Σήμερα, Κυριακή, στις 12 το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε το μνημόσυνό για τη συμπλήρωση των 40 ημερών από τον θάνατο της προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, Φώφης Γεννηματά.
Το μνημόσυνό τελέστηκε στο παρεκκλήσι των Αγίων Θεοδώρων στο Α’ Νεκροταφείο, με παρόντες τα παιδιά της και το σύζυγό της αλλά και πλήθος κόσμου που προσήλθαν με συγκίνηση αφήνοντας λουλούδια στον τάφο της.
Αμέσως μετά το μνημόσυνό, στις 13:30 της ίδιας μέρας, θα παρουσιαστεί στα κεντρικά γραφεία του κόμματος (Χαριλάου Τρικούπη 50) η αναμορφωμένη πρόσοψη και είσοδος του κτιρίου, που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά.
Απόστολος Κακλαμάνης 
Ανδρέας Λοβέρδος 
6510926 
.Γιώργος Καμίνης 
Γιώργος Παπανδρέου 
Παύλος Γερουλάνος 
Ανδρέας Τσούνης-Κατερίνα Τσούνη-Γιώργος Τσούνης-Αιμιλία Ντέκα
Η Φώφη Γεννηματά έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 56 ετών, μετά από σκληρή μάχη που έδωσε για δεύτερη φορά με τον καρκίνο.
Πέθανε στην ίδια ηλικία με τους γονείς της
Στην ίδια ηλικία σχεδόν πέθανε, από την ίδια ασθένεια, ο πατέρας της και εμβληματική μορφή του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Γεννηματάς, που υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και εμπνευστής του Εθνικού Συστήματος Υγείας, πέθανε στα 55 του χρόνια χτυπημένος από τον καρκίνο. Στις 25 Απριλίου του 1994. Έξι μήνες πριν, είχε φύγει από τη ζωή, στα 54 της χρόνια, επίσης από καρκίνο, η σύζυγός του και μητέρα της Φώφης, Κάκια Γεννηματά.
«Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν μαζί από 13 χρόνων. Μια ζωή μαζί» είχε πει η Φώφη Γεννηματά σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Μεσάνυχτα».
Στην ίδια συνέντευξη είχε πει για τον αγώνα της μητέρας : «Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις. Δεν νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια».
