Η γνωστή ηθοποιός, Βάσια Παναγοπούλου, υποδύεται φέτος την «Ασπασία» στην επιτυχημένη σειρά «Η Γη της Ελιάς» (Κυριακή – Παρασκευή στις 21.00) που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο Μega. Η ίδια μιλάει στο OK! για το πέρασμα του χρόνου, την προσωπική της ζωή -που ποτέ δεν επιδίωξε να προβάλλει- και την επαναφορά της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στους ηθοποιούς.
Φέτος σε συναντάμε τηλεοπτικά στη «Γη της Ελιάς».
Είναι μια πολύ ευτυχής συνάντηση γιατί με τον Αντρέα Γεωργίου, τον Κούλλη Νικολάου αλλά και τη Βάνα Δημητρίου έχουμε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν. Είναι η ιδανική συνεργασία όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους που υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση.
Στη σειρά υποδύεσαι την Ασπασία, που είναι παντρεμένη με τον Δημοσθένη (Κούλλης Νικολάου). Τι θα συμβεί στην πορεία όταν αποκαλυφθούν τα μυστικά του συζύγου της;
Δεν είμαι σίγουρη ότι θα αποκαλυφθούν εύκολα. Η Ασπασία στην πορεία θα μπει σε μια διαδικασία να αναθεωρήσει πολλά πράγματα που ήταν δεδομένα για εκείνη. Θα αποκαλυφθεί γιατί ήταν τόσο υποχωρητική, ανεκτική και γιατί επέτρεψε να χαθεί η προσωπικότητά της μέσα σε αυτό τον γάμο. Θα μετρήσει και αυτή ξανά τα δεδομένα στη ζωή της.
Στη δεκαετία του ’80 έκανες τα πρώτα σου βήματα στον χώρο. Είσαι συμφιλιωμένη με τον χρόνο που περνάει;
Όταν μια γυναίκα ακολουθεί τη φυσική πορεία της ζωής, που είναι να γίνει μητέρα, χαίρεται να βλέπει τα παιδιά της να μεγαλώνουν και παράλληλα συμβιβάζεται με το γεγονός πως μεγαλώνει και η ίδια. Προσωπικά αισθάνομαι πολύ ευχαριστημένη από τον τρόπο που μεγάλωσα και μεγαλώνω. Δεν ζω με τη νεύρωση πώς θα μπορούσα να συνεχίσω να δείχνω όπως όταν ήμουν 25 ετών. Μέλημά μου είναι να είμαι σωστή μητέρα και ένας χρήσιμος άνθρωπος για την κοινωνία. Όλα τα υπόλοιπα είναι ματαιοδοξίες που δεν με απασχολούν.
Είσαι μητέρα τριών παιδιών, θα ήθελες κάποιο να ακολουθήσει τον δρόμο σου;
Κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και δεν είναι δίκαιο να του μεταφέρουμε αυτό το φορτίο. Μάλιστα, κατά τη γνώμη μου ο δρόμος της υποκριτικής, ειδικά στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά επίπονος και αγχώδης και δεν τον εύχομαι σε κανέναν. Αντίθετα, πολλές φορές έχω αποθαρρύνει νέα παιδιά όταν με ρωτάνε. «Αν είστε έτοιμοι να ψάχνετε δυο με τρεις φορές τον χρόνο δουλειά, αν είστε έτοιμοι, όποιο όνομα και αν έχετε κάνει, τη μια στιγμή να έχετε δουλειά και την άλλη όχι, τότε ακολουθήστε τον, αν είστε τόσο μαζοχιστές» τους λέω. Εγώ δεν το συνιστώ γιατί εμπεριέχει τεράστια ανασφάλεια. Εγώ, ας πούμε, ενώ είμαι ηθοποιός, τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι και με άλλα πράγματα. Έχω σκηνοθετήσει παραστάσεις, έχω μεταφράσει κείμενα, έχω ασχοληθεί και με το κομμάτι της παραγωγής στο θέατρο. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να εφησυχάσει και δεν μου επιτρέπεται, γιατί με απασχολούν πολλά πράγματα, δημιουργικά αλλά και επαγγελματικά, με την έννοια πως είμαι υπεύθυνη απέναντι στα παιδιά μου να τους παρέχω ένα ασφαλές οικονομικά περιβάλλον, μέχρι να σταθούν τα ίδια στα πόδια τους.
Σε όλη την πορεία σου κράτησες τα παιδιά σου μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Δεν θέλω ούτε ονομαστικά να αναφέρομαι στα παιδιά μου δημόσια. Προσπαθώ να προστατεύω αυτό το κομμάτι της ζωής μου γιατί σέβομαι τα ίδια αλλά και τον εαυτό μου. Η Ελλάδα είναι μια πολύ μικρή χώρα και είναι σαν να κυκλοφορούμε όλοι σε ένα χωριό, όπου ο καθένας βλέπει τον άλλο και είναι συνεχώς εκτεθειμένη η προσωπική του ζωή, κάτι που κανονικά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Δεν επιζήτησα ποτέ τέτοιου είδους προβολή και δεν με αφορά κιόλας.
Με αφορμή το επίμαχο διάταγμα, η Πανελλήνια Ένωση Θεάτρου σε ανακοίνωσή της υπενθύμισε: «Ένα κλειστό θέατρο είναι λιγότερο επικίνδυνο στις εξουσίες από ένα ανοιχτό». Τάσσεσαι υπέρ αυτής της άποψης;
Έχω την τιμή να είμαι και γραμματέας της ΠΕΘ κι αυτό το κείμενο γράφτηκε με πόνο. Όταν προέκυψε το ζήτημα της υποβάθμισης των πτυχίων των ηθοποιών, αισθάνθηκα πολύ άσχημα. Από τη μία είμαι ηθοποιός, αλλά από την άλλη είμαι επιχειρηματίας και μπορώ να συναισθανθώ απόλυτα την πίκρα και την απογοήτευση των επαγγελματιών, αλλά και όσων ονειρεύονται να γίνουν ηθοποιοί μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Όταν βλέπεις έναν νέο άνθρωπο να ποθεί για γνώση και ακολουθεί τον δρόμο των σπουδών που είναι ο σωστός, ενώ παράλληλα χρειάζεται να κάνει και άλλες δουλειές για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα, πρέπει όλοι να σταθούμε προσοχή και να το σεβαστούμε. Από την άλλη, αντιμετωπίσαμε και ως παραγωγοί το θέμα των απεργιακών κινητοποιήσεων που μοιραία οδηγούσαν και οδηγούν στο κλειστό θέατρο. Η υποβάθμιση αυτή ή η αναβάθμιση των τίτλων σπουδών δεν εξαρτάται από εμάς, τους παραγωγούς. Είναι δουλειά του κράτους. Βεβαίως ένα θέατρο κλειστό είναι λιγότερο επικίνδυνο για μια εξουσία σε σχέση με ένα ανοιχτό, που είναι τόπος συνάντησης ιδεών. Τα θέατρα δεν έκλεισαν ούτε στον πόλεμο ούτε στην Κατοχή ούτε στη δικτατορία και πρέπει να είναι ανοιχτά. Αυτή είναι η δική μας θέση και συντάσσομαι απόλυτα.
Είσαι υπέρ της επαναφοράς της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στους ηθοποιούς;
Είμαι αναφανδόν υπέρ. Όταν κάποιος αποφασίζει σοβαρά να ασχοληθεί με οποιοδήποτε επάγγελμα, οφείλει να σπουδάσει πρώτα. Δεν καταλαβαίνω γιατί αφήσαμε και επιτρέψαμε να γίνει το επάγγελμά μας ένα ξέφραγο αμπέλι.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
