Σήμερα γράφω για τις σχέσεις και το γιατί δεν έχουν δεν έχουν διάρκεια. Πρόκειται για μια ερώτηση που δέχομαι συχνά. Θα σε ρωτήσω εγώ αρχικά κάτι; Τι έχει διάρκεια για εσένα; Και τι θεωρείς διάρκεια;
Κανένας άνθρωπος δε μένει ίδιος με τα χρόνια. Αλλάζει από τον χρόνο. Η όψη του αλλάζει, το μέσα του αλλάζει. Διαμορφώνεται. Όσον αφορά το μέσα του, ωστόσο, ο τρόπος που αλλάζει όταν δεν δουλεύει με τον εαυτό του έχει συνήθως αρνητική προσέγγιση, καθώς εκδικείται, νομίζοντας τους άλλους, ωστόσο αυτό που κάνει ασυνείδητα είναι να βλάπτει τον εαυτό του. Ο Φρόυντ πίστευε ότι οι ανασφάλειες, οι ενοχές και η ντροπή που νιώθουμε οι άνθρωποι, μας κάνουν να παίρνουμε λανθασμένες αποφάσεις. Βλέπουμε ότι αυτό όχι μόνο ισχύει, αλλά και ότι άθελα μας το ενισχύουμε. Οι εποχές, μας βοηθούν σε αυτή την ενίσχυση καθώς αυξάνονται οι περισπασμοί και μειώνονται οι αξίες. Δεν υποστηρίζουμε τις βαθιές μας επιθυμίες, γιατί οι επιθυμίες για να πραγματοποιηθούν χρειάζονται κόπο. Αντ’ αυτού προχωράμε πιο εύκολα στον δρόμο που νιώθουμε ότι ελέγχουμε.
Αν φύγουμε από την ιδέα του ελέγχου και διαπιστώσουμε ότι τίποτα δεν ελέγχουμε τότε αρχίζουμε να ζούμε. Η προσκόλληση δε που έχουμε ως άνθρωποι, μας εμποδίζει επίσης την παρατήρηση και την διάκριση της αλήθειας. Ας υποθέσουμε ότι έχεις μια σχέση πάθους. Συνήθως οι σχέσεις πάθους καταλήγουν σε βίαιο χωρισμό, μετουσιώνοντας το πάθος σε ένα άλλου είδους πάθος ατομικό αυτή τη φορά -περνούν μια περίοδο τα άτομα μην έχοντας καμία επαφή με την πραγματικότητα. Η ψυχή βρίσκεται υπό διάλυση και συνήθως το αλκοόλ, οι ουσίες, το γρήγορο εύκολο σεξ γίνονται η καλύτερη παρέα με αποτέλεσμα εκδίκηση εαυτού και ψυχοσωματικών ασθενειών. Άλλη προσκόλληση.
Ας υποθέσουμε ότι είσαι δυστυχής σε μια σχέση. Αποφασίζεις να χωρίσεις. Είσαι ολοένα και καλύτερα. Μαθαίνεις ότι ο/η πρώην προχώρησε. Ξαφνικά γίνεται ο ιδανικός για σένα και πασχίζεις να τον κερδίσεις πίσω. Μέχρι τελικής πτώσεως προσπαθείς να πείσεις τους πάντες ότι αυτός/αυτή είναι ο άνθρωπος για σένα. Η προσκόλληση είναι εμμονή. Δεν έχει υγεία.
Πάμε τώρα σε κάτι άλλο. Στην προτίμηση. Προτιμώ εσένα από οποιονδήποτε άλλον. Πώς μπορείς να φτάσεις σε αυτή την απάντηση; Έχοντας δει και ζήσει. Τίποτα δεν μαθαίνεται στη θεωρία. Οι σχέσεις ανά δεκαετία λοιπόν θα έλεγα έχουν άλλο λόγο που υπάρχουν. Στη νεαρή ηλικία έχουν μαθήματα. Και όσο περνάνε τα χρόνια κι ανάλογα το άτομο, πόσο χρόνο χρειάζεται να κατανοήσει, φτάνει στην εκπλήρωση της επιθυμίας. Πώς μπορείς να ξέρεις τι θες, αν πρώτα δεν μάθεις τι δεν θες; Δεν μπορείς να εκτιμήσεις την ευτυχία αν δεν έχεις ζήσει τον πόνο. Μακάρι οι άνθρωποι να γεννιόμασταν έξυπνοι και να το γνωρίζαμε αυτό εξ αρχής. Δε συμβαίνει. Ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα των βιωμάτων του.
Αν είναι τυχερός και το κατανοήσει, τα βιώματα τα κάνει εξέλιξη. Οπότε δεν είναι καθόλου κακό που οι σχέσεις, οι όποιες σχέσεις, δεν κρατάνε. Καλώς δεν κρατάνε, αυτές που δεν πρέπει. Είχαν συγκεκριμένο λόγο. Μη λυπάσαι για αυτές. Να λυπάσαι αν ακόμα βρίσκεσαι σε μια τέτοια σχέση, καθώς φοβάσαι το άγνωστο και επιλέγεις συνειδητά τη δυστυχία σου.
Οι σχέσεις που κρατάνε, από την άλλη, είναι οι σχέσεις μέσα στις οποίες οι άνθρωποι ωριμάζουν παράλληλα, μεγαλώνουν μαζί, ένωσαν τις ψυχές τους νωρίς. Δεν ένωσαν τους πόνους τους ή τις αντιδράσεις τους, ένωσαν τους εαυτούς τους. Σπάνιο να συμβεί αυτό σε μικρή ηλικία, αλλά συμβαίνει. Όλα έχουν λόγο που συμβαίνουν ή που δεν συμβαίνουν. Θα εμφανιστεί ο λόγος να είσαι σίγουρος. Εσύ έχεις υποχρέωση ως προς τον εαυτό σου να προετοιμάζεσαι για αυτό που θες. Οι σχέσεις κρατάνε όσο εμείς τις κρατάμε. (Και δεν αναφέρομαι σε σχέσεις συμβιβασμού, που τις κρατάμε με το ζόρι.) Αν κρατιούνται φυσικά, όμορφα, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, τότε μιλάμε για σύνδεση. Μιλάμε για αγάπη. Για ολοκλήρωση.
Πώς το νιώθεις; Υπάρχει μεταξύ του ζευγαριού κοινωνική, ερωτική, συντροφική ζωή που δεν έχει φθαρεί από το χρόνο. Ζεις και απολαμβάνεις το μαζί με όσες δυσκολίες εμπεριέχει αυτό το μαζί και καμία δυσκολία δεν είναι ικανή να κλονίσει σε βάθος αυτή τη συνύπαρξη. Σε ποια ηλικία συμβαίνει; Σε όποια είσαι έτοιμος-η! Δεν υπάρχουν συνταγές!
Εν κατακλείδι άνοιξε τα φτερά σου. Μην απογοητεύεσαι. Μην κλειδώνεις. Μην αντιστέκεσαι στην ευτυχία σου! Υπάρχει και σε περιμένει να τη δεχτείς. Να θυμάσαι υπάρχεις εσύ και το πώς αντιλαμβάνεσαι το καθετί! Εσύ είσαι αποτέλεσμα των συναισθημάτων σου. Τα συναισθήματα σου είναι ό,τι πολυτιμότερο έχεις! Αυτά σε κρατούν ζωντανό. Αγάπησε τα για να σε αγαπήσουν κι αυτά!
Ό,τι δεν σου αρέσει, άλλαξε το! Και ότι σου αρέσει, εκτίμησε το!
Οι σκέψεις σου σε βασανίζουν, τίποτα άλλο!
