Οι άνθρωποι έχουμε χάσει την επικοινωνία, την πίστη την ελπίδα. Λογικό από τη μια με όσα συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο που ζουμε. Ωστόσο, ζούμε. Είμαστε εδώ! Σε αυτόν τον πλανήτη εδώ και τώρα. Δεν ξέρω για πόσο, ξέρω ότι στο εδώ και τώρα υπάρχουμε. Κι όπως το βλέπω έχουμε δυο επιλογές. Να ζήσουμε με φόβο ή να ζήσουμε με αγάπη.
Να ζήσουμε δηλαδή με την καρδιά μας σε λειτουργία, με τα σωστά της και τα λάθη της ή να μισο ζήσουμε και να έρθει η στιγμή που θα μετανιώσουμε γιατί τότε δεν ζήσαμε. Η μπλοκαρισμένη καρδιά ξεμπλοκάρει με έναν τρόπο. Την ενεργοποιείς οδηγώντας τη στην αλήθεια κι όχι στην ασφάλεια. Αν θελουμε να ενεργοποιήσουμε την επικοινωνία οφείλουμε να επικοινωνήσουμε και να ανοίξουμε την καρδιά μας. Μόνο από το συναίσθημα υπάρχει αποτελεσματική επικοινωνία.
Σε δεύτερο χρόνο έρχεται η σκέψη και οι λέξεις. Τα συναισθήματα είναι η γλώσσα της ψυχής. Οι περισσότεροι όσο μεγαλώνουν οριοθετούν μια άποψη πληγώθηκα, δεν επιθυμώ να ανοίξω την πύλη και πάλι. Οι άνθρωποι δημιουργουμε κίνητρα για να επιβιώσουμε, δημιουργήσουμε, πετύχουμε. Το κίνητρο των ανθρωπίνων πράξεων στο βαθύτερο επίπεδο τους, όπως και η κάθε ενέργεια του ανθρώπου βασίζεται είτε στην αγάπη είτε στον φόβο. Αν έχεις θεμελιώσει τη ζωή σου στον φόβο σε πας μαθηματικά από το 1 στο 2. Δεν σου επιτρέπεις να πετάξεις. Και η ελευθερία βρίσκεται στην αγάπη. Η αγάπη δεν έχει όρια και περιορισμούς.
Υπάρχει ένα εμπόδιο η πρωταρχική μας δύναμη ή αλλιώς πρωταρχική πεποίθηση. Αυτή βρίσκεται στο υποσυνείδητο ή αλλιώς η δεύτερη σκέψη που κάνουνε αυτή που μας καθίζει, η αναλυτική, η υποστηρικτική του φόβου. Αν εσύ θες ευτυχία, αλλά την κλωτσάει η υποστηρικτική σου σκέψη θα κερδίζει η υποστηρικτική. Η προστασία. Μην πας εκεί θα τραυματιστείς σου λέει. Ενώ υπάρχει η άλλη πλευρά η αγάπη που σου λέει πήγαινε πιο έτοιμος, καλύτερος από τη προηγούμενη φορά. Αν ακολουθείς τη διαδρομή του φόβου, αυτό που θα συμβαίνει είναι να συμπεριφέρεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο, να επαναλαμβονται παρόμοιες συμπεριφορές στη ζωή σου, για να παράγονται ίδιες εμπειρίες που θα έχουν μια συγκεκριμένη απογοητευτική σειρά. Αγαπώ, καταστρέφω, ξανά αγαπώ. Και πάλι από την αρχή. Μέχρι να το δεις. Μέχρι να δεις την αλήθεια και να αποφασίσεις να διακόψεις αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί κατάστρεφουμε τόσο ευκολα την αγάπη; Σκέψου το πιο απλό. Λες στον σύντροφο σου σε αγαπώ. Το πρώτο σε αγαπώ. Αν δεν πει κι εγώ σε αγαπώ, ξεκινούν οι δεύτερες σκεψεις. Μέχρι που θα χαλάσεις τη στιγμή για να τσακωθεις. Αποτέλεσμα; Η κάθε πράξη παύει να είναι αυθόρμητη και αυθεντική και αντ’ αυτού γίνεται αντίδραση καθώς προσπαθείς να προστατευθείς από πιθανή απόρριψη, απώλεια. Η μόνη υποστηρικτική σκέψη που θα άλλαζε το αποτέλεσμα της βαθιάς αυτής πεποίθησης είναι η πίστη. Η πίστη του να πιστεύεις σε σένα. Ότι είσαι καλός, απολαυστικός, να μην νιώθεις λίγος για να αμφισβητείς ότι θα χάσεις αυτό που θες.
Οι ανασφάλειες δημιουργούν τις αντίστοιχες συμπεριφορές που τελικά χάνεις αυτό που θες. Εσύ το χάνεις. Εσύ το προκάλεσες. Ο φόβος είναι η ενέργεια που συστέλλει. Τρέχει, κρύβεται, βλάπτει, κλείνεται. Η αγάπη είναι η ενέργεια που διαστέλλεται, μοιράζεται, θεραπεύει, ανοίγει, μένει.
Κι όπως έχει γράψει ενας υπέροχος συγγραφέας ο Walsch: «Ο φόβος τυλίγει τα σώματα μας με ρούχα, η αγάπη μας επιτρέπει να στεκόμαστε γυμνοί. Ο φόβος προσκολλάται σε όλα όσα έχουμε, η αγάπη χαρίζει όλα όσα έχουμε. Ο φόβος κρατάει πράγματα, η αγάπη τα εκτιμά. Ο φόβος αρπάζει, η αγάπη ελευθερώνει. Ο φόβος ενοχλεί, η αγάπη ανακουφίζει. Ο φόβος επιτίθεται, η αγάπη διορθώνει. Κάθε ανθρώπινη σκέψη, λέξη ή πράξη βασίζεται στο ένα ή στο άλλο συναίσθημα. Έχεις ελεύθερη βούληση να διαλεξεις!»
