Ο Θανάσης Βέγγος ήταν υπόδειγμα σωστού και πιστού οικογενειάρχη. Ένας υπέροχος πατέρας, που λάτρευε τα παιδιά που απέκτησε από τη σύζυγό του Ασημίνα, τον πρωτότοκο Βασίλη και τον δεύτερο γιο του, Χάρη. Όμως ως οικογένεια ζούσαν μια πολύ διαφορετική ζωή από τους άλλους ηθοποιούς με τις έντονες κοινωνικές συναναστροφές, τις δεξιώσεις και τα καλλιτεχνικά πάρτι.
Οι έξοδοί τους ήταν συγκεκριμένες, θα μου πει ο γιος του ο Χάρης: «Κάθε Σάββατο θυμάμαι πως παίρναμε τον πατέρα από το θέατρο και πηγαίναμε σε δύο συγκεκριμένα μαγαζιά για να φάμε. Στο ένα που πηγαίναμε για χρόνια ήταν ένα σουβλατζίδικο στη Γ’ Σεπτεμβρίου, μικρό σαν μια τρύπα. Αλλά έκαναν πεντανόστιμο καλαμάκι και μπιφτέκια στα κάρβουνα. Τις πίτες τις έψηνε σ’ ένα τσέρκι και μας άρεσαν πολύ. Μας σέρβιρε στα μεταλλικά πιάτα και ο πατέρας ως συνήθως βοηθούσε στο σερβίρισμα. Εκείνο το μαγαζί ήταν κοντά στην Πλατεία Βικτωρίας. Αλλά κάποια στιγμή έκλεισε και τότε αλλάξαμε στέκι. Από τη Γ’ Σεπτεμβρίου μεταφερθήκα με στην Πατησίων. Εκεί, απέναντι από το παλιό Θέατρο Μινώα, είχε ανοίξει ο Μπαϊρακτάρης, ένα επίσης σουβλατζίδικο – ή, καλύτερα για να ακριβολογούμε, κεμπαπτζίδικο».
«Στο ιστορικό λοιπόν Εντελβάις πηγαίναμε για αρκετά χρόνια επίσης. Ο πατέρας (έτσι τον αποκαλούσαν και οι δυο γιοι του και του μιλούσαν στον πληθυντικό) ήταν ένας πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπος. Πιο απλός κι από τους απλούς. Τα πιο ευτυχισμένα χρόνια μας τα θυμάμαι στο εξοχικό μας στο Τολό. Είχαμε νοικιάσει για δέκα χρόνια μια μονοκατοικία και εκεί περάσαμε όλα τα παιδικά μας χρόνια. Όχι βέβαια ένα σπίτι πολυτελείας. Αντιθέτως. Ένα σπίτι με τσιμέντο κάτω. Ρίχναμε κουβάδες νερό και σκουπίζαμε με ψάθινες σκούπες. Ακόμα έχω στ’ αυτιά μου τον ήχο από τις ψάθινες σκούπες στην αυλή του σπιτιού. Στην πρίζα με το ψυγείο κι ένα απλό πετρογκάζ για να μαγειρεύει η μητέρα. Στο Τολό περάσαμε υπέροχα. Έχουμε αξέχαστες αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια. Εκεί ζήσαμε ξέγνοιαστα και χαρήκαμε τον πατέρα μας».
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφόρησε με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» (19-25 Ιουνίου).
