Ο Θοδωρής Κατσαφάδος μας έχει συγκλονίσει πολλές φορές με τους ρόλους του. Είτε στην τηλεόραση, είτε στο θέατρο. Το λατρεμένο του θέατρο. Και κάθε φορά που μιλάει για μια παράσταση που είχε επιτυχία έρχονται δάκρυα στα μάτια του. Δεν είναι όμως απόλαυση μόνο να τον βλέπεις στο θέατρο ή την τηλεόραση. Είναι απόλαυση και να μιλάς μαζί του. Εκεί που ξεχνάς ότι είσαι μπροστά σε κάμερες και εκεί που ξεχνάς ότι κάνεις συνέντευξη. Και απλά συζητάς με έναν υπέροχο άνθρωπο που έχει να σου διδάξει ήθος και να σου πει τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες. Ιστορίες της ζωής του, του θεάτρου αλλά και όλων των σημαντικών ανθρώπων της τέχνης! Που οι περισσότεροι ήταν φίλοι του!
Σήμερα ο Θοδωρής Κατσαφάδος μιλάει στην κάμερα του okmag.gr και τη Μαρία Ρουμελιώτου για την παράσταση Φιλοκτήτης του Σοφοκλή στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο, και μας συγκινεί μιλώντας για τη μοναξιά του μετά το θάνατο της γυναίκας του αλλά και τη λατρεία του στην κόρη του Μαριλού και τον εγγονό του Παναγιώτη! «Υπάρχουν περίοδοι που κάνω μέρες να ακούσω τη φωνή μου.» λέει στην κάμερα του okmag και συγκλονίζει! Για ποια στιγμή του στο θέατρο, δακρύζει μπροστά στην κάμερα;
Αυτά και πολλά άλλα για τα όσα έζησε 50 χρόνια στο θεάτρο με ανθρώπους όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Τζένη Καρέζη, ο Νίκος Κούρκουλος, ο Μάνος Κατράκης, στη συνέντευξη στο βίντεο που ακολουθεί!
Η πικρή απουσία της συζύγου του Χριστίνας που έφυγε από τη ζωή το 2021
Τέσσερα χρόνια χωρίς τη σύζυγό σου…
Ναι, τέσσερα χρόνια.Σήμερα. Κλείνω ακριβώς τα τέσσερα.
Πώς είναι η ζωή σου τώρα;
Είναι πολύ αλλιώτικη και πάρα πολύ δύσκολη. Δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς και δεν υπάρχει και κανένα εγχειρίδιο.
Πώς το διαχειρίζεσαι αυτό;
Καθένας, όπως νομίζει. Για μένα τα τέσσερα χρόνια δεν είναι ούτε τέσσερα, ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, ούτε μισό. Είναι το ίδιο.Το σπίτι είναι αλλιώτικο, η καθημερινότητα είναι αλλιώτικη. Ήταν πολλά χρόνια, 40 χρόνια.
θέλω να πεις πώς γνωριστήκατε.
Παίζαμε με έναν υπέροχο άνθρωπο στο θεατρό του. Τον πιο γλυκό, χαμογελαστό, υπέροχο άνθρωπο, τον Κώστα Βουτσά, το 1973, στο θέατρο Μινώα, που δεν υπάρχει πια. Και ήμασταν νέα παιδιά και τα δυο και γνωριστήκαμε τότε. Μετά χαθήκαμε για λίγα χρόνια και μετά ξαναβρεθήκαμε καλά. Και από τότε στεριώσαμε και χωρίς να το καταλάβω.
Βρέθηκες παντρεμένος; (γέλια)
Παντρεμένος και πατέρας, και είμαι πολύ τυχερός που βρέθηκε η Χριστίνα στο δρόμο μου.
Και μου έφτιαξε μια ζωή υπέροχη… Ήταν μια υπέροχη ζωή, υπέροχη. Και χαίρομαι που πρόλαβε να δει και τον εγγονό της, να του μαγειρέψει, να τον ταΐσει. Αυτός τη θυμάται ακόμα, παρόλο που πέρασαν τέσσερα χρόνια, τη θυμάται ο μικρούλης. Αλλά θα ήθελα να την ζήσει περισσότερο. Αλλά η ζωή έτσι είναι. Και χαίρομαι που έφυγε ήσυχη. Δεν φοβήθηκε, δεν κατάλαβε. Ευτυχώς, εκείνη την ημέρα δεν είχα γύρισμα. Και ήμουν στο σπίτι και μιλάγαμε…. Αυτό.
Έχω επιλέξει να ζω μόνος μου.
Δεν πολύ βγαίνω. Και πολλές φορές είναι κάτι πολύ παράξενο. Γι’ αυτό η ζωή είναι αλλιώτικη. Υπάρχουν περίοδοι που κάνω μέρες να ακούσω τη φωνή μου. Διαβάζω τα βιβλία μου ή τις εφημερίδες μου, ή χαζεύω τηλεόραση, αν χαζέψω. Και περνάει μεγάλο διάστημα και δεν έχω ακούσει τη φωνή μου.
Πώς είναι να έχεις 11 αδέλφια;
Είναι ωραίο. Δεν ήμασταν όλα μαζί… Εκείνο που έχεις διαβάσει ότι έκανε 12 παιδιά… έκανε αλλά τα έχανε. Το πρώτο παιδάκι της μάνας μου το πήρε ο Θεός… Το διδυμάκι που ήταν μαζί μου, πέθανε.
Είχες δίδυμο αδερφάκι;
Ναι δίδυμο κοριτσάκι, που γεννήθηκε την προηγούμενη μέρα και εγώ την επόμενη. Έχασε πολλά παιδιά η μάνα μας. Και έκανε έξι παιδιά πριν τον πόλεμο και έξι μετά τον πόλεμο.
Πώς τα θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια; Πέρασες όμορφα;
Δύσκολα χρόνια τότε. Ήταν δύσκολα. Έχουν συμβεί και τραγικά πράγματα στη ζωή μου που
μου έχουν σημαδέψει και δεν τα θυμάμαι με μεγάλη ευχαρίστηση τα παιδικά μου χρόνια.
Γι’ αυτό λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν πολύ πηγαίνω στη Μάνη. Όταν πηγαίνω, τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Με έχουν σημαδέψει άσχημα πράγματα.
Ναι ξέρω για τον χαμό του αδελφού σου αλλά ας μη μιλήσουμε γι΄αυτό… Είναι όμως ακόμα μέσα στην ψυχή σου. Μετά από τόσα χρόνια…
Ναι, ναι, ναι. Πολλά. Μισό αιώνα. Και είναι κάποια πράγματα που οι εγκέφαλοι του ανθρώπου δεν μπορούν να τα διαχειριστούνκαι να περάσουν στα φυσιολογικά και σε σημαδεύουν. Είναι ταυτότητά μου.
Η παράσταση Φιλοκτήτης του Σοφοκλή με Γιώργο Κιμούλη και Δημήτρη Γκοτσόπουλο
Ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή. Ο Γιώργος ο Κιμούλης, κάνει την σκηνοθεσία και παίζει τον Φιλοκτήτη.
Και ο Δημήτρης ο Γκοτζόπουλος κάνει τον Νεοπτόλεμο και εγώ θα κάνω τον Οδυσσέα,
που είναι ο βασικός ρόλος. Ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ο δόλιος Οδυσσέας, που εδώ είναι μια πλευρά
αυτού του ήρωα, όχι ιδανική και υπέροχη όπως την ξέρουμε από τον Όμηρο.
Είναι ένα χειριστικό άτομο .Γι’ αυτό και τον χαρακτηρίζουν το έργο αυτό«Η τραγωδία της εξαπάτησης». Ο Οδυσσέας προσπαθεί να εξαπατήσει τον Φιλοκτήτη, για να πάρει αυτό που χρειάζεται. Τον έχει εγκαταλείψει (τον Φιλοκτήτη) με πολύ σκληρό τρόπο. Τον άφησαν τραυματισμένο, να αιμορραγεί σε ένα έρημο νησί, χωρίς ελπίδα για να ζήσει κιόλας.
Με απόλυτη ψυχραιμία, με πολλή αδιαφορία τον εγκατέλειψε.Τώρα λοιπόν, μετά από δέκα χρόνια
που τον χρειάζεταιγια τον Πόλεμο της Τροίας, για το τόξο που έχει,γυρίζει και προσπαθεί,
με καλό τρόπο, με διπλωματικό τρόπο, να τον πείσει να έρθει. Αλλά κι αν δεν τον πείσει έτσι,θα χρησιμοποιήσει και βία. Είναι αδίστακτος. Είναι πολύ κολακευτικό που με εμπιστεύτηκε ο Γιώργος Κιμούλης για αυτόν τον ρόλο. Ο Γιώργος είναι πολύ συγκεντρωμένος και πολύ ξεκάθαρος σε αυτό που θέλει. Κάνει φοβερή προετοιμασία εδώ και χρόνια και είμαι πολύ χαρούμενος που δουλεύω μαζί του!
Εσύ πιστεύεις, Θοδωρή, ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
«Ο σκοπός είναι ιερός. Την απάτη την ευλογεί και ο Θεός!» Άκου τι ξεστομίζει ο κύριος Οδυσσέας!
Εσύ δεν θα το κάνεις όμως; Ποτέ! Δεν μπορώ. Είμαι ενοχικό άτομο. Δεν είμαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου, έχω πάρα πολλά ελαττώματα, πάρα πολλά. Όμως είμαι από φύση ενοχικό άτομο,και δεν μπορώ μετά να κοιμηθώ. Και δεν μπορώ να ευχαριστηθώ αν πετύχω κάτι με αθέμιτα μέσα.
Η καλλιτεχνική συνύπαρξη με την κόρη του Μαριλού Κατσαφάδου
Πώς ήταν που έπαιξες με την κόρη σου στην πετυχημένη σειρά «Μαύρους Πίνακες»;
Παίξαμε και στο θέατρο. Μια φορά, όταν έκανα τον Αγγελιαφόρο στην Ηλέκτρα, ήταν στον χορό.
Και πολλές φορές, όταν έλεγα τον μονόλογο και απευθυνόμουν και στο κοινό, αλλά και στον χορό, στις γυναίκες, έβλεπα τη φατσούλα της! Και λέω: Κοίτα πώς τα έφερε η ζωή. Και τώρα το παιδάκι μου, το μωρό, είναι εκεί. Είναι πολύ παράξενο, συγκινητικό. Και τώρα είμαι σε μια φάση που νομίζω ότι έχω κάνει έναν κύκλο και στη ζωή μου και στη δουλειά μου. Τώρα τα κίνητρά μου είναι, πάνω από όλα, τα παιδιά μου. Η κόρη μου και ο εγγονός μου. Δηλαδή, η σκέψη μου είναι συνέχεια εκεί.Και πραγματικά είμαι πολύ τυχερός που τους έχω. Πάρα πολύ τυχερός.
Λίγα λόγια για την παράσταση Φιλοκτήτης του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη
Στον Φιλοκτήτη ο Σοφοκλής δραματοποιεί μια επιχείρηση απάτης, την οποία οργανώνει ο Οδυσσέας και αναλαμβάνει να εκτελέσει ο Νεοπτόλεμος, ο νεαρός γιος του Αχιλλέα. Οι δύο άνδρες καταφθάνουν στην ακατοίκητη Λήμνο, στην άκρη, στην εσχατιά του Κόσμου, εκεί όπου οι Αχαιοί είχαν εγκαταλείψει για δέκα χρόνια τον Φιλοκτήτη, πληγωμένο από µία αγιάτρευτη πληγή. Η αποστολή τους είναι να κλέψουν το περίφημο τόξο του Φιλοκτήτη, γιατί χωρίς αυτό είναι αδύνατη η άλωση της Τροίας. “Μισώ την εποχή που ζω. Σκοτεινά χρόνια. Δεν θέλω τη ζωή µου έτσι” Ο μύθος αντανακλάται στο σήμερα.
Δύο εκπρόσωποι της παλαιάς γενιάς. Ο ένας, εκτός κόσμου αποκλεισμένος, πιστός στις έννοιες της Ουτοπίας και του Επιθυμητού και ο άλλος, μέσα στον κόσμο προσκολλημένος, πιστός στις έννοιες του Ρεαλισμού και του Πολιτικού Εφικτού. O καθένας µε τον τρόπο του προσπαθεί να πάρει µε το μέρος του έναν εκπρόσωπο της νεότερης γενιάς. Ποιος θα τον κερδίσει; Ο ένας ή ο άλλος; Ή μήπως… κανένας απ’ τους δύο;
Συντελεστές
Μετάφραση – σκηνοθεσία Γιώργος Κιμούλης
Σκηνικά Μαρία Φιλίππου Μουσική Ανδρέας Κατσιγιάννης
Κοστούμια Σοφία Νικολαΐδη, Ήλια Στριγγάρη
Φωτισμοί Στέλλα Κάλτσου Κινησιολογία Κυριάκος Κοσμίδης
Creative agency GridFox
Παίζουν: Γιώργος Κιμούλης, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Θοδωρής Κατσαφάδος
Χορός: Παναγιώτης Κατσίκης Μανώλης Κλωνάρης Κώστας Κοράκης Θεοφίλης Πασχάλης Βασίλης Πουλάκος Μάριος Τζόγκανος Γιώργος Τσουρουνάκη
Πρόγραμμα καλοκαιρινής περιοδείας 2025
- 28 Ιουνίου, Θέατρο Βεάκειο, Πειραιάς
- 03 Ιουλίου, Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», Βύρωνας
- 04 Ιουλίου, Θερινό Δημοτικό Θέατρο Δήμου Πατρέων, Πάτρα
- 06 Ιουλίου, Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης, Ιωάννινα
- 08 Ιουλίου, Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη
- 10 Ιουλίου, Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου, Χολαργός
- 11 Ιουλίου, Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου, Χολαργός
- 13 Ιουλίου, Θέατρο Πέτρας, Πετρούπολη
- 15 Ιουλίου, Ανοιχτό Θέατρο Καλαμάτας, Καλαμάτα
- 21 Ιουλίου, Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, Χανιά
- 22 Ιουλίου, Θέατρο Ερωφίλη, Ρέθυμνο
- 23 Ιουλίου, Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης, Ηράκλειο
- 24 Ιουλίου, Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης, Ηράκλειο
- 30 Ιουλίου, Τεχνολογικό και Πολιτιστικό Πάρκο, Λαύριο
- 31 Ιουλίου, Θέατρο Ορέστης Μακρής, Χαλκίδα
- 04 Αυγούστου, Θέατρο Αλτιναλμάζη, Αλεξανδρούπολη
- 05 Αυγούστου, Αμφιθέατρο Σίβηρης, Κασσάνδρα – Χαλκιδική
- 06 Αυγούστου, Αμφιθέατρο Νέων Μουδανιών, Μουδανιά – Θεσσαλονίκη
- 07 Αυγούστου, Δημοτικό Θέατρο Πάρκου Κατερίνης, Κατερίνη
- 08 Αυγούστου, Αθλητικό και Πολιτιστικό Πάρκο Νέας Μάκρης, Νέα Μάκρη
- 12 Αυγούστου, Θέατρο Καστρομηνά «Μίκης Θεοδωράκης», Χίος
- 13 Αυγούστου, Θέατρο Κάστρου Μυτιλήνης, Μυτιλήνη
- 02 Σεπτεμβρίου, Κηποθέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα
- 03 Σεπτεμβρίου, Δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», Βόλος
- 04 Σεπτεμβρίου, Ανοιχτό Αμφιθέατρο ΤΕΙ Σερρών, Σέρρες
- 05 Σεπτεμβρίου, Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης, Κοζάνη
- 08 Σεπτεμβρίου, Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης «Δ. Κιντής», Ηλιούπολη
Διαβάστε επίσης: Θοδωρής Κατσαφάδος: «Θυμάμαι τη Ρένα Βλαχοπούλου να σφουγγαρίζει και να μας φτιάχνει καφέδες…»
