Μιλώντας με φίλες για το περιστατικό με το χαστούκι του Γουιλ Σμιθ στον Κρις Ροκ πάνω στη σκηνή των Όσκαρ (!!!), ένα πρωτοφανές συμβάν στην ιστορία του θεσμού μετά το χοντροκομμένο αστείο για τα μαλλιά της γυναίκας του, Τζάντα Πίνκετ Σμιθ, οι απόψεις ήταν περισσότερες από μία.

Πέρα από το ζήτημα της κοινής λογικής, που κάνει όλους μας λίγο-πολύ να συμφωνούμε πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χειροδικήσει σε κάποιον επειδή προσέβαλε τον ίδιο ή κάποιον αγαπημένο του, γιατί έτσι απλά θα χάσει το δίκιο του, μετά μπαίνει στο κάδρο και η λέξη «συναίσθημα». Γιατί όταν νιώθεις δυνατά και είσαι εν θερμώ δεν ακολουθείς πάντα τη λογική.

Όπως παραδέχτηκε, λοιπόν, μια φίλη «αν κυκλοφορούσα με τον “δικό” μου και κάποιος με κορόιδευε δημόσια κάνοντας «χιούμορ» για κάτι που για εμένα ήταν θέμα υγείας και με “πονούσε”, ομολογώ πως μπορεί μέσα μου να το χαιρόμουν αν ο δικός μου γύρναγε και του έριχνε μία». Είναι πολύ πιθανό έτσι να ένιωσε και η Τζάντα. Μάλιστα, τη στιγμή που ο Κρις Ροκ, απευθυνόμενος στη σύζυγο του Γουιλ Σμιθ που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ, λέει «Τζάντα, σ’ αγαπώ, GI Jane 2, ανυπομονώ να το δω», είναι ξεκάθαρο πως η Τζάντα καθόλου δεν γελά με το αστείο του -όπως ο Γουιλ- αλλά μένει ψυχρή και σοβαρή κάνοντας eye rolling, τύπου «ωραίο χιούμορ ο μακάκας».

Η αντίδρασή της δεν ήταν έκπληξη. Η Τζάντα Πίνκετ Σμιθ έχει μιλήσει δημόσια για τη μάχη που δίνει με την αλωπεκία, ένα ύπουλο αυτοάνοσο εξαιτίας του οποίου χάνει τα μαλλιά της, γι’ αυτό και έχει ξυρίσει τα τελευταία χρόνια το κεφάλι της. «Ξέρετε όλοι ότι αγωνίζομαι ενάντια στην αλωπεκία. Ξαφνικά, μια μέρα, δείτε αυτή τη γραμμή: Εμφανίστηκε από το πουθενά και θα είναι πιο δύσκολο να την κρύβω. Σκέφτηκα λοιπόν να το μοιραστώ μαζί σας για να μην κάνετε ερωτήσεις», είχε γράψει σε ποστ της πριν από 3 χρόνια. Έτσι, το αστειάκι για τον ρόλο της GI Jane (στον οποίο η Ντέμι Μουρ είχε ξυρισμένα μαλλιά) ήταν τουλάχιστον γυμνασιακό. Γιατί για έναν κανονικό ενήλικα που δεν επιδίδεται σε κάφρικα αστεία, το ότι δεν έχεις μαλλιά, όταν μάλιστα είσαι ηθοποιός, μπορεί εν τέλει να καθορίσει τι ρόλο θα πάρεις; Και από πότε σε ένα τόσο μεγάλο γεγονός, όπως η απονομή των βραβείων της Ακαδημίας, ο παρουσιαστής κάνει πλακίτσα σε έναν παραβρισκόμενο για ένα θέμα υγείας που αντιμετωπίζει (και έχει πει πως τον πονάει);

Αν το αστείο ήταν και προβαρισμένο (που μάλλον δεν ήταν) το φταίξιμο πάει και πιο μακριά από το ίδιο τον Κρις Ροκ, αλλά ας μην σταθούμε σε αυτό.

Είναι σαφές πως η πλάκα του Ροκ ήταν άτοπη, παιδαριώδης και χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης για το πώς θα μπορούσε να αντιδράσει η Τζάντα. Ήταν κακό χιούμορ για ένα θέμα υγείας. Πιθανότατα, βέβαια, η Τζάντα να ένιωσε στιγμιαία δικαιωμένη όταν ο άντρας της σηκώθηκε και -επίσης γυμνασιακά- «έριξε μία» στον Κρις Ροκ, κορυφώνοντας το παιδαριώδες της υπόθεσης. Η έκφραση της Νικόλ Κίντμαν τη στιγμή που ο Σμιθ χαστουκίζει τον Ροκ δεν έγινε τυχαία το πιο δημοφιλές meme στα social media. Ήταν η πιο ειλικρινής wtf γκριμάτσα της βραδιάς.

Γιατί πόσο λογικό είναι ένας 53χρονος, που αμείβεται πολλά εκατομμύρια για κάθε του νέα ταινία, που είναι role model για όλα αυτά που κατά καιρούς δηλώνει, τη βραδιά που είναι υποψήφιος για Όσκαρ, στη μέση του Dolby Theatre, σε μια στιγμή που παρακολουθεί όλος ο πλανήτης, να σηκωθεί από την καρέκλα του, να ανέβει στη σκηνή (και τα περιγράφω με στάδια γιατί δεν ήταν μια “στιγμιαία” αντίδραση, ήθελε τον χρόνο της) και να ρίξει χαστούκι στον παρουσιαστή επειδή έκανε μια πλάκα που πρόσβαλε τη γυναίκα του; Άλλος πιο κουλ τρόπος να τον βάλει στη θέση του, χωρίς να χάσει και το δίκιο του, δεν υπήρχε;

Εκεί ήταν που γεννήθηκε σε πολλούς και το εύλογο ερώτημα: Καλέ, μήπως ήταν σκηνοθετημένο; Ένα gag του σεναρίου; Αλλά πόσο λογικό είναι να σκηνοθετηθεί, σε μια φουλ πολιτικά ορθή εποχή, ένα έξαλλο χαστούκι στον παρουσιαστή των Όσκαρ μετά από ένα καθόλου πολιτικά ορθό αστείο; Δηλαδή κάποιοι να το έγραψαν, να το πρόβαραν και να είπαν, «ωραία φάση, θα γελάσει το χειλάκι των τηλεθεατών, που έχουν δυο χρόνια να δουν κανονικά Όσκαρ»;

Η αντίδραση πάντως μέσα στο Dolby Theatre ήταν να κοιτάζει ο ένας απορημένος τον άλλον, σαν να αναρωτιούνται «συμβαίνει όντως αυτό τώρα»;

Μάλλον, λοιπόν, ήταν αυθόρμητο… Ο Κρις Ροκ, πάντως, έμεινε ξεκάθαρα παγωτό, προσπαθώντας να βρει κάτι να πει, πέρα από «Ουάου», σχολιάζοντας τελικά πως έφαγε μια γερή από τον Γουίλ Σμιθ, ενώ ο ηθοποιός ακούστηκε να του λέει να μην ξαναπιάσει στο βρωμόστομά του τη γυναίκα του. «Ουάου μεγάλε, ήταν ένα αστείο GI Jane», προσπάθησε να δικαιολογηθεί αμήχανα ο παρουσιαστής. Αλλά το γεγονός που σημάδεψε την επιστροφή των Όσκαρ στην «κανονικότητα» είχε μόλις περάσει στην ιστορία ως μια από τις μελανότερες στιγμές του θεσμού. Όχι και τόσο αστεία, τελικά. Λειτουργώντας επιβεβαιωτικά πως η διετία της πανδημίας μας έχει κάνει πιο νευρικούς, πιο οξύθυμους και εν τέλει πιο επιθετικούς. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ξύπνησε τον χειρότερο εαυτό μας. Ή μήπως όχι;

Είναι γεγονός πως κάποιοι είπαν δημόσια μπράβο στον Σμιθ που υπερασπίστηκε την ευάλωτη γυναίκα του, όπως η Τίφανι Χάντις, δικαιολογώντας εν μέρει τη βίαιη αντίδρασή του στο κακόγουστο αστείο του. Κάποιοι άλλοι, όπως η Ρόζι Ο Ντόνελ, είπαν «μπράβο» στον Κρις Ροκ που δεν συνέχισε το συμβάν (αργότερα είπε σε δημοσιογράφους πως δεν θα κινηθεί ούτε νομικά) και προσπάθησε να διαχειριστεί και πάλι με χιούμορ και χαλαρότητα την κατάσταση, ώστε να μην «προδώσει» και την ελαφριά διάθεση με την οποία έκανε το ατυχές αστείο.

Πολλοί, όπως η Μία Φάροου και η Κάθι Γκρίφιν δήλωσαν φόβο που κάποιος ανεβαίνει στη σκηνή και επιτίθεται σε έναν κωμικό για το αστείο που έκανε. Η Ακαδημία με τη σειρά της, κράτησε αποστάσεις, και απλά καταδίκασε κάθε μορφή βίας.
Όσο για τον γιο του Γουιλ Σμιθ, Τζέιντεν, λίγο μετά το συμβάν τουίταρε «Έτσι το κάνουμε εμείς» (“That’s how we do it”) εμφανώς περήφανος -άγνωστο αν αναφερόταν στο Όσκαρ του πατέρα του ή στην αντίδρασή του στο αστειάκι του Ροκ.

Εδώ σας έχω και λίγο food for thought. Πώς θα είχαν αντιδράσει όλοι οι παραπάνω αν ο παρουσιαστής των βραβείων δεν ήταν ο Κρις Ροκ, αλλά μια γυναίκα; Θα είχαν υπερασπιστεί τον Γουίλ Σμιθ αν είχε ανέβει στη σκηνή και για το ακριβώς ίδιο αστείο είχε δώσει μπουνιά στην Έλεν Ντε Τζενέρις; Εδώ σε θέλω κάβουρα…

Ακόμα κι αν ο Σμιθ και ο Ροκ είχαν «παρελθόν», αφού ο παρουσιαστής είχε αστειευτεί και στο παρελθόν άκομψα για το ζεύγος Σμιθ, ακόμα κι αν ο νικητής του Α’ βραβείου ανδρικής ερμηνείας για την ταινία King Richards θέλησε να βγει μπροστά για τη γυναίκα του, η ωμή βία ως αντίδραση ορμώμενη από το συναίσθημα και τον αυθορμητισμό 10χρονου σίγουρα δεν αποτελεί πράξη προς χειροκρότημα. Ακόμα κι αν στα μάτια κάποιων γυναικών στην αίθουσα ο Γουιλ Σμιθ φάνηκε ιππότης. Δεν ήταν.

Ο ίδιος, πάντως, όταν παρέλαβε το βραβείο του, αναφέρθηκε στο περιστατικό, ζητώντας συγνώμη από την Ακαδημία και όλους του συνυποψήφιους που βρίσκονταν στην αίθουσα- αποφεύγοντας όμως να αναφερθεί στον ίδιο τον Ροκ. Προσπαθώντας να αστειευτεί είπε πως «Η τέχνη μιμείται τη ζωή. Μοιάζω σαν τρελός πατέρας. Ακριβώς όπως έλεγαν για τον Ρίτσαρντ Γουίλιαμς. Η αγάπη σε κάνει να κάνεις τρελά πράγματα. (…) Ήμουν πάντα αυτός που νοιαζόταν για τη μητέρα, την οικογένεια, τη γυναίκα μου. Σας ευχαριστώ για την τιμή. Σας ευχαριστώ για τη στιγμή. Ελπίζω η Ακαδημία να με ξανακαλέσει».

Όμως, την πιο σοφή ατάκα της βραδιάς την είπε στον Γουιλ Σμιθ ο Ντένζελ Ουάσινγκτον, κάτι που ο ίδιος ο Σμιθ αποκάλυψε στον ευχαριστήριο λόγο του. «Στην πιο μεγάλη στιγμή σου πρέπει να προσέχεις -τότε είναι που ο διάβολος έρχεται για σένα». Γιατί επιτυχία είναι τη στιγμή που ξυπνά ο χειρότερος εαυτός σου, να έχεις τα αντανακλαστικά να σε προστατεύσεις. Γιατί τότε θα υπερασπιστείς και θα προστατεύσεις πιο σωστά και όσους αγαπάς.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ