Σήμερα σας προτείνω μια λύση να εξετάσετε, αν σας κάνει. Όλοι μας κουβαλάμε μια σύνδεση από κάτι που μας έχει συμβεί στη παιδική μας ηλικία και μας έχει στιγματίσει. Κάτι από το οικογενειακό μας σύστημα. Αυτό το συναίσθημα όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει μαζί μας.
Και ο λόγος γιατί δεν γνωρίζαμε τη ζημιά που έγινε τότε, κάτι που είδαμε ως παιδιά, κάτι που έγινε, ο τρόπος που μας φερόντουσαν, δεν είχαμε τον τρόπο να διακόψουμε αυτό τον πόνο, ο οποίος εδραιώθηκε ως πεποίθηση. Αποτέλεσμα να προκαλούμε να συμβαίνουν γεγονότα στη πορεία της ζωής μας για να εδραιώνεται αυτός ο πόνος όλο και πιο βαθιά.
Τονίζω τη λέξη «προκαλούμε». Που να ξέραμε θα μου πεις, ποιος μας τα είχε πει όλα αυτά. Ότι ομως ριζώνει δυσκολεύει να φύγει. Ακόμα και αν η επιλογή του να μείνει (πεποίθηση), είναι η επιλογή που μας βλάπτει. Συμπεριφορικά μοντέλα, αντιλήψεις, καταστάσεις, γεγονότα, πολλά κ διαφορετικά στον καθένα. Πολλές φορές αυτό που κουβαλάμε είναι απλά σαβούρα. Αλλά και πάλι το προτιμάμε, καθώς μας καθορίζει, μας δίνει ταυτότητα.
Ποιος είμαι άλλωστε αν δεν είμαι αυτά που έχω περάσει. Έρχεται ομως μια μέρα που δεν θες να είσαι μόνο αυτά που έχεις περάσει. Θες καινούργια ζωή. Κουράστηκες να είσαι η συνήθεια μιας αποφασης που πήρες στο παρελθόν και που δεν σου προσφέρει τίποτα στο τώρα, απεναντίας σου αφαιρεί. Πώς βρίσκω τη δύναμη άραγε να αποκοπώ;
Ο νους το παρουσιάζει απλό. Η θεωρία λέει. Η μετάβαση από κάτι σε κάτι άλλο επιτυγχάνεται όταν επιτρέπουμε στο παλιό να παραμείνει πίσω. Όταν περνάμε την πόρτα αυτό που είναι έξω, χρειάζεται να παραμείνει έξω. Ωραία. Πώς γίνεται αυτό στη πράξη όμως; Τόσα χρονια που ασχολούμαι με την αυτογνωσία έχω καταλήξει ότι μόνο με τον νου δεν μπορεις να πας πολύ μακρυά.
Φέρει αντίσταση. Άλλωστε μεγάλο το διάστημα που πράττει το γνώριμο μοτίβο. Η απάντηση είναι να δεις την ψυχή σου. Ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία που σε βοηθάει πολύ, αδιαμφισβήτητα, το υποστηρίζω χρόνια, αλλά δεν είναι για όλους. Έψαχνα λοιπόν και κάτι άλλο που να δρα άμεσα κ αποτελεσματικά. Τι είναι αυτό που με κέρδισε;
Οι συστημικές αναπαραστάσεις. Ενας άνθρωπος επιλέγει, με τη βοήθεια ενός συντονιστή, μέσα από μια ομάδα ανθρώπων εντελώς αγνώστων, τον εκπρόσωπο του εαυτού του, των δικών του ανθρώπων όπως γονείς, σύντροφο, ότι θέλει να δει. Τους στήνει στο χώρο και ξαφνικά του παρουσιάζεται. Η ζωή του. Και μένει με το στόμα ανοιχτό. Αυτή είναι η οικογένεια μου; Αυτός είμαι εγώ; Μια από τις πιο έντονες συνειδητοποιήσεις έχει να κάνει με την υγεία, όπως με τον συναισθηματικό πόνο. Πώς κάποιες ασθένειες εκπροσωπούν πρόσωπα. Πώς απαλλασσόμαστε από αυτό που μας πονάει και μας αρρωσταίνει.
Στη συνέχεια αναγνωρίζουμε τι θέλει να μας πει αυτός ο πόνος κ από που προέρχεται. Τι συμβαίνει στη ψυχή όταν λέει σε αγαπώ και αυτή η φράση δεν βγαίνει από το νου, αλλά αληθινά από τη ψυχή; Πώς οι εξαρτήσεις ενός παιδιού συνδέονται με το σύστημα; Σας προτείνω από καρδιάς να το ψάξετε. Είναι μια διαδικασία που πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια σου καθώς βλέπεις να διαδραματίζεται όλη η αλήθεια των συναισθημάτων σου.
Ακόμα και αν έχεις κλειδώσει κ θεωρείς ότι έχεις πετάξει το κλειδί, με ένα μαγικό τρόπο διαλύονται τα σίδερα και η καρδιά λειτουργεί κ πάλι. Το μικρό παιδί μέσα μας, μας αφήνει, μόνο όταν αποφασίσουμε να είμαστε ανοιχτοί στην ευχή αυτού του παιδιού. Όταν αποφασίσουμε να θυμηθούμε την αλήθεια, τη βαθιά αλήθεια μας, αυτή που μας πόνεσε και μας άλλαξε κ να σταματήσουμε να υποστηρίζουμε με τόση επιμονή την προσωπικότητα που δημιουργήσαμε για να επιβιώσουμε, τότε έρχεται η πλήρης υγεία. Άλλο επιβιώνω κ άλλο ζω. Αν θες να βρεις τι σε δημιούργησε στο σήμερα, δες τι σε πλήγωσε παλιά. Αυτό το γνωρίζεις. Ωστόσο, μην μείνεις πολύ εκεί, μην προσπαθήσεις να το αναλύσεις υπερβολικά. Αποδεξου το, δες το, και άστο πίσω, όσον αφορά το νοητικό σου κομμάτι.
Όταν το δεις ανέλαβε άλλη δράση. Οδήγησε τον εαυτό σου στη λύση. Να το δει η ψυχή. Αν μείνεις στην υπέρ ανάλυση χάνεις χρόνο, ο νους έχει τη τάση να κυνηγάει την ουρά του. Μια κατάσταση, ένα γεγονός, ένας άνθρωπος ότι και αν ήταν μην επιτρέψεις να κουμαντάρει όλη σου τη ζωή. Ότι έκανε ήταν αυτός. Πολλές φορές αφήνοντας τους άλλους να είναι ο εαυτός τους, κάνουμε το καλύτερο δώρο σε εμάς.
Τους επιτρέπουμε να μας παρουσιαστούν. Τώρα εσύ αποφασίζεις την δική σου δράση. Θες να μην γίνεις σαν αυτόν που σε πλήγωσε; Θες να θυσιάσεις τη ζωή σου; Επιλογή έχεις πάντα. Αρκεί να δεις την αλήθεια. Μείνε στη θέση σου κ αναλογίσου. Ότι κάνεις για τους άλλους, κάνεις σε σένα. Ότι δίνεις στους άλλους, δίνεις σε σένα. Αυτό έχει τόσο θετική όσο κ αρνητική έννοια. Όσο σε προδίδεις τόσο προδίδεσαι. Όλα συνδέονται. Όπως και να το δεις, η απάντηση είναι μια. Όλα επιστρέφονται σε εμάς. Πόση τιμωρία θες ακόμη; Φτάσε να θες να κάνεις πράξεις αγάπης με τους άλλους κ όχι για τους άλλους. Θα διαπιστώσεις ότι δίνεις στον εαυτό σου πίσω τον εαυτό σου!
Είσαι ένα με τον άλλον. Θα δεις ότι δεν αδειάζεις πλέον κ το να δίνεις είναι το ίδιο με το να παίρνεις. Και σε βοηθάει το σύμπαν όταν πεις αυτό το ναι, να ξεκινήσεις με τον κατάλληλο άνθρωπο, τον συμβατό, σου τον παρουσιάζει. Όσο απαλλασσόμαστε από το μικρό εγώ που μας τυραννάει και αδειάζουμε το «ιερό» του νου, η χαρά βρίσκει χώρο να λάμψει. Και αν λειτουργήσουμε έτσι ανατρέπουμε κάθε αίσθηση παραίτησης, γεννιέται τεράστια ελπίδα και η απελευθέρωση είναι η νέα κατεύθυνση. Τα πάντα γίνονται ευκαιρία για πρόοδο. Και η ευτυχία συναντά τη γαλήνη!
