Οι άνθρωποι σε καιρούς που βιώνουμε προσωπικά θέματα δεν κατανοούμε το πιο σημαντικό. Ότι το κρυφτό με τα συναισθήματά μς βλάπτει όχι μόνο την παρούσα στιγμή, αλλά την όλη πορεία ζωής μας. Επηρεάζει τα πάντα. Μην υποτιμάμε την καταστροφική δύναμη της αμαρτίας της παράλειψης. Αποφεύγουμε να συζητήσουμε θέματα με τον σύντροφο μας για να μην αντιμετωπίσουμε μια πραγματικότητα. Είναι η διάλυση προτιμότερη από την υπομονή στην απραξία; Ο καθένας έχει τη δική του απάντηση, καθώς έχει τη δική του αντίληψη. Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, κρύβονται συμφέροντα και φόβος αλλαγής. Ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί όπως εκείνος μπορεί. Όχι όπως θέλει, όπως μπορεί. Μεγάλη διαφορά. Λίγοι μπορούν αυτό που θέλουν. Εσύ, ξέρεις τι θες; Και αν ναι τι κάνεις γι’ αυτό;

Είχα διαβάσει κάπου μια εκπληκτική δήλωση επί του θέματος και σας την παραθέτω. «Την απόδραση από την τυραννία δεν την ακολουθεί δεδομένα ο Παράδεισος, αλλά μια παραμονή στην έρημο, χωρίς σκοπό, γεμάτη σύγχυση και στερήσεις, όχι μόνο την ακολουθεί, την προδιαγράφει».

Ναι, συμφωνώ μαζί σου. Δεν έχεις άδικο. Δύσκολο πράγμα να ξεβολευτούμε. Αλλά αν το καλοσκεφτείς. Τι είναι προτιμότερο; Να ζεις αυτό που ζεις ή να σου δώσεις την πιθανότητα να ζήσεις αυτό που θα ήθελες; Ωστόσο, πολλά ζευγάρια συνηθίζουν στη ματαίωση της αγάπης και από κοινού δεν καβγαδίζουν καν, ισχυριζόμενα και λέγοντας «είμαστε καλά». Αποτέλεσμα δειλού, τεμπέλικου τρόπου επιβίωσης. Σίγουρα όχι ζωής. Τι πιο τίμιο να αποφεύγουμε την ανεξέλεγκτη ανάδυση του χάους κι αντί αυτού να παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Πόσα χρόνια ζωής έχουμε για να την σπαταλάμε; Αν θέλουμε να κρατήσουμε μια σχέση που απλά περνά κρίση, μια σύγκρουση είναι πάντα προτιμότερη από την αδιαφορία. Μια σύγκρουση με τελικό σκοπό την συμφιλίωση που αποκαλύπτει όλο και πιο βαθιές αλήθειες είναι η ρίζα των γέρων θεμελίων της όποιας σχέσης. Σε αντίθεση με την σιωπή που δημιουργείς έναν εαυτό υπομονετικό, φιλήσυχο, καλό άνθρωπο (που δεν υπάρχει τίποτα που να απέχει περισσότερο από την αλήθεια), γεννώντας ένα τέρας που μεγαλώνει κάτω από το χαλί μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο.

Η κάθε συζήτηση μεταξύ ζευγαριών αναδεικνύει το ενδιαφέρον. Κανείς δεν βρίσκει το τέλειο ταίρι, που να μην χρειάζεται προσοχή και δουλειά. Στην πραγματικότητα, θεωρώ ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι κάποιον εξίσου ατελή όπως εμείς με τη διάθεση όμως της συμφιλίωσης. Την αγάπη αν δεν την νιώθουμε δεν υπάρχει. Η αγάπη δεν βρίσκεται στα αντικείμενα, βρίσκεται στις ψυχές των ανθρώπων. Το πώς κάνουμε τους άλλους να νιώθουν, λέει πολλά για εμάς! Αν υπάρχει η αγάπη μεταξύ των συντρόφων αυτό που θα δημιουργηθεί είναι μεγαλούργημα! Επιτυχία χωρίς ευτυχία είναι σαν να λέμε αυτοκίνητο χωρίς βενζίνη. Άχρηστη! Ένα σπίτι λέγεται σπίτι όταν μέσα ζει η αγάπη! 

Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα blog της Σόφης Πασχάλη στο okmag.