O Γρηγόρης Βαλτινός και προχώρησε σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη για το θέατρο αλλά και για την εξωτερική του εμφάνιση.
«Λειτουργείς με την ανάμνηση του συναισθήματος του ρόλου και βάζεις τον αυτόματο πιλότο. Ματώνεις μέσα σου παράλληλα. Είσαι δύο άτομα όταν παίζεις. Είσαι και εσύ που ελέγχεις τον ρόλο. Όποιος πει ότι ταυτίζεται ή κάνει λάθος ή είναι υπερευαίσθητος.
Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με το θέατρο. Πρέπει να έχουμε μια συλλογική ευθύνη. Μια παράσταση μπορεί να προσηλυτίσει κόσμο ή να διώξει κόσμο. Έχω δει παραστάσεις νεανικές και να βγαίνουν νέα παιδιά και να λένε “δεν θα ξαναπάω στο θέατρο, δεν μου αρέσει”. Όταν παραδίδουμε το καλλιτεχνικό μας προϊόν πρέπει να έχουμε συλλογική ευθύνη. Είναι δύσκολος ο δρόμος του μοντέρνου και της αποδόμησης.
Όταν θέλουμε να αποδομίσουμε πρέπει να έχουμε υπόψιν μας τι έχει παραδοθεί από την παράδοση και να προτείνουμε κάτι άλλο. Εκείνο που πρέπει να προσέχουμε είναι να προτείνουμε κάτι, να μην προτείνουμε τίποτα. Είναι επικίνδυνος ο δρόμος του μοντέρνου. Κινδυνεύουμε να προκαλέσουμε για την πρόκληση.
Φοβάμαι μήπως στο τέλος οι παραστάσεις διαγωνίζονται για το ποιος θα κάνει το καλύτερο σκάνδαλο. Φοβάμαι μήπως γίνει η κάθε παράσταση ένα διαγώνισμα, ένα ριάλιτι, ποια έχει το καλύτερο χαβαλέ, το καλύτερο σκάνδαλο, που ακούγονται περισσότερες βωμολοχίες».
«Έχω υπάρξει σε παραστάσεις που δεν πήγαινε. Άλλες φορές ήταν το έργο, άλλες η σκηνοθεσία, άλλες φορές είναι οι ηθοποιοί. Κάτι γίνεται και δεν παίζουν καλά, δεν παίζουν οργανικά. Για να πάρω απόφαση για ένα έργο μου παίρνει πολλά χρόνια. Έχω έργα στο συρτάρι μου δεκαετίες πριν και κάποια περιμένω να μεγαλώσω για να τα παίξω.
Τα σκέφτομαι πολλά χρόνια και περιμένω την κατάλληλη στιγμή, την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Είτε από κάποια γεγονότα που το έργο θα τους μιλήσει, θα επικοινωνήσει με τον κόσμο.
Δεν μπορεί να καυχηθεί κανένας ότι “κάνω μόνο επιτυχίες”. Είναι ντροπή! Θέλω πριν παραδώσω το έργο να έχω κάνει τα πάντα. Να έχω σκεφτεί, να έχω δουλέψει, να έχω βρει τον καλύτερο σκηνοθέτη. Αν δεν πετύχει, i’m sorry. Θέλω πολύ να παίξω ένα απόβρασμα!» είπε στην εκπομπή «Στούντιο».
«Αρέσω, είναι θέμα ομορφιάς. Θα ήθελα να με διαλέγουν για τους ρόλους μου και όχι για την ομορφιά μου. Θα καταλάβει ο κόσμος ότι κάνω χιούμορ γιατί κανείς δεν με διαλέγει για την ομορφιά μου.
Υπήρχαν πιο όμορφοι ηθοποιοί. Δεν με απασχόλησε ποτέ αυτό το πράγμα. Η γοητεία με απασχόλησε, αλλά κυρίως η πνευματική. Η εξωτερική ομορφιά όχι γιατί δεν πίστεψα ότι ήμουν ιδιαίτερα όμορφος απλώς περνούσα.
Εκείνο που με απασχολούσε πάντα ήταν η διάρκεια. Αγαπούσα τόσο το θέατρο που ήθελα να μείνω για πάντα. Πάντα κοιτούσα να κάνω ρόλους διαχρονικούς και καμιά φορά μεγαλύτερους από την ηλικία μου».
Διαβάστε επίσης:
Ο Γρηγόρης Βαλτινός εξομολογείται: «Είχαν σηκωθεί καρέκλες, έπεφταν μπουνιές»
