα που ζούσε, ήταν δύσκολος στην καθημερινότητα, ζωηρός». «Ήταν πρωτοπόρος καλλιτέχνης στο ροκ, ήταν και ο Πουλικάκος πριν που είχε τραγούδια με ελληνικό στίχο αλά ο Παύλος ήταν ο κανόνας, ο αγώνας του ήταν να εκφράσει το ροκ με ελληνικό στίχο. Για μία λέξη μπορούσε να ταλαιπωρείται μήνες.
«Πολλοί χάθηκαν εκείνη την εποχή σήμερα τα νέα παιδιά έχουν μεγαλύτερη γνώση του θέματος. Παρότι ασχολούνται με το ροκ είναι πιο νηφάλιοι».
Για τον εθισμό του με τις ουσίες είπε: «Δεν θα έπρεπε να μπω στην ιστορία γιατί ήξερα, είχα χάσει πολλούς φίλους. Πίστεψε ότι θα το ξεπερνούσε εύκολα αλλά αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να το κάνει, δυστυχώς γιατί τον κατέστρεψε. Είχε χάσει το αριστερό του χέρι. Όταν τον είδα στο νοσοκομείο με το χέρι του πολύ πρησμένο και πόνους μου είπε ότι δεν είχε κάνει κάτι την προηγούμενη μέρα για να συμβεί αυτό».
«Με πήραν και μου είπαν ο Παύλος είναι στο νοσοκομείο και να πάω. Δεν μου είπαν ότι δεν ζούσε. Μου ήρθε ξαφνικό, δεν μπορούσα να σκεφτώ… Παρόλο που ήξερα ότι έκανε χρήση ουσιών. Κατά καιρούς σταματούσε. Τότε μου είχε πει ότι είχε σταματήσει. Πίστευα ότι δεν θα φύγει από αυτό, ότι θα μπορέσει να το ελέγξει».
