Όταν ο Σπύρος Νικολαΐδης ήταν μικρός δήλωσε πως θέλει να γίνει ηθοποιός στο Χόλιγουντ. Με έναν μαγικό τρόπο η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα. Για κάποια χρόνια βρέθηκε να εργάζεται στο Λος Άντζελες. Πλέον ο 28χρονος παίζει τον ρόλο του κακού στην επιτυχημένη σειρά του Mega, «Η γη της ελιάς».

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με το μόντελινγκ και μετέπειτα με την υποκριτική;

Το μόντελινγκ ήρθε από μόνο του όταν ήμουν 15 χρόνων. Είχα πάει σε μια καφετέρια και ο ιδιοκτήτης διοργάνωνε ένα fashion show. Όσο ήμουν εκεί λοιπόν ως πελάτης και έπινα τον καφέ μου, πήρε αυτός ο άνθρωπος την πρωτοβουλία και ήρθε να με ρωτήσει αν θα με ενδιέφερε να κάνω το μοντέλο σε πασαρέλα. Εκεί ήταν το ξεκίνημα της καριέρας μου. Βέβαια ήταν δύσκολο γιατί φοβόμουν πολύ στην αρχή. Σκέψου ότι μέχρι και η μητέρα μου ήρθε να του μιλήσει για να σιγουρευτεί ότι δεν είναι κάποιος που θέλει να με εκμεταλλευτεί. Είχε γίνει ολόκληρο θέμα για να παρθεί η τελική απόφαση και να ξεκινήσω. Η υποκριτική, από την άλλη, ήταν το όνειρό μου από μικρό παιδί. Μάλιστα, ασχολούμουν και με το θέατρο συμμετέχοντας σε ερασιτεχνικές ομάδες. Για αυτό και πήγα άλλωστε στην Αμερική, για να το κυνηγήσω. Γελάμε καμιά φορά μετ ους γονείς μου γιατί υπάρχει μια κασέτα από τότε που ήμουν 11 χρόνων, όπου έλεγα «θέλω να φύγω στην Αμερική και να γίνω ηθοποιός στο Χόλιγουντ». Δεν ήξερα τι είναι αυτό τότε. Πρόσφατα το βλέπαμε με τους γονείς μου και λέγαμε «κοίτα πώς τα
έφερε η ζωή, το έλεγες από μικρός χωρίς να ξέρεις τι θα έκανες».

Στην Αμερική πώς κατάφερες να δικτυωθείς;

Φεύγοντας για Αμερική είχα κάνει μια μεγάλη λίστα με ατζέντηδες και πρακτορεία που αναλαμβάνουν ταλέντα. Έχοντας κάνει εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες, και συγκεκριμένα για σκηνές μάχης, αλλά και έχοντας κάνει χορό για χρόνια, κατάφερα να κλείσω ραντεβού με κάποια πρακτορεία. Παράλληλα ξεκίνησα μαθήματα και σε σχολή. Θέλω να σου πω ότι επειδή η οικογένειά μου δεν ήταν ευκατάστατη, ό,τι οικονομίες είχα μαζέψει τις χρησιμοποίησα για το ταξίδι στην Αμερική. Πριν φύγω πούλησα και το αυτοκίνητό μου για να μαζέψω χρήματα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, κατάφερα να με δουν και έκλεισα μαι δουλειά στο Netflix, η οποία όμως αναβλήθηκε λόγω κορονοϊού. Έκανα κάποια γυρίσματα αλλά δεν έχουν ολοκληρωθεί. Μόλις αρχίσουν ξανά θα γυρίσω πίσω.

Η επιστροφή σου στην Ελλάδα συνέπεσε με τη συνεργασία σου με τον Αντρέα Γεωργίου, πρώτα στις «8 λέξεις» και φέτος στη Γη της ελιάς. Πώς γνωριστήκατε;

Όσο ήμουν στην Αμερική έτυχε ένας κοινός γνωστός μας να μας φέρει σε επαφή. Μιλήσαμε λοιπόν και κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας του είπα ότι είμαι ηθοποιός. Εκείνη την περίοδο έκανε ένα κάστινγκ μέσω Ζoom. Του έστειλα το βιογραφικό μου, του άρεσα, αλλά τότε δεν υπήρχε κάτι να μου δώσει. Ούτως ή αλλιώς δεν είχα σκοπό να γυρίσω άμεσα. Έγιναν απλά κάποια πράγματα που με ανάγκασαν να γυρίσω στην Ελλάδα.

Τι ήταν αυτό που σε ανάγκασε να έρθεις πίσω;

Πριν φύγω για Αμερική βίωνα μια πολύ δύσκολη περίοδο. Περνούσα χρόνια κατάθλιψη. Είχα μια σχέση πολύ δύσκολη και τοξική. Επίσης, είχαμε ένα σοβαρό οικογενειακό θέμα. Η μητέρα μου παλεύει με τον καρκίνο. Θυμάμαι εκείνη την περίοδο είχα παρατήσει τον εαυτό μου. Είχα βάλει κιλά και δεν έκανα πράγματα για εμένα και την αυτοεξέλιξή μου. Αποφάσισα λοιπόν ότι πρέπει να κυνηγήσω το όνειρό μου προκειμένου να γίνω ευτυχισμένος. Τότε ήταν που είπα στον εαυτό μου «τα παρατάω όλα και φεύγω να κάνω μια νέα αρχή». Όσο ήμουν στην Αμερική χειροτέρεψαν τα πράγματα με τη μητέρα μου, ήρθε ο κορονοϊός, σταμάτησε η παραγωγή στην οποία δούλευα και έτσι αποφάσισα να γυρίσω. Τελικά επιστρέφοντας στην Ελλάδα ήρθε η πρόταση του Αντρέα για τις 8 λέξεις και μετά για τη «Γη της ελιάς».

Πώς διαχειρίζεσαι το κομμάτι της αναγνωρισιμότητας στην Ελλάδα;

Στην αρχή ήταν κάπως άβολο γιατί είμαι πολύ ταπεινό παιδί και ένιωθα λίγο άσχημα. Σκεφτόμουν «δεν είμαι κάποιος, βρε παιδιά, για να με αναγνωρίζετε». Ακόμα υπάρχει αυτή η μετριοφροσύνη μέσα μου. Η αλήθεια βέβαια είναι πως το έχω συνηθίσει γιατί έχει μπει στην καθημερινότητά μου. Προσπαθώ όμως πάντα να έχω το κεφάλι ψηλά και το πιγούνι χαμηλά. Το πρώτο πράγμα που μου λένε είναι «γιατί είσαι τόσο κακό παιδί στη σειρά;». Τους κάνει εντύπωση το ότι είμαι ευγενικός γιατί έχουν στο μυαλό τους τον ρόλο του κακού που υποδύομαι.

Στη «Γη της ελιάς» υποδύεσαι τον Δημήτρη. Πώς θα εξελιχθεί ο ρόλος σου στα επόμενα επεισόδια;

Έρχονται συνταρακτικές εξελίξεις που ο κόσμος δεν τις περιμένει σε καμία περίπτωση. Έχουμε να δούμε πολλές και σοβαρές εγκληματικές ενέργειες από τον Δημήτρη.

Στη ζωή σου έχεις υπάρξει το «κακό παιδί»;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν πάντα το καλό παιδί. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν ήταν οικονομικά καλά και σε μια φτωχή γειτονιά της Θεσσαλονίκης, που ήταν σαν να λέμε γκέτο. Καταλαβαίνεις λοιπόν… Σκέψου ότι ξεκίνησα το μποξ γιατί με έδερναν κάθε μέρα στο σχολείο. Θυμάμαι ότι υπήρχαν παιδιά που είχαν μείνει τρεις και τέσσερις φορές στην ίδια τάξη, αλλά και εξωσχολικοί που έρχονταν και μας εκβίαζαν για να μας πάρουν τα λεφτά και έτσι να μη φάμε ξύλο. Αφού έγινα λοιπόν καλός στο μποξ, πήγα μια μέρα στο σχολείο και πλάκωσα στο ξύλο όλους αυτούς που μου έκαναν bullying. Έπρεπε να το αποβάλω αυτό από μέσα μου και να σταματήσει με κάποιον τρόπο να συμβαίνει. Για να καταλάβεις, πηγαίναμε στην αστυνομία και οι αστυνομικοί μάς έλεγαν «δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Και να κάνουμε καταγγελία, θα έρθουν την επόμενη μέρα κάτω από το σπίτι σου και θα σε περιμένουν να σε σκοτώσουν στο ξύλο». Έχω ζήσει πολύ άσχημα πράγματα. Είναι ένας λόγος παραπάνω που χαίρομαι για τον εαυτό μου γιατί ενώ μεγάλωσα σε τέτοιο περιβάλλον, τελικά τα κατάφερα.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ