Μια 17χρονη βρέθηκε νεκρή στο κρεβάτι της στο Περιστέρι. Είχε προηγηθεί καβγάς με τον σύντροφό της ο οποίος παραμένει εξαφανισμένος. Ο νεαρός Πακιστανός, σύμφωνα με το αστυνομικό ρεπορτάζ, είχε κλειδιά του σπιτιού και έμενε συχνά στο διαμέρισμα επί της οδού Αραχώβης.
Το μεσημέρι της Δευτέρας η μητέρα και η αδερφή του θύματος την άφησαν μόνη της στο διαμέρισμα και άρχισαν να ανησυχούν όταν η 17χρονη δεν απαντούσα στα τηλεφωνήματά τους. Όταν έφτασαν στο σπίτι το βράδυ της ίδιας μέρας αντίκρισαν το άψυχο σώμα της.
Πρόκειται για την τρίτη γυναικοκτονία μέσα σε λίγες ώρες, μετά την 40χρονη στη Ζάκυνθο και την 56χρονη στο Ρέθυμνο. Με αφορμή την αύξηση της «μαύρης» λίστας η δημοσιογράφος Μαρία Λουκά έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο στη σελίδα της στο Facebook.
Το κείμενό μοιράστηκε και ο Γιώργος Παπαγεωργίου σημειώνοντας: «Η Μαρία Λουκά τα σκέφτεται και τα γράφει όπως θα έπρεπε να τα σκέφτονται όσοι πιάνουν στο στόμα και στην «πένα» τους το θέμα γυναικοκτονία».
Ολόκληρη η ανάρτηση της Μαρίας Λουκά για την 17χρονη από το Περιστέρι
Στην ηλικία του κοριτσιού που βρέθηκε δολοφονημένο στο Περιστέρι, και λίγο μικρότερη, είχα μια κακοποιητικη σχέση μ’ έναν μεγαλύτερο που περιλάμβανε διάφορες μορφές κακοποίησης. Προσπάθησα αρκετές φορές να ξεφύγω αλλά δε μ’ άφηνε χρησιμοποιώντας μια πλειάδα μεθόδων από συναισθηματικό εκβιασμό, χειραγώγηση μέχρι απειλή και βία. Ακόμα κι όταν αποφάσισα να μην ξαναγυρίσω, προφανώς με αναζήτησε στο σπίτι μου και υπήρξα απλά τυχερή γιατί ήταν οι γονείς μου και με προστάτεψαν. Θα μπορούσαν να έλειπαν. Ήμουν τυχερή.
Δεν ξέρω από που ακριβώς ζητάμε από τις γυναίκες να φύγουν. Από το σπίτι που μένουν με τα παιδιά τους; Από το σπίτι που μένουν με τους γονείς τους; Από την προπόνηση στη Λέσβο; Από την παραλία στα Χανιά; Από το μπαράκι στη Χαλκιδική; Αυτή είναι η τοπογραφία του μαρτυρίου για γυναίκες και ανήλικα κορίτσια μόνο της ειδησεογραφίας των τελευταίων ημερών.
Από που ακριβώς να φύγουν οι γυναίκες για να είναι ζωντανές κι ελεύθερες; Γιατί η ασφάλεια των θηλυκοτητων γίνεται ξαφνικά δική τους ευθύνη κι όχι ευθύνη εκείνων που την τσαλαπατούν;
Κι όχι αυτό δεν είναι μομφή για τις γυναίκες που σ’ ένα έδαφος ενσωματης αγωνίας και σαστίσματος προτρέπουν τις αλλες γυναίκες να φύγουν. Κατανοώ ότι αυτός είναι ένας τρεμαμενος λόγος εγνοιας κι όχι victim blaming. Μιλάω για τους διάφορους τυχαρπαστους συνταξιούχους ή εν ενεργεία γαλοναδες που αντί να ψάξουν τρύπα να κρυφτούν για τις χιλιάδες γυναίκες που άφησαν αβοήθητες, τριγυρνούν στα κανάλια και νουθετούν αστόχαστα πάνω σε δολοφονημενα, βιασμενα, χτυπημένα σώματα θηλυκοτητων.
Για να απεγκλωβιστεί μια γυναίκα από ένα κακοποιητικό περιβάλλον είναι κρίσιμο να το κάνει με ένα ασφαλές σχέδιο διαφυγής, για την κατάστρωση και την υλοποίηση του οποίου χρειάζεται η καθοδήγηση και η αρωγή εξειδικευμένων υπηρεσιών. Πρέπει να έχει να πάει κάπου το επόμενο λεπτό που να είναι απολύτως προστατευμένη. Πρέπει να έχει άμεσα πρόσβαση σε δωρεάν και κατάλληλη νομική εκπροσώπηση και ψυχολογική υποστήριξη. Και πολλά ακόμα που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να τα λέμε και γυρίζουν πίσω ως αντίλαλος περιφρόνησης από την Πολιτεία.
Πέρσι το καλοκαίρι μετρούσαμε δολοφονημένες γυναίκες. Φέτος μετράμε πάλι δολοφονημένες γυναίκες. Δεν αντέχεται το μέτρημα, δεν αντέχεται το αίμα, δεν αντέχεται ο πόνος και ο φόβος που κυκλώνει τις ζωές μας. Να φύγουν αυτοί που μετέτρεψαν τα σώματα μας σε αποικίες βίας.
