Η τελευταία μέρα του χρόνου είναι σαν μια μικρή ανάσα πριν από το μεγάλο restart. Δεν χρειάζεται πίεση ή βαριά «πρέπει». Είναι η μέρα που μπορούμε να χαμογελάσουμε για όλα όσα ζήσαμε, να κρατήσουμε όσα μας έκαναν χαρούμενους και να αφήσουμε πίσω ό,τι μας κράτησε στάσιμους. Μια μικρή γιορτή της δικής μας πορείας, πριν ανοίξουμε την πόρτα στο νέο κεφάλαιο, γεμάτο ευκαιρίες και χαρούμενες εκπλήξεις.
1. Τι με κούρασε περισσότερο φέτος και γιατί το αγνόησα;
Δεν είναι πάντα οι μεγάλες κρίσεις που μας εξαντλούν. Είναι τα μικρά, καθημερινά «ναι» που είπαμε ενώ θέλαμε να πούμε «όχι». Οι ρυθμοί που δε σταμάτησαν ποτέ. Οι απαιτήσεις που θεωρήσαμε φυσιολογικές.
Η ερώτηση δεν είναι για να κατηγορήσεις τον εαυτό σου. Είναι για να αναγνωρίσεις πού ξεπέρασες τα όριά σου και γιατί το έκανες. Από ανάγκη; Από φόβο; Από συνήθεια;
Η κούραση έχει πάντα κάτι να σου πει. Το θέμα είναι αν ήσουν πρόθυμος να την ακούσεις.
2. Πότε ένιωσα πραγματικά καλά;
Όχι Instagram-καλά. Όχι «έπρεπε να χαίρομαι». Αλλά εκείνες τις στιγμές που ένιωσες ήρεμος, παρών, ανάλαφρος.
Ίσως ήταν ένα πρωινό χωρίς πρόγραμμα. Ένας καφές μόνος σου. Μια συζήτηση που δεν χρειαζόταν φίλτρα. Αυτές οι στιγμές δεν είναι τυχαίες – είναι ενδείξεις.
Δείχνουν τι χρειάζεται το νευρικό σου σύστημα για να ηρεμήσει. Και συχνά δεν έχουν καμία σχέση με περισσότερη προσπάθεια ή επιτυχία.
3. Τι κράτησα μέσα μου ενώ ήθελα να το πω;
Λόγια που δεν ειπώθηκαν. Συναισθήματα που καταπιέστηκαν. Ανάγκες που μπήκαν σε αναμονή.
Το να τα αναγνωρίσεις δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα λύσεις όλα τώρα. Σημαίνει απλώς ότι δίνεις χώρο σε όσα αγνόησες για να «μη χαλάσεις την ατμόσφαιρα».
Η αυτοφροντίδα ξεκινά συχνά από την αλήθεια, όχι από τη δράση.
4. Τι δεν θέλω να πάρω μαζί μου στη νέα χρονιά;
Όχι στόχοι. Όχι to-do lists. Αλλά βάρη.
Ίσως είναι η συνεχής αυτοκριτική. Ίσως η ανάγκη να τα προλαβαίνεις όλα. Ίσως σχέσεις που σε αδειάζουν ή προσδοκίες που δεν είναι δικές σου.
Δεν χρειάζεται τελετουργία. Αρκεί μια απόφαση – έστω αθόρυβη – ότι κάτι τελείωσε εδώ. Και αυτό από μόνο του είναι πρόοδος.
5. Πώς θέλω να νιώθω, όχι τι θέλω να πετύχω;
Αυτή είναι ίσως η πιο σημαντική ερώτηση. Γιατί αλλάζει τελείως το παιχνίδι.
Ήρεμος. Ασφαλής. Ελεύθερος. Ανάλαφρος. Λιγότερο πιεσμένος. Πιο παρών.
Όταν ξεκινάς από το συναίσθημα, οι επιλογές σου αλλάζουν. Δεν κυνηγάς απλώς στόχους – φροντίζεις καταστάσεις που σε στηρίζουν.
Ο χρόνος δεν χρειάζεται εντυπωσιακό φινάλε. Χρειάζεται συνείδηση. Αν απαντήσεις έστω και σε μία από αυτές τις ερωτήσεις με ειλικρίνεια, έχεις ήδη κάνει ένα ήσυχο αλλά ουσιαστικό reset.
Και αυτό, τελικά, είναι wellness.
Διαβάστε επίσης: Το απόλυτο holiday reset πριν μπει ο Ιανουάριος
