Ο Τσαρλς Ρόμπερτ Ρέντφορντ τζούνιορ, ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και σκηνοθέτες του κινηματογράφου, είχε μια ζωή γεμάτη προκλήσεις, καλλιτεχνικά όνειρα και προσωπικές απώλειες. Από τη ντροπαλή παιδική ηλικία μέχρι τα άγρια χρόνια της νιότης και την πορεία του στην τέχνη, ο Ρέντφορντ άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στον κόσμο του θεάματος.
Πάντα αισθανόταν αμήχανα, σχεδόν έκπληκτος, στο άκουσμα του τίτλου «σύμβολο του σεξ». «Μου έκανε εντύπωση που με θεωρούσαν κάτι τέτοιο. Είμαι ντροπαλός. Δεν νιώθω πολύ άνετα να αποθεώνω τον εαυτό μου. Για μένα μιλούν οι ταινίες μου, η τέχνη μου. Μεγαλώνοντας δεν μου έλεγαν ότι είμαι όμορφος. Ήμουν ένα παιδί με φακίδες, κοκκινομάλλης, που οι άλλοι με κορόιδευαν επειδή είχα τόσα τσουλούφια. Υπήρχαν πράγματα που ήθελα να αλλάξω πάνω μου παλιότερα, όπως τα μαλλιά μου – ήθελα να είναι σκούρα. Και το όνομά μου ήθελα να αλλάξω. Δεν μου άρεσε το επώνυμο Ρέντφορντ σε συνδυασμό με τα ανοιχτόχρωμα μαλλιά μου. Επίσης, ήθελα να μάθω να παίζω φλάουτο», είχε εξομολογηθεί.
Η απώλεια που τον σημάδεψε
Γεννημένος στην Καλιφόρνια, ο Τσαρλς Ρόμπερτ Ρέντφορντ τζούνιορ – είχε το ίδιο όνομα με τον πατέρα του – ήταν ένα «αδέξιο» αγοράκι, όπως είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος τον εαυτό του. Ο πατέρας του ήταν γαλατάς και παράλληλα εργαζόταν και ως λογιστής. «Τον μπαμπά μου δεν τον έβλεπα πάρα πολύ», είχε πει.
Επειδή η οικογένειά του δεν είχε οικονομική δυνατότητα για babysitter, περνούσε ώρες στο παιδικό τμήμα της τοπικής βιβλιοθήκης, όπου από πολύ νωρίς τον γοήτευσαν τα βιβλία για την ελληνική μυθολογία. Ωστόσο, δεν ήταν καλός μαθητής: «Δεν είχα υπομονή, δεν είχα κίνητρο, ούτε έμπνευση», έχει δηλώσει για τα σχολικά του χρόνια.
Στα 11 του νόσησε από ήπιας μορφής πολιομυελίτιδα, μετά την οποία ένιωθε ότι δεν φοβόταν πια τίποτα. Η μητέρα του, Μάρθα Ρέντφορντ, είχε μια ιδιαίτερα δύσκολη γέννα όταν τον έφερε στη ζωή, και ο γιατρός της είχε συμβουλεύσει να μην αποκτήσει άλλα παιδιά. Η ίδια όμως ήθελε μεγάλη οικογένεια και έμεινε ξανά έγκυος. Κατάφερε να αποκτήσει δίδυμα κορίτσια, τα οποία όμως πέθαναν λίγο μετά τη γέννησή τους. Αρκετά χρόνια αργότερα υπέστη αιμορραγία, σχετική με επιπλοκές από τη γέννηση των διδύμων, η οποία τελικά την οδήγησε στον θάνατο μόλις στα 41 της χρόνια.
Εκείνη τη χρονιά, ο 18χρονος τότε Ρόμπερτ κέρδισε υποτροφία για να παίξει μπέιζμπολ στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ. «Η μητέρα μου, ό,τι κι αν έκανα, πάντα με συγχωρούσε, με υποστήριζε και πίστευε ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα. Όταν έφυγα και πήγα στο Κολοράντο και εκείνη πέθανε, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να την ευχαριστήσω».
Ο αλκοολισμός και η αυτοκαταστροφή
«Στα νιάτα μου πέρασα μια φάση όπου ζούσα στα όρια και αυτό δεν ήταν υγιές. Φοβόμουν ότι ήμουν κοντά στο να καταστραφώ», είχε πει περιγράφοντας τα άγρια χρόνια της νιότης του. Είχε στραφεί στο ποτό, έχασε την υποτροφία του και τελικά του ζητήθηκε να εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.
Εργάστηκε για τη Standard Oil Company και αποταμίευσε χρήματα για να συνεχίσει σπουδές τέχνης στην Ευρώπη, ζώντας μεταξύ Παρισιού και Φλωρεντίας με όνειρο να γίνει καλλιτέχνης. «Έκανα μια μετρημένη ζωή. Ήθελα όμως αυτή την περιπέτεια, την εμπειρία να δω πώς ήταν οι άλλοι πολιτισμοί. Επέλεξα τον δρόμο της τέχνης. Αναζητούσα περιπέτειες που θα με έφταναν στα όρια. Για μένα η υποκριτική ήταν περιέργως θεραπευτική. Εξέφραζα τον εαυτό μου».
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί στα περίπτερα!
Διαβάστε επίσης: Πέθανε ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ
