Η δικηγόρος-δημοσιογράφος και αναπληρώτρια γραμματέας επικοινωνίας του ΚΙΝ.ΑΛ. Βάσια Αναστασίου μιλάει στο ΟΚ! για την εθελοντική δράση της στις καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν την Ελλάδα.
Σε ποια ηλικία άρχισες να ασχολείσαι με τον εθελοντισμό;
Ήμουν 6 ετών και ζούσα με τους γονείς μου, γιατρούς στο επάγγελμα, στο Λέστερ της Αγγλίας. Στο νοσοκομείο για παιδιά με καρδιακές παθήσεις όπου δούλευε ο πατέρας μου έκαναν συχνά φιλανθρωπικές εκδηλώσεις στις οποίες με έπαιρνε μαζί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μια μέρα έσπασα τον κουμπαρά μου και είπα στον πατέρα μου πως θέλω να προσφέρω και εγώ ό,τι έχω. Το νοσοκομείο αγκάλιασε την κίνησή μου, και μάλιστα βγήκε σχετικό δελτίο Τύπου προκειμένου να τονίσουν τη δύναμη του εθελοντισμού ανεξαρτήτως ηλικίας. Μεγαλώνοντας εκλέχθηκα δημοτική σύμβουλος στον Μαραθώνα, όπου, δυστυχώς, είχαμε πολλές πυρκαγιές ανά τα χρόνια και χρειάστηκε να συνεισφέρω με ό,τι τρόπο μπορούσα κάθε φορά. Πάντα ήμουν στην πρώτη γραμμή της προσφοράς. Παράλληλα, δραστηριοποιούμαι σε φιλοζωικά καταφύγια. Τα ζώα είναι η μεγάλη αγάπη της ζωής μου και θα τα στηρίζω πάντα με όποιον τρόπο μπορώ. Επιπλέον, συστηματικά στηρίζω το σύστημα υγείας μας στην τεράστια μάχη που δίνει, προσφέροντας με τη βοήθεια ευαισθητοποιημένων ιδιωτών νερά, ψύκτες αλλά και υγειονομικές μάσκες στο προσωπικό.
Με τι ασχολείσαι επαγγελματικά;
Είμαι δικηγόρος και δημοσιογράφος-επικοινωνιολόγος. Σπούδασα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έπειτα έκανα το μεταπτυχιακό μου πάνω στην Επικοινωνία στο London School of Economics. Παράλληλα με την εργασία μου σε ιδιωτική εταιρεία, εκπονώ και τη διδακτορική μου διατριβή, η οποία εύχομαι να ολοκληρωθεί σύντομα. Είμαι δικηγόρος, λοιπόν, με πάθος για την επικοινωνία. Πιστεύω στη δύναμη των ανθρώπων της πραγματικής ζωής, της κοινωνίας, καθώς με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας εκπαιδευόμαστε να είμαστε αποτελεσματικοί σε θέσεις ευθύνης.
Με ποιες εθελοντικές ομάδες συνεργάστηκες κατά τη διάρκεια των πρόσφατων καταστροφικών πυρκαγιών;
Είχα την τιμή μέσα σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία να γνωρίσω σπουδαίες γυναίκες και άντρες. Συνεργάστηκα με τους εθελοντές και τους προσκόπους στον Άγιο Στέφανο και τον Διόνυσο, όπου κάναμε τον συντονισμό των ειδών πρώτης ανάγκης για τις πυρόπληκτες περιοχές της βόρειας Αττικής. Είμαι παιδί της βόρειας Αττικής και, όπως καταλαβαίνετε, επικεντρώθηκα στον τόπο μου. Παράλληλα, επιδίωξα και συνάντησα κι άλλα παιδιά που συντόνιζαν δίκτυα στη Νέα Ερυθραία, στο Κέντρο της Αθήνας αλλά και στη Βούλα. Από εκεί βοήθησε ο ένας τον άλλο και μεταφέρθηκαν αναλώσιμα σε όλη την Ελλάδα. Θέλω να κάνω και μια μνεία στη συγκλονιστική κίνηση αγάπης εθελοντών στο καταφύγιο για τα πυρόπληκτα ζώα στο Γαλάτσι, το οποίο επισκεπτόμουν κι εγώ τακτικά. Κάναμε έκκληση στον κόσμο να υιοθετήσει πυρόπληκτα ζώα και πραγματικά η ανταπόκριση ήταν άκρως συγκινητική.
Ποια είναι η πιο συγκινητική στιγμή που έζησες τις τελευταίες μέρες;
Είναι τόσες οι εικόνες και τα συναισθήματα και φτωχά τα λόγια για να τα περιγράψουν. Να πω για το πρώτο βράδυ της πρόσφατης πυρκαγιάς που βρεθήκαμε με άλλους εθελοντές στον σταθμό πυρόσβεσης στο Κρυονέρι; Εκεί όπου οι πυροσβέστες παρακαλούσαν για οχήματα; «Τι να τα κάνουμε, καρδούλες μου, τα σάντουιτς; Αμάξια θέλουμε να πέσουμε στις φλόγες» μας έλεγαν. Η καρδιά μου είχε πάει να σπάσει εκείνο το βράδυ, ειλικρινά. Να πω για μια ηλικιωμένη κυρία που μας έφερε ένα κουτί μπισκότα λέγοντάς μας πως είναι το μοναδικό που μπορούσε από το υστέρημά της να αγοράσει, αλλά θέλει να το προσφέρει; Συγκινούμαι πραγματικά από την καλοσύνη των ανθρώπων. Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν επαναλαμβανόμενη. Κάθε φορά που ήμουν ζωντανό κομμάτι μιας ανθρώπινης αλυσίδας αγάπης και προσφοράς. Ανάμεσα σε νέα παιδιά που μας παρουσιάζουν ως απολιτίκ και αποστασιοποιημένα. Όχι! Δεν θα ξαναδεχτώ να το ακούσω. Είναι τιμή μου να ανήκω στην πιο αληθινά πολιτικοποιημένη γενιά. Την γενιά της προσφοράς και του εθελοντισμού.
Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα;
Ως νέα γυναίκα και ένας κανονικός άνθρωπος της κοινωνίας, θέλω να δω τα παιδιά αυτά, τους εθελοντές, τους ανθρώπους δίπλα μας, να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Πρέπει να γίνει αλλαγή βάρδιας σε όλους τους τομείς και βαθμίδες της εξουσίας. Θέλω και πρέπει «το καλό», το άφθαρτο, να πάρει τα ηνία. Το μέλλον να αποφασίζει για το μέλλον. Εξάλλου, πρόσφατα αποδείχτηκε ότι δεν αρκεί απλά η εμπειρία, απαιτείται πρωτίστως θέληση για να αλλάξεις τον κόσμο.
Ποιο είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα που πιστεύεις ότι δόθηκε μέσω της προσφοράς;
«You’ll never walk alone» – «Ποτέ δεν θα είσαι μόνος σου». Όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι θα υπάρχει και ελπίδα. Η φράση αυτή, από ένα παλιό τραγούδι που έγινε και ύμνος της ποδοσφαιρικής ομάδας της Λίβερπουλ, έχει χαραχτεί μέσα μου και με συνοδεύει πάντα. Αξίζει να το θυμόμαστε αυτό όταν τα πάντα γύρω φαντάζουν σκοτεινά και δύσκολα. Πάντα υπάρχει κάποιος κοντά μας να μας βοηθήσει και να πιστέψει στη δύναμη της ψυχής μας. Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν είναι πια μαζί μας, πάντα θα ζουν μέσα μας και θα φροντίζουν για αυτό.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφόρησε με τα «Νέα Σαββατοκύριακο» (4-10 Σεπτεμβρίου).
