Όχι άλλο πόνο! Πού κατοικεί ο πόνος; Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος είναι γκρινιάρης. Έχει πονέσει και αντιδρά με γκρίνια. Τι μας λέει αυτό; Ότι το ίδιο το άτομο είναι γκρινιάρης και ότι μέσα του ζει η γκρίνια. Αν το άτομο δεν αλλάξει θα τον ακολουθεί η γκρίνια του στις σχέσεις του, στα επαγγελματικά του, στην καθημερινότητα του, στη ζωή του όλη. Λέγοντας «όχι» στον όποιο πόνο ως άτομα, λέμε επομένως όχι στον πόνο μέσα στις σχέσεις, στην οικογένεια, στον κόσμο μας. Έτσι απλά; Ναι, έτσι απλά! Η συνήθεια των όσων λέμε και η συνήθεια των όσων συναισθημάτων έχουμε επιλέξει να νιώθουμε δημιουργούν τις ερμηνείες που δίνουμε στις ιστορίες και στα γεγονότα της ζωής μας με τον εγκέφαλο να συμφωνεί καθώς του έχει δοθεί ένα πρόγραμμα για να επαναλαμβάνει. Μα πώς; εύλογη ερώτηση. Ένα παρελθόν μπορεί να κατευθύνει όλη μας τη ζωή; Ναι! Η απάντηση είναι «ναι!» Η πρώτη δεκαετία είναι αρκετή για να γράψει το θεμέλιο. Έχουμε διαμορφώσει μια αφετηρία συναισθημάτων πληρότητας ή έλλειψης και έκτοτε αντιδρούμε και δρούμε με βάση αυτή.
- Μας άρεσε ο τρόπος που μας αγάπησαν; Πήραμε αγάπη; Αν ναι, μεγαλώνουμε την αγάπη καθώς την θεωρούμε όμορφη, νιώθουμε ότι έχει υγεία, ασφάλεια και διαθέτουμε για να δώσουμε.
- Δεν νιώσαμε ότι εισπράξαμε αγάπη; Δεν έχουμε ένα γεμάτο δοχείο αγάπης που σημαίνει στη ζωή μας θα ζητιανεύουμε την αγάπη, θα παραπονιόμαστε για αυτή.
Αν κλείσεις τα μάτια σου και υποθέσεις ότι κάτι δεν έχει μορφή, δεν θα προσπαθήσεις εσύ να δημιουργήσεις μια; Τι εννοώ; Ένα συναίσθημα που σου προκαλεί ένας άλλος και σου δημιουργεί αβεβαιότητα, αν δεν το καταλαβαίνεις, δεν θες να το εξηγήσεις; Θεωρώ θα ξεκινήσεις με έναν φίλο να το συζητάς, θα ξεκινήσει χαλαρά η συζήτηση και πιθανό μέχρι το τέλος της, να έχει δημιουργηθεί μέχρι και σενάριο. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί μπερδευόμαστε μέσα από την ίδια μας την έκφραση και την ίδια μας τη κρίση. Αβεβαιότητα έξω, αβεβαιότητα μέσα. Αβεβαιότητα μέσα, αβεβαιότητα έξω. Όλα είναι ένα! Τι χρειάζεται από εμάς προς εμάς. Να γίνουμε και να νιώσουμε πληρότητα οι ίδιοι. Η πραγματικότητα είναι λοιπόν ότι εμείς διαμορφώνουμε την αντίληψη μας σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουμε. Σίγουρα κ το περιβάλλον που επικοινωνούμε παίζει ύψιστο ρόλο στις ερμηνείες. Ωστόσο, ότι και αν μας έχει συμβεί σε παρελθοντικό χρόνο έχουμε την επιλογή να αλλάξουμε το πως αισθανόμαστε για την όποια πονεμένη συνθήκη που έχει κατοικήσει στο νου μας και μας παίζει στα δάχτυλα σαν μαριονέτες στο κάθε σήμερα μας. Κατανοήσαμε λοιπόν ότι ζούμε σε έναν ερμηνευτικό κόσμο και το σώμα μας είναι μέρος της ερμηνείας. Αν αλλάξουμε την ερμηνεία, αλλάζει όλη η χημεία του σώματος.
Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι θες να φτιάξεις ένα ωραίο και δυνατό σώμα αλλά βαριέσαι να πας γυμναστήριο. Δεν θες να κουραστείς για να αποκτήσεις μυς, αλλά θες και να αδυνατίσεις και να φτιάξεις το κατάλληλο για εσένα σώμα. Γίνονται και τα δυο παράλληλα; Μάλλον όχι! Ή θα χρειαστεί να αγαπήσεις τη νέα σου συνήθεια άρα να αλλάξεις το πως νιώθεις γι’ αυτή ή να παραμείνεις στο πλαίσιο βαριέμαι και να μη «χτίσεις» αποτέλεσμα. Αυτό συμβαίνει στα πάντα. Είναι pattern! Αν δεν αλλάξουμε εμείς οπτική και συναίσθημα ως προς την όποια συνθήκη, η όποια συνθήκη θα μας ορίζει! Θα βρίσκουμε τις πιο έξυπνες δικαιολογίες για να μην πράξουμε κάτι διαφορετικά και για να βγαίνουμε αλώβητοι στον ίδιο μας τον εαυτό. Γενιές και γενιές πάλεψαν, πολέμησαν, για να κάνουν τα πράγματα ευκολότερα για εμάς. Εμείς έχοντας μια κάποια επιβίωση ο καθένας στον βαθμό που νιώθει ότι την έχει, νιώθουμε πνιγμένοι. Είμαστε άραγε τόσο εγκλωβισμένοι που δεν μπορούμε να δούμε την ευτυχία μας; Να δούμε ότι η ευτυχία μας βρίσκεται ολοφάνερα μπροστά μας; Στο σπίτι μας, σε ό,τι κατέχουμε που μας έκανε να κοπιάσουμε για να κατέχουμε, στους ανθρώπους μας, στα ζωάκια μας, στη φύση, στην οικογένεια μας, στην εργασία μας. Τι θα έλεγες αν για μια μέρα επέλεγες να βλέπεις το εύκολο αντί για το δύσκολο; Να επέλεγες να ξύπναγες από τη χειμερία νάρκη των θεμάτων και να αφύπνιζες το πνεύμα σου ως προς την ήδη υπάρχουσα υγεία. Τι υπάρχει υγιές μέσα σου και γύρω σου αυτή τη στιγμή; Τι θα αναφωνούσες; Μην σκεφτείς κάτι που έγινε χθες ή που περιμένεις να γίνει αύριο! Δεν αναφέρομαι σε γεγονός. Τώρα! Τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, πώς νιώθεις; Πού βρίσκεται η υγεία σου τώρα; Βρίσκεται υπό τον έλεγχο σου; Και αν όχι γιατί; Ποιος έχει τον έλεγχο; Η κάθε ερώτηση ζει στο παρόν και μόνο, γι’ αυτό και απάντηση μπορούμε να δώσουμε στο παρόν και για το παρόν και μόνο. Αν χθες ή το περασμένο μήνα έτυχε ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός που σε έχει εξασθενήσει ψυχολογικά, θα ήθελα να αναρωτηθείς. Με το να νιώθεις άσχημα γι’ αυτό που συνέβη σε παρελθοντικό χρόνο στο σήμερα, θα αλλάξει το γεγονός που ήδη έχει συμβεί; Μπορείς να το σβήσεις; Μπορείς να το διαγράψεις; Μπορείς να φέρεις πίσω τον χρόνο να το κάνεις να μην συμβεί; Τώρα που απάντησες, τι παρατηρείς; Μήπως ότι εμμένοντας να νιώθεις απλά άσχημα, είναι μια δική σου απόφαση που ξαναζείς και ξαναζείς και ξαναζείς την ανάμνηση μέσα στο μυαλό σου κάνοντας την κάθε μέρα σου όλο και πιο βλαβερή για εσένα; Το σώμα μας αλλάζει κάθε μέρα! Τα κύτταρα αλλάζουν συνεχώς. Το σώμα τρέφεται αλλά και απορρίπτει απόβλητα. Θέλοντας να καταλήξω ότι το σώμα είναι ένα δημιουργικό πληροφοριών και το κυκλοφοριακό μας σύστημα γεμάτο χημικά μηνύματα που ρέουν από κύτταρο σε κύτταρο. Η συνήθεια λοιπόν στο τι πιστεύουμε και λέμε έχει τεράστια σημασία ως προς την υγεία μας!
Υπάρχει μια ιστορία με έναν πατέρα πατέρα και έναν γιο. Ο πατέρας ήταν ένας απλός άνθρωπος, είχε τον δικό του φούρνο σε ένα χωριό, είχε τη σοδιά του, είχε την οικογένεια του, τους φίλους τους, τα γλέντια τους, τις εκδρομές τους. Ήταν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Ο γιος πήγε στο εξωτερικό να σπουδάσει και γύρισε αλλαγμένος. Είχε ακούσει τόσες πολλές θλιβερές ιστορίες προβλημάτων που είχε αρχίσει να τις πιστεύει. Όταν επέστρεψε και θυμήθηκε τη ζωή του ρωτάει τον πατέρα του: «Πατέρα, αισθάνομαι πολύ τυχερός. Στη ζωή μου έρχονται όλα εύκολα. Μήπως θα πρέπει να αναμένω κάποιες δυσκολίες για να μάθω πώς να τις αντιμετωπίζω;» Και ο πατέρας του απαντά: «Γιε μου, δεν είναι ανάγκη να συμβούν δεινά για να μάθουμε τη ζωή. Υπάρχουν πολλοί και όμορφοι τρόποι να μάθει κανείς τον εαυτό του να τον συναντήσει και να τα βρει μαζί του χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να μάθει πώς να αντιμετωπίζει τη δυστυχία». Και είναι αλήθεια! Αλλά γίνεται σε αυτόν που πιστεύει αυτή την αλήθεια; Και αυτό στο αναφέρω προσωπικά εγώ η ίδια που θέλησα στη ζωή μου να ακολουθήσω τον μη πεπατημένο δρόμο σε σχέση με αυτόν που θα μπορούσα να είχα διαλέξει από την οικογένεια μου. Τον «εύκολο»! Ο δρόμος του καθενός ωστόσο, είναι ο δρόμος του καθενός! Γιατί όμως στο εκφράζω αυτό; Απλά για να γνωρίζεις. Ότι υπάρχουν πάντα δρόμοι και επιλογές! Εντέλει αν είχα ακολουθήσει τον τότε εύκολο και στρωμένο δρόμο -από πλευράς οικογένειας όπως επέμεναν όλοι στον περίγυρο μου- τότε, σήμερα ενδεχομένως να ήμουν μια άλλη και να μην σου μίλαγα για ευκολίες αλλά για προβλήματα. Ο Θεός γνωρίζει! Μας φανερώνει σημάδια καθόλη μας τη διαδρομή. Θέλει το ίδιο που θέλουμε. Θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι. Η ερώτηση έγκειται σε εμάς! Εμείς πόσο θέλουμε την ευτυχία μας; Ο Θεός βρίσκεται όσο κοντά μας, εμείς του επιτρέπουμε. Όσο καθαρίζεις από εσωτερικό πόνο, και δημιουργείς χώρο, τόσο διακρίνεις αυτό το τόσο υπέροχο και ιερό κομμάτι της ζωής μας! Τη σύνδεση μας με το Ανώτερο! Όσο εμπιστεύεσαι εσένα, τόσο εμπιστεύεσαι το Όλον! Την ίδια την Ύπαρξη! Ταπεινή μου γνώμη αν θες να επιλέξεις την δική σου αλήθεια και άρα την δική σου πορεία, όχι την αλήθεια των άλλων και τη δική τους πορεία θα χρειαστεί να διανύσεις το διαυγές μονοπάτι! Το πότε, το καταλαβαίνεις. Διαφορετικός ο χρόνος για τον καθένα! Το Εγώ -όπως έχω αναφέρει πολλές φορές και το ξέρεις- ήδη αρνείται και φοβάται τις αλλαγές. Έχω ακούσει πολλές πεποιθήσεις ανθρώπων μέσα από τις συνεδρίες μου και αναπαραστάσεις και πλέον μπορώ να σου επιβεβαιώσω ότι ο καθένας μας ζει αυτά που νιώθει! Για παράδειγμα, αν νιώσουμε λίγοι θα κάνουμε ασυνείδητα ό,τι περνάει από το χέρι μας για να επιβεβαιωθεί ο εγωικός μας εαυτός ότι έχουμε δίκιο που νιώθουμε λίγοι. Κατά αυτόν τον τρόπο ο εγωικός εαυτός δεν μετακινείται και βολεύεται στο ίδιο σημείο. Προτείνω να ενσταλάξετε στον εαυτό σας και να εντάξετε μια ωφέλιμη σκέψη: Είμαι σε τέλεια φόρμα, έχω τέλεια υγεία! Τι θα συμβεί; Αν εσείς επαναλαμβάνεται στον εαυτό μας όποιο μάντρα επιθυμείτε, (απλά σας πρότεινα ένα κατά τύχη), θα διαπιστώσετε ότι αυτό που λέτε, θα θέλει να κινηθεί! Οι λέξεις κινούνται! Δεν γίνεται να λέω κάτι και να πράττω κάτι άλλο. Ή θα βαρεθεί ο εγωικός εαυτός και απλά θα σταματήσει, ή θα πράξει αυτό που ακούει! Το σώμα καθαρίζεται και αυτοθεραπεύεται! Σημαντικό να αποδεσμεύουμε ό,τι δεν χρειαζόμαστε στο σήμερα. Ανέπτυξε τις δικές σου θετικές επιβεβαιώσεις με το που ξυπνάς κάθε μέρα και επέτρεψε στη μέρα σου να σου φωτίζει τον δρόμο.
Για παράδειγμα, οι ιοί έρχονται και πλησιάζουν στις πεποιθήσεις. Ο ιός έρπητα είναι μια εκδοχή πόνου και τιμωρίας. Το άγχος και μια αλλαγή τρόπου ζωής δημιουργεί υπερένταση στο σώμα και το φέρνει εκτός ισορροπίας καθώς συνδέεται και με το νευρικό σύστημα! Έχει λοιπόν διαπιστωθεί ότι η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά είναι ένας τρόπος να μεταφέρει κανείς την εξαντλητική νοητική σύγκρουση που έχει με τους άλλους σε σωματικό επίπεδο. Ακόμα και τα συνεχή ατυχήματα δηλώνουν μη συνειδητή πρόθεση να πληγώνει το άτομο τον εαυτό του! Το πρώτο και κυριότερο που χρειάζεται να συμβεί είναι να θεραπευτούμε από τις αμφιβολίες. Συνήθως αυτές έχουν γεννηθεί σε οικείο περιβάλλον. Οι μικρές φωνές άρνησης μέσα μας είναι ευδιάκριτες τις περισσότερες φορές. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τον εαυτό μας χρειάζεται επίσης να συνειδητοποιούμε πόση πίστη υπάρχει μέσα μας, όχι επειδή το λέμε ή το δείχνουμε, αλλά επειδή το νιώθουμε. Να θυμάσαι το παραμύθι είναι παραμύθι μόνον αν εσύ το θεωρείς δημιούργημα της φαντασίας σου, γιατί διαφορετικά έχει τη δύναμη να πάρει σάρκα και οστά από εσένα και να ζήσεις αυτό που ονομάζεις παραμύθι!
Διαβάστε επίσης: Ποιον βλάπτουν οι συγκρούσεις;
