Ευχάριστα είναι τα νέα για τον Κώστα Σόμμερ και τη σύντροφό του, Βαλεντίνη Παπαδάκη, καθώς σε λίγο καιρό θα γίνουν γονείς για πρώτη φορά. Το ζευγάρι φωτογραφήθηκε στο περιοδικό ΟΚ! και μίλησε στη Μαρία Παπαϊωάννου για την πιο όμορφο περίοδο που περνά.
Τετάρτη πρωί, φορώντας τις φόρμες τους μπαίνουν στον χώρο της φωτογράφισης. Τα 19 χρόνια που τους χωρίζουν δύσκολα γίνονται αντιληπτά καθώς οι δυο τους έχουν έναν κώδικα επικοινωνίας που θα ζήλευαν ακόμα και οι συνομήλικοι. Έχοντας μόλις κλείσει τον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης της, η Βαλεντίνη δείχνει να λάμπει από ευτυχία, με τον Κώστα δίπλα της να χαϊδεύει συνεχώς τη φουσκωμένη κοιλίτσα της. Την ίδια ώρα, δεν σταματάει να την πειράζει, ενώ όταν τον ρωτάω αν είναι το ίδιο πειραχτήρι με όλους, απαντάει: «Ναι. Είμαι και λίγο ειρωνικός βέβαια και αν δεν με ξέρεις μπορεί να με παρεξηγήσεις. Η Βαλεντίνη όταν είμαστε με κόσμο πολλές φορές με σκουντάει», με την 26χρονη σύντροφό του να συμπληρώνει γελώντας: «Το “λίγο” μου άρεσε! Του λέω συχνά “μαζέψου”. Εγώ και οι φίλοι μας μπορεί να καταλαβαίνουμε, αλλά δεν είναι όλοι το ίδιο».
Βαλεντίνη, πώς γνωριστήκατε;
Βαλεντίνη: Ένα βράδυ, μέσω κοινής παρέας, λίγο πριν από την πρώτη καραντίνα. Βγήκαμε μια-δυο φορές και… αυτό ήταν!
Σου έκανε το «κλικ» από την αρχή; Τον είδες και είπες αυτός είναι ο άντρας της ζωής μου;
Βαλεντίνη: Εκείνο το βράδυ δεν ένιωσα καθόλου το «κλικ». Μιλάγαμε ωραία και ήταν πολύ ζεστός. Όλα όμως ήταν στο πλαίσιο της παρέας. Για να πω την αλήθεια, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό. Σκεφτόμουν και ότι είναι διάσημος, οπότε δεν μπήκα καν στη διαδικασία. Μετά μου έστειλε κάποαι μηνύματα. «Άντε, ας είναι» είπα. (Γελάει.) Δεν έχω να χάσω κάτι με το να τον γνωρίσω .
Κώστα, εσύ τι σκέφτηκες όταν την είδες;
Κώστας: Σκέφτηκα ότι είναι μια ευχάριστη, χαμογελαστή και όμορφη κοπέλα. Ουσιαστικά εκείνο το βράδυ το περάσαμε οι δυο μας, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι. Και ακριβώς επειδή περάσαμε όμορφα, σκέφτηκα να την πάρωέ να τηλέφωνο να πάμε για φαγητό. Δεν περίμενα να φτάσουμε ως εδώ. Μέχρ κι αι τώρα, όταν κοιταζόμαστε και βλέπω την κοιλίτσα της, της λέω: «Έχεις καταλάβει τι έχει γίνει εδώ;». Μου απαντάει «όχι». Νομίζω ότι όσο μεγαλώνεις και είσαι πιο ώριμος και έμπειρος αξιολογείς διαφορετικά κάποια πράγματα. Για να σου το πω πιο απλά, θεωρώ ότι αν είχα γνωρίσει τη Βαλεντίνη πριν από έξι ή επτά χρόνια, δεν θα μπορούσα να καταλάβω την αξία της.
Βαλεντίνη: Είναι και το timing που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Kαι ήρθε η ώρα να γίνετε γονείς…
Βαλεντίνη: Ναι, περιμένουμε το πρώτο μας παιδί. Έχω μπει στον πέμπτο μήνα.
Πώς το ανακοίνωσες στον σύντροφό σου;
Βαλεντίνη: Επειδή λίγους μήνες νωρίτερα είχα μείνει ξανά έγκυος και είχαμε μια δυσάρεστη εξέλιξη, αυτή τη φορά ήμασταν λίγο πιο εγκρατείς. Είχα πέντε μέρες καθυστέρηση, έκανα το τεστ και του είπα «Αγάπη μου, είναι θετικό». Ήμασταν λίγο συγκρατημένοι.
Κώστας: Σκεφτόμασταν ότι δεν θέλαμε να ξαναπεράσουμε το ίδιο πράγμα. Δεν ήταν εύκολο. Σε αυτή την εγκυμοσύνη κάθε φορά που η Βαλεντνίη μπορεί να νιώθει κάτι, είμαστε απευθείας σε επαγρύπνηση. Υπό άλλες συνθήκες εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δηλαδή θα σκεφτώ «Εντάξει, μωρέ, πονάς λίγο, δεν είναι κάτι». Τώρα όμως είμαστε στην τρεχάλα. «Φυσάμε» και το γιαούρτι.
Τι σας είχε επηρεάσει περισσότερο στην πρώτη αποβολή;
Βαλεντίνη: Δεν περιμέναμε να πάει κάτι στραβά. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Ωστόσο, πιστεύεις ότι σε εσένα δεν θα συμβεί ποτέ.
Κώστας: Αξίζει να αναφέρουμε για τα ζευγάρια που τώρα προσπαθούν να κάνουν παιδί ή ίσως έχουν περάσει κάτι ανάλογο πως το πιο βασικόε ίναι να καταλάβουν ότι τελικά είναι πολύ σύνηθες – πάρα πολύ όμως. Σε βαθμό που εγώ δεν το πιστεύω. Δεν ξέρω ούτε ένα ζευγάρι που να μην έχει περάσει μια περιπέτεια. Αν καταλάβεις τι συμβαίνει μέσα στον οργανισμό της γυναίκας, τότε αντιλαμβάνεσαι πως τα ποσοστά τού να πάνε όλα καλά μάλλον είναι εναντίον σου. Αυτό όμως δεν πρέπει να σε πάρει από κάτω. Αν σου συμβεί, πρέπει να πεις “Εντάξει, το προσπαθήσαμε”. Σαν να προσπαθήσαμε και απλά να μην έμεινες έγκυος.
Μετά την απώλεια του μωρού, ξεκινήσατε αμέσως να προσπαθείτε ξανά;
Κώστας: Ο γιατρός μάς είπε για δύο μήνες να μην προσπαθήσουμε καθόλου . Γιατί είχε προχωρήσει αρκετά η εγκυμοσύνη και έγινε απόξεση. Δεν ήταν απλά ένα χάπι. Μπήκε στο χειρουργείο. Μόλις μας έδωσαν το πράσινο φως έμεινε έγκυος. Ήταν σαν να είχαμε απλά μια καθυστέρηση τριών μηνών.
Γνωρίζετε το φύλο;
Βαλεντίνη: Το ξέρουμε αλλά δεν θέλουμε να το πούμε ακόμα. Προτιμούμε να το κρατήσουμε για εμάς.
Έχετε ξεκινήσει προετοιμασίες για να υποδεχτείτε το μωρό στο σπίτι;
Βαλεντίνη: Εννοείται. Απλά είναι δύσκολα τα πράγματα γιατί είναι όλα κλειστά. Το πάμε μέρα μέρα. Ξυπνάμε και λέμε «Τι θα κάνουμε σήμερα; Να κάνουμε το χρώμα στον τοίχο».
Κώστας: Ήδη αλλάξαμε κάποια πράγματα στο σπίτι. Τώρα έχει μείνει ουσιαστικά να τελειώσουμε το παιδικό δωμάτιο. Μπαίνεις σε μια διαδικασία που έχει πολλή πλάκα γιατί ουσιαστικά δεν έχεις κάποια προηγούμενη εμπερι ία. Τα κάνεις όλα από το μηδέν. Εμείς δεν είχαμε κανένα σχέδιο, γι’ αυτό ούτε είχαμε κάνει κάποια τρομερή προετοιμασία. Έτυχε, μας βγήκε και προχωρήσαμε, αν θέλεις, και αρκετά γρήγορα. Οπότε τώρα πραγματικά το πάμε βήμα βήμα.
Πότε αποφασίσατε να συζήσετε;
Βαλεντίνη: Αποφασίσαμε; Αποφάσισε, θέλεις να πεις. Με κλείδωσε μια μέρα στο σπίτι και μου είπε δεν θα ξαναβγείς. (Γελάει.)Ε γώ συνήθως έφευγα. Έλεγα «Γεια σου, αγάπη μου, καληνύχτα».
Κώστας: Της είπα: «Τι εννοείς ”καληνύχτα”; Πού πας; Τελείωσε, δεν έχει καληνύχτα, θα μείνεις να μου πεις αύριο “καλημέρα”».
Βαλεντίνη: Η καλύτερη απειλή της ζωής μου ήταν αυτή…
Σας προβλημάτισε η διαφορά ηλικίας σας;
Βαλεντίνη: Γενικά δεν την καταλαβαίνουμε. Τώρα βέβαια, που είναι όλα κλειστά, συμβαίνει αυτό. Όταν ήταν ανοιχτά τα μαγαζιά και δεν ήθελε να πάμε πουθενά, κάτι καταλάβαινα… (Γελάει.)
Κώστας: Της έλεγα «Πού να πάμε τώρα; Πάρε τις φίλες σου και πήγαινε». Εγώ, πάλι, δεν ζηλεύω. Δηλαδή δεν με ενοχλεί να πάρει την παρέα τηςκ αι να βγει.
Δεν ζηλεύεις καθόλου;
Βαλεντίνη: Όχι! Έχει βάλει κάποιο φίλτρο…
Κώστας: Καμιά φορά προσπαθεί να μου πει κάτι για να δει αν θα αντιδράσω και τις σπάνιες φορές που θα αντιδράσω, χειροκροτάει και λέει «επιτέλους».
Στα σχέδιά σας υπάρχει ο γάμος;
Κώστας: Σαφώς και υπάρχει, αλλά εξαιτίας όλων αυτών που γίνονται αυτήτην περίοδο φαίνεται να καθυστερεί λίγο. Συζητάμε για πολιτικόγ άμο, για τον οποίο χρειάζονται πολλά χαρτιά και θέλει περίπου έναν μήνα – εδι ικά τώρα που δεν δουλεύει τίποτα και όλα υπολειτουργούν. Αν λοιπόν αυτός ο μήνας γίνει δύο μήνες, τότε αρχίζουν και στενεύουν τα περιθώρια.
Βαλεντίνη: Υπάρχει μια γραφειοκρατία που είναι λίγο χρονοβόρα, ειδικά για εμάς, που ξεκινήσαμε τώρα να το κοιτάζουμε. Θέλουμε να προλάβουμε για να μην μπούμε στη διαδικασία να πάρει πρώτα το δικό μου όνομα το παιδί και μετά να γίνει η αναγνώριση.
Βαλεντίνη, ονειρεύεσαι να βάλεις νυφικό;
Βαλεντίνη: Κοίταξε να δεις, εγώ γενικά πριν γνωρίσω τον Κώστα δεν είχα στο μυαλό μου ούτε τον γάμο ούτε το παιδί. Νομίζω ότι αυτό σ’ το βγάζει ξεκάθαρα ο άντρας. Επειδή λοιπόν ο συγκεκριμένος μού έχει ξυπνήσει πολλά ένστικτα, δεν θα με χαλούσε η ιδέα του νυφικού. Επειδή είμαι και κορίτσι της αισθητικής, τη θέλω την υπερπαραγωγή μου. Δεν είναι όμως προτεραιότητά μου. Μου αρέσει η ιδέα, αλλά μετά σκέφτομαι το άγχος, το στρες, την οργάνωση που χρειάζεται. Τελικά νομίζω ότι όλο αυτό δεν το ευχαριστιέσαι.
Κώστας: Να σ’ το πω διαφορετικά; Τώρα μέσα στον κορονοϊό τι να το κάνω; Να ξοδέψεις τόσα χρήματα για να σε δουν δέκα άτομα; Αν τελειώσει αυτό, πάνε όλα καλά και θέλουμε, μπορεί να κάνουμε μετά και έναν θρησκευτικό γάμο. Δεν είναι κάτι που το αποκλείουμε.
Σε φοβίζει λίγο το ότι είσαι έγκυος την περίοδο του κορονοϊού;
Βαλεντίνη: Γενικά είμαι χαλαρή. Προσέχω όμως, δεν βγαίνω πολύ. Πηγαίνω μόνο σε μερικές δουλειές που έχω να κάνω με κάποια διαφημιστικά. Εκεί κάνουμε όλοι τεστ και είμαστε συνεχώς με τις μάσκες. Ακόμα και όταν θα πάω στη μαμά μου, που ξέρω ότι φοβάται πολύ, θα έχω κάνει προηγουμένως Covid test. Επίσης, σκέφτομαι ότι είναι μια καλή περίοδος για μια έγκυο, γιατί είμαι στο σπίτι χωρίς πολλές επαφές και υποχρεώσεις. Ο Κώστας, από την άλλη, έχει πάρα πολλές δουλειές και τον μαλώνω. Του λέω «Πού θα πας πάλι; Όταν γυρίσεις θα σε πλύνω από πάνω μέχρι κάτω».
Κώστα, τι κάνεις αυτή την περίοδο επαγγελματικά;
Κώστας: Ασχολούμαι με κάτι που στην Ελλάδα δεν είναι πολύ διαδεδομένο.
Λέγεται lobbying. Φέρνω σε επαφή επιχειρηματίες μεταξύ τους από όποιο φάσμα μπορείς να φανταστείς. Οπότε εμένα η δουλειά μου είναι να ακούω ανθρώπους. Μοιράζονται μαζί μου τις σκέψεις τους και τους βρίσκω λύσεις. Από μια επένδυση που θέλει να κάνει κάποιος αλλά σκέφτεται πάνω σετ ι θα μπορούσε μέχρι μια ιδέα που μπορεί να έχει κάποιος άλλος και να ψάχνει επενδυτή. Αυτή την περίοδο εμείς έχουμε πολλή δουλειά γιατί όταν υπάρχουνπ ολλά προβλήματα, ο κόσμος αναζητάει περισσότερες λύσεις.
Θέλω να σας πάω λίγο στα παιδικά σας χρόνια…
Κώστας: Α, πρόσφατα!
Βαλεντίνη: Εσένα δεν είναι. Θέλεις να πάρεις τη μαμά σου; (Γελάει.)
Ποια συμπεριφορά ή επιλογή των γονιών σας εκτιμήσατε μεγαλώνοντας και θα θέλατε να την ακολουθήσετε και για το δικό σας παιδί;
Κώστας: Είχα την τύχη να με στείλει η μητέρα μου σε αμερικανικό νηπιαγωγείο, μετά να πάω σε γερμανικό σχολείο και, χωρίς να το καταλάβω, να μάθω τρεις γλώσσες. Αυτό είναι κάτι που θέλω να το υιοθετήσω για το παιδί μου γιατί θεωρώ ότι σου δίνει ένα όπλο στα χέρια σου. Για να καταλάβεις, εμένα η μητέρα μου είναι Γερμανίδα και στο σπίτι μιλούσαν μισά ελληνικά μισά γερμανικά.
Βαλεντίνη: Κι εγώ έχω μπει στη διαδικασία να μαθαίνω γερμανικά γιατί, αν το παιδάκι μας θα τη μιλάει από μικρή ηλικία, δεν θα καταλαβαίνω τι λένε. Μεγάλωσα στην Αθήνα και είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω έναν μπαμπά και μια μαμά που είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί πέρασα μια εφηβεία δύσκολη. Ήμουν πολύ έντονη στη συμπεριφορά μου. Η μητέρα μου ήταν τόσο υπομονετική και υποστηρικτική που σκέφτομαι ότι αν βώι σω κι εγώ κάτι ανάλογο, θέλω να είμαι σαν εκείνη. Σκέψου ότι ακόμα και τώρα πολλές φορές την παίρνω τηλέφωνο και της λέω «Μανούλα, συγγνώμη για τότε».
Κώστα, είχες άγχος όταν γνώρισες τους γονείς της Βαλεντίνης;
Κώστας: Όχι. Είναι πολύ ζεστοί άνθρωποι και ταιριάξαμε γρήγορα. Μια και μιλάμε για αυτό, θέλω να σου πω ότι θεωρώ πολύ σημαντικό πέρα από την καλή σχέση που έχεις με τη γυναίκα σου να έχεις εξίσου καλή σχέση και με τα πεθερικά σου. Να υπάρχει μια αρμονία και ένα ωραίο κλίμα, γιατί είναι οι άνθρωποι που θα γίνουν οικογένειά σου. Κάποια στιγμή συζητούσαμε με τη Βαλεντίνη μήπως παίρναμε ένα πιο μεγάλο σπίτι έξω από την Αθήνα. Αυτό όμως θα ήταν μακριά από το σπίτι της μητέρας της. Τότε όλοι οφι ίλοι μου με συμβούλευσαν το εξής: «Μην τυχόν και φύγεις μακριά από την πεθερά σου. Θα κλάψεις. Αν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε 60 τετραγωνικά δίπλα στην πεθερά σου ή 400 στη Βάρκιζα, πάρε τα 60».
Πώς φαντάζεστε τη ζωή σας σε δέκα χρόνια;
Βαλεντίνη: Εγώ θα ήθελα να είμαστε αγαπημένοι και να μην έχει αλλάξει τίποτα μεταξύ μας.
Κώστας: Εγώ θα ήθελα να υπάρχει πάντα χαμόγελο και ό,τι και να έρθει να υπάρχει η ωριμότητα, η ψυχραιμία και η αγάπη να το αντιμετωπίσουμε.
Ονειρεύεστε να δημιουργήσετε μια μεγάλη οικογένεια;
Κώστας: Αυτό όσο μεγαλώνεις το βλέπεις λίγο διαφορετικά και βάσει λογικής. Θέλω να κάνω όσα παιδιά μού επιτρέπει και η οικονομική μου κατάσταση ώστε να τους προσφέρω τα μέγιστα. Δηλαδή, μπορώ να μεγαλώσω δύο παιδιά και να ξέρω ότι θα μπορέσω να τα στηρίξω για να σπουδάσουν και να συνεισφέρουν με τη σειρά τους σε αυτή την κοινωνία; Σήμερα που μιλάμε, γιατ τία πράγματα αλλάζουν, θεωρώ ότι το νούμερο που μας αρέσει είναι το «2».
Βαλεντίνη: Συμφωνώ απόλυτα!
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».
