Ο δικηφόρος Στέλιος Γκαρίπης ανακοίνωσε μέσω των social media την πρόσθεσή του να αναλάβει αφιλοκερδώς τη νομική υποστήριξη όσων επιθυμούν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη κατά του Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος κρίθηκε προφυλακιστέος με την κατηγορία του “βιασμού κατά συρροή” και οδηγήθηκε στις φυλακές της Τρίπολης. Η απόφασή του αυτή πυροδότησε την αντίδραση του συνηγόρου του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του εθνικού θεάτρου, Αλέξη Κούγια. Ο ίδιος δίνει τις δικές του απαντήσεις μιλώντας στο ΟΚ! και τη Σοφία Τουντούρη.

Υπάρχει κάποιος συμβολισμός πίσω από την κίνησή σας να ανακοινώσετε μέσω των social media την πρόθεσή σας να υπερασπιστείτε νομικά τα φερόμενα ως θύματα του σκηνοθέτη – ηθοποιού;

Είστε η πρώτη δημοσιογράφος που αντιλήφθηκε αυτό τον συμβολισμό. Επί δεκαετίες οι θεσμοί της Πολιτείας μας αποδείχτηκαν ανίκανοι να σταματήσουν το φαινόμενο της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, με αποτέλεσμα να μετασχηματιστεί σε ένα κοινότοπο κακό. Το κακό της σεξουαλικής κακοποίησης είναι πλέον συστημικό. Οι σπασμένες ζωές των ανήλικων θυμάτων παρέμεναν βυθισμένες στην εκκωφαντική σιωπή της τραυματικής τους αμνησίας, μέχρι πριν λίγες μέρες που κάποιοι τόλμησαν. Μόνο μέσω της δυναμικής και της ταχύτητας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορούσε η τόλμη των λίγων να μεταδοθεί σε πραγματικό χρόνο σε εκατοντάδες χιλιάδες λογαριασμούς. Πάνω από 300.000 είδαν την ανάρτησή μου στο Twitter μέχρι σήμερα και δεκάδες χιλιάδες αντέδρασαν στέλνοντας το μήνυμα πως όλη η κοινωνία είναι σε αυτό το θέμα ενωμένη και σε επαγρύπνηση. Τα θύματα που υπάρχουν είναι δυστυχώς χιλιάδες και είναι δυστύχημα που ένα μεγάλο ποσοστό θυμάτων της ελληνικής επαρχίας ή των προσφυγικών ροών δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ.

Τι σας ώθησε να πάρετε αυτή την απόφαση;

Η φράση: «Δύο ομοφυλόφιλοι ακραίοι, που δεν ντρέπονται να λένε ότι κάνω εκείνο, κάνω τ’ άλλο, ήμουνα μοντέλο και είμαι Αιγύπτιος», που μεταδόθηκε από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Στον πρώτο βιασμό των ανηλίκων προστέθηκε ένας δεύτερος, τηλεοπτικός. Τότε αισθάνθηκα καθήκον μου να αγωνιστώ να περάσει από την πλευρά των θυμάτων στην πλευρά των παιδοβιαστών όχι μόνο η ντροπή, αλλά και ο φόβος.

Υπάρχει ανταπόκριση; Έχουν επικοινωνήσει μαζί σας;

Η ανταπόκριση ήταν απρόσμενα μεγάλη και ήδη έχω αναλάβει 12 υποθέσεις, τις οποίες θα πάω μέχρι το τέλος. Βέβαια ήδη από τη συ- νάντηση με το πρώτο ανήλικο θύμα συνειδητοποίησα πως είναι δύσκολο να βγω σώος και αβλαβής ύστερα από αυτή τη βύθιση στη θάλασσα του πόνου των παιδιών που βιάστηκαν. Έχουμε όμως να κάνουμε με παιδιά αληθινούς survivors.

Είναι άνθρωποι από τον καλλιτεχνικό χώρο;

Έχω δεσμευτεί να μη δημοσιοποιήσω ούτε μία τελεία από τις μαρτυρίες των θυμάτων, όχι μόνο για να τα προστατεύσω, αλλά κυρίως για να μη δοθεί η δυνατότητα στους παιδοβιαστές να εξαφανίσουν ίχνη των «τέλειων εγκλημάτων» τους. Αυτές οι μαρτυρίες θα γίνουν στο μέλλον ένα μνημείο πόνου.

Τι απαντάτε στον κύριο Κούγια που δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι θα στραφεί εναντίον σας κατηγορώντας σας πως «ευτελίζετε το λειτούργημα του δικηγόρου»;

Ευθύς αμέσως το άκουσα και υπέβαλα αναφορά για πειθαρχικό έλεγχο ενώπιον του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών… εναντίον του εαυτού μου! Παραιτήθηκα μάλιστα από κάθε προθεσμία προετοιμασίας της απολογίας μου. Είναι η πρώτη φορά που κατατίθεται παρόμοια προσφυγή και την επέλεξα προκειμένου να αποφανθεί το αρμόδιο όργανο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών για το αν ευτελίζει το λειτούργημα του δικηγόρου η δέσμευσή μου να αναλάβω δωρεάν, pro bono όπως λέγεται, όλη τη διαδικασία, μέχρι την τελική δικαίωση των ανήλικων θυμάτων. Και το έπραξα αυτό, υπέβαλα αναφορά εναντίον του εαυτού μου, διότι ο συγκεκριμένος δικηγόρος δεν επρόκειτο ποτέ να υλοποιήσει τις κατηγορίες του, κάτι που αποδεικνύεται άλλωστε από το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα δεν έχει υποβάλει μήνυση εναντίον της υπουργού Πολιτισμού, που χαρακτήρισε τον Δημήτρη Λιγνάδη «επικίνδυνο».

Σε ό,τι αφορά την υπόθεση Λιγνάδη, πιστεύετε πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που δεν έχουν μιλήσει;

Τον αριθμό των θυμάτων τον γνωρίζει ο κύριος Λιγνάδης. Η πρώτη μήνυση για τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου είχε υποβληθεί το 1984. Τότε, στο πλαίσιο της ιερότητας της οικογένειας, ήταν ακόμη νομικά δυνατόν για τους γονείς του ανήλικου θύματος να αποσύρουν τη μήνυση κατά του παιδοβιαστή. Είμαστε λοιπόν τουλάχιστον σίγουροι πως δεν πρόκειται για μια ατομική και μεμονωμένη παρέκκλιση και το φαινόμενο απέκτησε στην πορεία του χρόνου στοιχεία συστημικότητας.

Κάνοντας μία αναζήτηση στο Διαδίκτυο διαπιστώνει κανείς ότι με τον κύριο Κούγια έχετε συγκρουστεί αρκετές φορές στις δικαστικές αίθουσες.

Δεν αναλίσκομαι στις υποθέσεις του παρελθόντος, αλλά παρακολουθώ τις υποθέσεις της επικαιρότητας σε άλλες χώρες, διότι θέλω κάθε φορά να παρουσιάζω κάτι απρόσμενο, κάτι ολότελα καινούριο στον χειρισμό των υποθέσεων που αναλαμβάνω εδώ στην Ελλάδα. Με την έννοια αυτή σήμερα, ούτε εγώ ο ίδιος είμαι γνώριμος του εαυτού μου, δεν έχω δηλαδή την ίδια αντίληψη με αυτή που είχα για παράδειγμα το 2013, όταν για πρώτη φορά εφάρμοσα εν τοις πράγμασι με τον εντολέα μου τον θεσμό της ποινικής διαμεσολάβησης, της ομολογίας ενοχής δηλαδή του δράστη σοβαρότατων αδικημάτων διαφθοράς και της συνεργασίας με την Ελληνική Δικαιοσύνη για την ανεύρεση της αλήθειας. Όπως λέει και το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, «Όποιος γίνει αφορμή να κλονιστεί ένας απ’ αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν σε μένα, είναι προτιμότερο γι’ αυτόν να κρεμάσει μια μυλόπετρα στον λαιμό του και να καταποντιστεί στη θάλασσα». Στην περίπτωση των παιδοβιαστών γνωρίζουμε την αλήθεια, γνωρίζουμε πως δεν θα αλλάξουν και αυτό που πρέπει μόνο να αναζητήσουμε ως Πολιτεία είναι το πώς θα δώσουμε πίσω στα ανήλικα θύματα τις ζωές που κάποιοι τους έκλεψαν.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».