Μία από τις πιο περιζήτητες Γαλλίδες ηθοποιούς στην ιστορία του Χόλιγουντ, σύντροφος του συμπατριώτη της σκηνοθέτη Γκιγιόμ Κανέ και μητέρα δύο παιδιών, η Μαριόν Κοτιγιάρ εξηγεί πώς καταφέρνει να διαχωρίζει τον εαυτό της από τους ρόλους που υποδύεται. Aφορμή η νέα ταινία Annette του Λεός Καράξ, στην οποία πρωταγωνιστεί υποδυόμενη την Ανν, μαι διεθνώς αναγνωρισμένη τραγουδίστρια της όπερας που ερωτεύεται έναν κωμικό με δύσκολο χαρακτήρα (Άνταμ Ντράιβερ), μέχρι που η γέννηση της κόρης τους φέρνει τα πάνω-κάτω στη ζωή τους.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες συμμετέχοντας σε ένα τέτοιου είδους μιούζικαλ;
Δεν ανησυχούσα ποτέ για το αν θα υποδυθώ έναν χαρακτήρα. Περισσότερο με ενδιέφεραν οι τεχνικές προκλήσεις όσον αφορά το τραγούδι. Το συγκεκριμένο μιούζικαλ ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστό. Τραγουδούσαμε ζωντανά στα γυρίσματα και όχι έχοντας ηχογραφήσει τα τραγούδια σε ένα στούντιο. Αυτός είναι άλλωστε ο συνήθης τρόπος που γίνονται τέτοιου είδους ταινίες, δηλαδή πρώτα ηχογραφούνται τα τραγούδια και μετά τα λένε οι ηθοποιοί playback στο σετ. Οπότε σε αυτή την ταινία είχα να αντιμετωπίσω την πρόσθετη δυσκολία τού να τραγουδάς, να κινείσαι, να επηρεάζεσαι από όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου. Δεν είμαι τραγουδίστρια της όπερας, οπότε δεν είχα δεχτεί τον ρόλο, μέχρι τη στιγμή που ένιωσα ότι ήμουν έτοιμη να συμμετάσχω σε αυτή την ιστορία. Δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι για έναν ρόλο.
Σε βοήθησε η εμπειρία που έχεις η ίδια ως δημόσιο πρόσωπο να καταλάβεις και στη συνέχεια να ερμηνεύσεις τον ρόλο της Ανν ή ακόμη να αντιληφθείς τον τρόπο που εκείνη διαχειρίστηκε τη δημοσιότητα ως τραγουδίστρια της όπερας;
Η ιστορία αποκαλύπτει ότι αν δεν είσαι ικανοποιημένος με τον εαυτό σου, μπορεί να καταστρέψεις τους ανθρώπους που αγαπάς περισσότερο. Αντιμετωπίζω πολύ καιρό το πώς το μέγεθος της αναγνώρισης των επιτευγμάτων σου και ο τρόπος που οι άλλοι τα αντιλαμβάνονται επηρεάζουν την εικόνα του εαυτού σου. Αυτό είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στη ζωή μου και για μένα είναι ένας τρόπος να αποδεχτείς τον εγωισμό σου και ταυτόχρονα να καταλάβεις ότι η εκτίμηση του κοινού για τη δουλειά σου δεν είναι κάτι σταθερό. Πρέπει να δια- χωρίσεις τη ζωή σου και τον τρόπο που αισθάνεσαι για τον εαυτό σου από τη δουλειά σου και το είδος της επιτυχίας που έχεις ή δεν έχεις.
Απολαμβάνεις να ταυτίζεσαι με τους χαρακτήρες που υποδύεσαι ή προσπαθείς να διατηρείς μια απόσταση;
Θέλω να αισθανθώ ότι έχω αιχμαλωτιστεί εντελώς από τον χαρακτήρα και έτσι βιώνω την απόλυτη επαφή. Πάντα αναζητώ έναν ρόλο με όση περισσότερη αυθεντικότητα γίνεται. Είμαι παθιασμένη με την υποκριτική και έτσι προτιμώ να υποδύομαι χαρακτήρες που είναι πολύ διαφορετικοί από μένα γιατί μου αρέσει να εξερευνώ το άγνωστο. Υπάρχουν διάφορα είδη ηθοποιών. Αυτοί που τους αρέσει να παίζουν με τη φωτιά γύρω από τους ρόλους τους αλλά και εκείνοι που είναι ικανοί να διαχωρίσουν εντελώς τον εαυτό τους από ό,τι συμβαίνει στα γυρίσματα μέχρι να επιστρέψουν σπίτι τους ή στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους. Στη δική μου περίπτωση, θα έλεγα πως βρίσκομαι κάπου στη μέση αυτών των δύο άκρων. Το να μοιράζεσαι την ψυχή και την προσωπικότητά σου με έναν χαρακτήρα δεν είναι κάτι ασήμαντο. Με επηρεάζει κατά πολύ. Οπότε μπορεί να γίνει δύσκολο να ζεις όπως ο χαρακτήρας που υποδύεσαι στο σετ και να μην το κουβαλάς μαζί σου στο σπίτι στο τέλος της ημέρας.
Η μητρότητα σε επηρέασε στον τρόπο που προσεγγίζεις πλέον τη δουλειά;
Ναι, δεν αφήνω τον εαυτό μου να μένει με τους χαρακτήρες που παίζω, όπως συνήθιζα. Όταν επιστρέφω σπίτι, πρέπει να είμαι ο εαυτός μου γιατί τα παιδιά μου θα νιώσουν αν κάτι είναι διαφορετικό σε μένα.
Αληθεύει ότι ως μικρό κορίτσι ήσουν μεγάλη θαυμάστρια των αμερικανικών ταινιών;
Μεγάλωσα με αμερικανικές ταινίες και η γαλλική κινηματογραφική κουλτούρα μου εκείνη την περίοδο ήταν αρκετά φτωχότερη. Μεγαλώνοντας μου άρεσαν ταινίες του Τζορτζ Κούκορ
και παρακολουθούσα ηθοποιούς όπως η Γκρέτα Γκάρμπο, η Όντρεϊ Χέπμπορν, η Ρίτα Χέιγουορθ, η Κάθριν
Χέπμπορν και άλλες μεγάλες ντίβες του Χόλiγουντ. Με έκαναν να ονειρεύομαι εκείνον τον κόσμο, τη γοητεία του αλλά και το να θέλω να γίνω ηθοποιός.
Η υποκριτική ήταν το πεπρωμένο της ζωής σου;
Ήταν όνειρό μου να γίνω ηθοποιός. Η μητέρα μου ήταν ηθοποιός, οπότε με έπαιρνε μαζί της στις πρόβες. Όσο μεγάλωνα, το θέατρο γινόταν ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου μου. Επίσης παρακολουθούσα ηθοποιούς όπως η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η οποία ήταν το πρότυπό μου. Όμως με ανησυχούσε βαθιά το ότι δεν θα μπορούσα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα γιατί πολύ λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν να επιτύχουν σε ένα τέτοιο επίπεδο. Το ότι ξεκίνησα να βρίσκω δουλειά αποτέλεσε την ικανοποίηση όσων ήλπιζα. Θυμάμαι ακόμα την εμπειρία τού να μπαίνεις στα γυρίσματα μεγάλων κινηματογραφικών παραγωγών. Κουνούσα το κεφάλι και χαμογελούσα σαν να μη συνέβαινε πραγματικά, σαν να ονειρευόμουν.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφόρησε με τα «Νέα Σαββατοκύριακο» (21-27 Αυγούστου). Πρακτορείο Wenn/Απόδοση: Αγάπη Σιώρα.
