Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την ημέρα που το μικρότερο παιδί της οικογένειας Δασκαλάκη έφυγε από τη ζωή. Η μικρή Ίριδα, που άφησε την τελευταία της πνοή στο σπίτι, ήταν μάλιστα η βαφτισιμιά της Δήμητρας Πισπιρίγκου. Στην ανάρτηση της αδελφής της Ρούλας στο Facebook βλέπουμε τη θεία των τριών κοριτσιών να τους ζητά να «μιλήσουν» για το τι της πήρε μακριά τους.
Το μήνυμα της αδελφής της Ρούλας
«Ένας χρόνος κοπέλα μου όμορφη που μας άφησες κι εσύ… τον τελευταίο καιρό ακούμε ότι σε σκοτώσαμε, ότι δεν σε αγαπούσαμε, ότι, ότι, ότι… Τουλάχιστον καρδιά μου εσύ μίλα από εκεί που είσαι και πες ποιοι ήταν αυτοί που σε φρόντιζαν και σε λάτρευαν στο σύντομο ταξίδι της ζωής σου… Η νονόκα ξέρει ότι εσύ και οι άλλες δύο μεγάλες αγάπες θα δείξετε τι σας πήρε άδικα από κοντά μας… Κοριτσάρες μου μιλήστε, εσείς ξέρετε… Και ξέρω ότι μας αγαπάτε και μας πραστατεύετε από εκεί ψηλά…
Η Δήμητρα Πισπιρίγκου ήταν στο σπίτι όταν έφυγε από τη ζωή η 6 μηνών Ίριδα. «Έμενα εδώ για εκείνο το διάστημα, για δυο τρεις μέρες είχα έρθει να μείνω εδώ. Το προηγούμενο βράδυ ήμασταν με το παιδί εδώ, καθόμασταν. Και με τη Τζωρτζίνα. Το ταΐσαμε, το κάναμε μπάνιο, το βάλαμε για ύπνο την ώρα που έπρεπε να κοιμηθεί το παιδί. Η Τζωρτζίνα πήγε αργότερα γιατί ήταν πιο μεγάλη, δεν είχε και σχολείο τότε», είχε πει στην εκπομπή TLive.
«Γύρω στις 2:30 περίπου πέσαμε να κοιμηθούμε όλοι. Βάλαμε τη Τζωρτζίνα στο δωμάτιο. Έβαλε την πιπίλα η Ρούλα στην Ίριδα γιατί είχε ξυπνήσει επειδή μπήκαμε στο δωμάτιο και κοιμήθηκε το παιδί. Εγώ κοιμήθηκα με τη Ρούλα εκείνο το βράδυ γιατί ο Μάνος δούλευε».
«Γύρω στις 7:30 περίπου το παιδί έκλαψε, το ακούσαμε και οι δύο. Της λέω της Ρούλας “πήγαινε εσύ” γιατί μέσα στον ύπνο μου και αυτά δεν ήθελα να σηκωθώ. Πήγε η Ρούλα, της έβαλε την πιπίλα, τη σκέπασε και κοιμήθηκε. Είχαμε συνεννοηθεί ότι το πρωί που ξημέρωνε, την Κυριακή δηλαδή, θα πηγαίναμε για έναν καφέ, με τα παιδιά μαζί. Σηκωθήκαμε 10:30, ντυθήκαμε, η Ρούλα έφτιαχνε την κρέμα του παιδιού και μου λέει “θα την ξυπνήσεις εσύ;”. Της λέω “άσε, πάω εγώ να ξυπνήσω το παιδί”. Πήγα και ήταν σκοτάδι γιατί η Τζωρτζίνα κοιμόταν. Είδα ότι δεν ήταν σκεπασμένη, γιατί αυτή στον ύπνο της δεν ήταν ήσυχη ξεσκεπαζόταν -ό,τι κάνουν όλα τα μωρά. Και λέω ξεσκεπάστηκε γιατί ήταν πάγος το παιδί, έπιασα το χέρι του, το είδα ότι ήταν παγωμένο».
Και κατέληξε: «Έβλεπα ότι δεν κινείται η κοιλιά της, ότι ανασαίνει κι εκεί κατάλαβα ότι κάτι έχει γίνει. Πιάνω το παιδί, βλέπω ότι δεν κουνιέται η κοιλιά της. Ανάβω το φως και βλέπω τα χείλια της. Νομίζω ότι ήταν ό,τι πιο σοκαριστικό έχω ζήσει».
