Ανεβαίνοντας την πλατεία Συντάγματος για να τους συναντήσω, τα ακουστικά στα αυτιά μου παίζουν «Εγώ σ’ αγάπησα το Μάη, τι θες εδώ με τις βροχές» με τη φωνή-σφραγίδα του Σωκράτη Μάλαμα. Μουσική Μίνως Μάτσας, στίχοι Ελένη Φωτάκη. Το είχα πρωτοακούσει στους τίτλους τέλους της αψεγάδιαστης σειράς «Καρτ ποστάλ» της ΕΡΤ και αμέσως το αγάπησα. «Το έγραψε όταν ήμασταν μαζί και έχει ένα ύφος πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα τραγούδια του. Κυκλοφόρησε τις πρώτες μέρες που ήμουν στο μαιευτήριο» εξηγεί η Όλγα Κεφαλογιάννη με ενθουσιασμό.
Από τον πάνω όροφο ακούγονται τα πνιχτά γελάκια της μικρής τους κόρης και του δίδυμου αδελφού της. Η Όλγα γυρίζει και κοιτάει τον Μίνω στα μάτια, δεν μιλάνε με λέξεις, χαμογελάνε πλατιά και συνεννοούνται ακαριαία. Αυτή η ταυτόχρονη σύνδεσή τους, η (σχεδόν) μαγική επαφή τους, μοιάζει σαν την απόλυτη συνωμοσία αγάπης, εμπιστοσύνης και αλληλοϋποστήριξης. Είναι η αδιαπραγμάτευτη εικόνα της προσωπικής τους ευτυχίας. Και δεν είναι μόνο μία στιγμή στη μέρα τους.
Τι ονειρεύεστε για τα παιδιά σας;
Όλγα: Έχουμε καταλήξει ότι δεν θέλουμε τα παιδιά μας ούτε να τα οδηγήσουμε εμείς κάπου ούτε και να τα αποκλείσουμε. Δηλαδή αν έχουν κλίση σε κάτι και θέλουν αυτό να κάνουν, θα τα στηρίξουμε. Πάντως, δεν θα ήθελα να ασχοληθούν με την πολιτική. Από την άλλη, και η μαμά μου δεν το ήθελε με τίποτα για μένα, αλλά τελικά με πήγε εκεί η ζωή. Είτε οι γονείς σού πουν να κάνεις κάτι είτε να μην κάνεις, κάπως τα πράγματα έρχονται τελικά
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί στα περίπτερα.
