Οι εξελίξεις στην πολύκροτη υπόθεση της Πάτρας είναι συνεχείς με νέα στοιχεία να βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάθε μέρα που περνάει. Όσο όμως οι Αρχές φαίνεται να φτάνουν στη λύση του γρίφου που θα δώσει απαντήσεις για τον θάνατο των τριών κοριτσιών της οικογένειας Δασκαλάκη τόσο πιο έντονο γίνεται το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για ότι αφορά τη ζωή της Ρούλας Πισπιρίγκου.
Τι είναι όμως αυτό που μας έχει κάνει όλους να παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα κάθε εξέλιξη στην υπόθεση της Πάτρας; To okmag ζήτησε από την ψυχολόγο Ναταλί Βέλτση, τον «θηλυκό Κατερινόπουλο όπως την αποκάλεσαν στο Twitter μετά την εύστοχη τοποθέτησή της στην εκπομπή «Φως στο τούνελ», να μας εξηγήσει.
«Στην ελληνική κοινωνία, η οικογένεια είναι πολύ πιο δεμένη σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και σε σχέση με άλλες χώρες του κόσμου. Η έννοια της οικογένειας στην Ελλάδα φέρει ιδιαίτερο συναισθηματικό φορτίο. Το ανωτέρω σε συνδυασμό με το γεγονός ότι παρουσιάζεται από τα μέσα ότι εν προκειμένω έχει λάβει χώρα ένα ειδεχθές έγκλημα στην Ελλάδα η οποία δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη στα ειδεχθή -όπως παρουσιάζονται από τα μέσα και εάν πράγματι αποδειχθεί κάτι τέτοιο- εγκλήματα που έχουν να κάνουν με τον θάνατο ανηλίκων τέκνων», μας λέει αρχικά η Ναταλί Βέλτση. «Εξαιρούμε τα εγκλήματα γυναικοκτονίας που έχουν λάβει και δικαίως μεγάλη δημοσιότητα τον τελευταίο καιρό».
Και συνεχίζει: «Τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα λοιπόν ανέκαθεν προκαλούσαν το ενδιαφέρον του κοινού για την σπανιότητα τους αλλά και λόγω της φύσης του ανθρώπου να ταυτιστεί ή όχι, με τα θύματα, να καταλάβει τα αίτια του δράστη, να αποδώσει με τον τρόπο του τη δικαιοσύνη. Δεν είναι κάτι που βλέπουμε συχνά και είναι απόλυτα φυσιολογικό να θέλουμε να μάθουμε τι συνέβη».
Αυτό που σχολιάστηκε από τους περισσότερους είναι το γεγονός ότι δεν είδαμε τη μητέρα στην υπόθεση της Πάτρας να θρηνεί. Υπάρχει πιθανότητα να θρηνεί απλά με διαφορετικό τρόπο;
Ναι ο καθένας πενθεί διαφορετικά, η ίδια όμως μας είπε ότι δεν «πρόλαβε» να πενθήσει. Είναι απορίας άξιο λοιπόν τι είναι πιο δυνατό από το πένθος της και δεν πρόλαβε; Η γνώμη των άλλων; Να μην προλάβει, γιατί η ίδια κίνησε γη και ουρανό να βρει τι φταίει ίσως, αλλά κάτι τέτοιο θα πρέπει να αποδειχθεί ότι συνέβη στην συγκεκριμένη περίπτωση. Δυστυχώς θα πρέπει να αποδείξει γιατί δεν πρόλαβε να πενθήσει, όπως δήλωσε. Εξάλλου, τι είναι το πένθος; Ραντεβού στην ατζέντα μου και το ανέβαλα; Το πένθος σου κόβει την αναπνοή, σου αδειάζει τη ψυχή, σε καθηλώνει, σε καταθλίβει βαθιά. Και ναι, ο κάθε άνθρωπος πενθεί αλλιώς, νιώθει αλλιώς, σκέφτεται αλλιώς, αντιδρά αλλιώς. Άλλωστε αυτή τη λογική πρεσβεύω δουλεύοντας με τη γνωστική συμπεριφορική προσέγγιση. Εδώ, όμως έχουμε τρία αδικοχαμένα παιδιά, δικά της. Δε μιλάμε απλά για έναν χωρισμό που κάποιος είναι ψύχραιμος και κάποιος στα πατώματα. Μιλάμε για ένστικτα, μιλάμε για φύση, μιλάμε για ό,τι πιο τραγικό μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο, και υπάρχει ένα μικρό ποσοστό διαφοροποίησης στον τρόπο που κάποιος θα το βιώσει, από το οποίο η μητέρα, τουλάχιστον δημοσίως, δείχνει ότι αποκλίνει. Είναι ξεκάθαρο ότι και οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος την αμφισβητεί. Για ποιον λόγο προσπαθεί να πείσει κάποιον που αμφισβητεί την αγάπη της για τα παιδιά της που τόσο άδικα έχασε; Πηγαίνετε να υπονοήσετε το ίδιο σε 1000 μάνες που έχασαν τα παιδιά τους. Υπονοήσετε ότι τους έκαναν κακό αυτές και χάθηκαν και παρατηρήστε τις αντιδράσεις τους. Το πιο πιθανό είναι να σας επιτεθούν, να θυμώσουν, να σας βρίσουν, ή αν είναι πιο ψύχραιμες τουλάχιστον να σας ρωτήσουν ξεκάθαρα και με αυστηρό τόνο τι υπονοείτε. Όχι να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τις υπόνοιες των ερωτήσεων σας και να σας απαντούν σε ότι ρωτάτε με απάθεια και θηριώδη ψυχραιμία. Θα πρέπει να ερευνηθεί το ψυχολογικό αιτία της συμπεριφοράς της.
Το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου βρίσκει ισχύ στην περίπτωση της Ρούλας Πισπιρίγκου;
Σύμφωνα με όσα έχουμε ακούσει επανειλημμένως από τα μέσα και αν βέβαια αυτά αποδεχθούν αληθή, τότε ναι είναι πολύ πιθανό να έχουμε μια περίπτωση ασθενούς που πάσχει από το σύνδρομο Μινχάουζεν. Για να μην παρεξηγηθώ, στο σύνδρομο Μινχάουζεν, όπως και σε οποιαδήποτε διαταραχή προσωπικότητας που μπορεί να συνυπάρχει σε οποιονδήποτε πάσχοντα, δεν σημαίνει ότι ο πάσχων δεν καταλαβαίνει τι έκανε. Δεν είναι σχιζοφρένεια, ώστε να υπάρχει μειωμένη γνωστική ικανότητα ή παραισθήσεις. Αντιθέτως, μας δείχνει ότι ο πάσχων καταλαβαίνει μια χαρά τις πράξεις του καθώς και την σκοπιμότητα και οργάνωση αυτών.
Το έχεις συναντήσει στην καριέρα σου σε δικούς σου ασθενείς. Πώς εξελίχθηκαν αυτές οι περιπτώσεις;
Το έχω συναντήσει δυο φορές σε μια πολύ πολύ πιο ελαφριά μορφή. Και τις δυο φορές συνυπήρχε ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Στην ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας υπάρχει μεγάλο Εγώ, χειρισμός και έλλειψη ενσυναίσθησης. Πολλές φορές οι ναρκισσιστές προκειμένου να γυρίσουν τον σύντροφό τους πίσω, επινοούν τραγικά περιστατικά ή ασθένειες ώστε να προκαλέσουν τον οίκτο και να κάνουν το θύμα να επιστρέψει. Έτσι, επικαλούνται συχνά ότι έχουν καρκίνο δημιουργώντας ψεύτικα αποδεικτικά, όπως sms που οι ίδιοι στέλνουν στον εαυτό τους. Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι όποιος έχει διαταραχή προσωπικότητας θα εμφανίσει Μινχάουζεν ή οποιοδήποτε άλλο σύνδρομο, το αντίστροφο όμως σχεδόν πάντοτε ισχύει. Γενικότερα το σύνδρομο Μινχάουζεν αυτό κάθε αυτό θα εντοπιστεί πολύ δύσκολα ακόμη και από ειδικό ψυχικής υγείας σε ασθενή του. Πρώτον γιατί συνήθως οι πάσχοντες δεν πάνε σε ειδικό ψυχικής υγείας και δεύτερον γιατί, ακόμη και αν πάνε, δεν θα πουν αλήθεια καθώς η ανεντιμότητα τους είναι μέρος της διαταραχής τους.
Η Ναταλί Βέλτση, Ψυχολόγος-Νευροψυχολόγος MSc.
