Ένα μεγάλο ταλέντο με διεθνή καριέρα που έχει κάνει περήφανους τους Έλληνες, ο Μάριος Φραγκούλης μιλά σήμερα στο okmag με αφορμή τη μοναδική συναυλία για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκυ Θεοδωράκη, στο Ηρώδειο στις 19 Σεπτεμβρίου.
Ο διεθνούς φήμης τενόρος Μάριος Φραγκούλης μας μιλά για την μεγαλειώδη βραδιά που θα απολαύσουν όσοι βρεθούν στο Ηρώδειο στις 19 Σεπτεμβρίου αλλά και για τη γνωριμία του με τον Μίκη Θεοδωράκη. Ποια φράση του Μίκη κρατάει μέσα του σαν φυλακτό και τι του λείπει περισσότερο από εκείνον; Ποιο θεωρεί το πιο θερμό κοινό από τις χώρες που έχει τραγουδήσει; Ο Μάριος Φραγκούλης αποκαλύπτει στο okmag και τη Μαρία Ρουμελιώτου, τι θυμάται από τη βραδιά που γνώρισε τον μεγάλο μας συνθέτη αλλά και ποια αντικείμενα αγαπημένων του προσώπων έχει μαζί σου σε κάθε του μεγάλη εμφάνιση! Ποια είναι τα διάσημα πρόσωπα που γνώρισε στην καριέρα του και ποια η σχέση του μαζί τους; Ποιος διάσημος τενόρος του μαγείρεψε μακαρονάδα και τον γέμισε με πολύτιμες συμβουλές;
Στις 19 Σεπτεμβρίου θα απολαύσουμε μια μεγαλειώδη συναυλία – ωδή στο μεγάλο έργο του Μίκη Θεοδωράκη .Τι έχετε ετοιμάσει για τη μεγάλη βραδιά;
Θα παρουσιάσουμε στιγμές από τα πιο αναγνωρισμένα έργα του Μίκη Θεοδωράκη, όπως το “Άξιον Εστί”, “Canto General”, “Επιφάνεια Αβέρωφ”, “Romancero Gitano”, καθώς και κάποια κλασικά κινηματογραφικά κομμάτια για πιάνο που θα παίξει η Τατιάνα Παπαγεωργίου, σπουδαία πιανίστα και πολύ έμπιστη του ίδιου του Μίκη. Παράλληλα, θα ερμηνεύσω και αρκετά κλασικά τραγούδια του Μίκη από το διεθνές του πρόσωπο που τραγουδήθηκαν από σπουδαίους ερμηνευτές, σε 6 γλώσσες. Καλεσμένος μου είναι ο Marc Devigne, ένας καταξιωμένος τραγουδιστής στο χώρο της crossover pop μουσικής με τον οποίο θα τραγουδήσουμε κάποια από τα μεγάλα ντουέτα του Μίκη και μελωδίες που έχουν χαραχτεί στη συλλογική μας μνήμη.
Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από εκείνον τον Μάιο του 1998 που πάλι στο Ηρώδειο τραγουδήσατε το «’Αξιον Εστί» με τον Μίκη Θεοδωράκη στη σκηνή. Τι θυμάστε από εκείνη τη βραδιά;
Είχε αποσυρθεί ο Μίκης τότε για 10 χρόνια λόγω του θανάτου του αδερφού του. Ήμουν η αιτία να επιστρέψει ο Μίκης, μετά από μία ιστορία που του διηγήθηκα ότι είχα τραγουδήσει την “Όμορφη Πόλη” για τον αδερφό του Γιάννη και ότι θα ήταν πολύ μεγάλος φόρος τιμής να τραγουδήσουμε το “Άξιον Εστί” για να βοηθήσουμε τα παιδιά που υποφέρουν από καρκίνο σε μία μεγάλη εκδήλωση της Μαριάννας Βαρδινογιάννη. Αισθανόμουν πραγματικά γεμάτος μέσα μου που ένας γίγαντας όπως ο Μίκης άνοιξε τα χέρια του και διηύθυνε ένα από τα πιο μεγαλειώδη έργα του με δύναμη και πυγμή. Ήξερα από τη μελέτη του έργου στο σπίτι του με τους μουσικούς του τι ήταν αυτό που ήθελε να δώσει στο κοινό ο Οδυσσέας Ελύτης αλλά και ο Μίκης. Η συναυλία αυτή ήταν πολύ σημαντική και σε σχέση με το κοινό που με άκουγε να τραγουδάω αυτό το έργο για πρώτη φορά.
Ποια κουβέντα του Μίκη Θεοδωράκη κρατάτε έντονα στο μυαλό και στην ψυχή σας και σας συνόδευσε στην καριέρα σας;
“Το πιο σημαντικό είναι να σε αναγνωρίσει και να σε αγαπήσει η δική σου η χώρα. Τότε μόνο θα μπορέσεις να σταθείς οπουδήποτε στον κόσμο και με οποιονδήποτε καλλιτέχνη”. Αυτή η φράση με ακολούθησε σε όλη μου την πορεία.
Tι σας έχει λείψει περισσότερο από εκείνον;
Οι μεγάλες, ωραίες συζητήσεις με φόντο την Ακρόπολη, όπου μου διηγόταν ιστορίες για τον Φιντέλ Κάστρο, μετά από συναυλίες του στην Κούβα με το “Canto General” και τα μεγάλα έργα του. Είναι φανταστικό να ξέρει κανείς ότι το “Αν θυμηθείς τ’όνειρο μου” ήταν το “Honeymoon song” των Beatles και έγινε ένα τραγούδι που τραγουδιέται στο δρόμο στην Κούβα. Ο Μίκης είναι ένας από τους μεγάλους ήρωες της χώρας μας. Μου λείπει το μεγαλείο του, οι γνώσεις του, η αγάπη που είχε για την ποίηση και η σημασία που έδινε στο λόγο. Κανείς δεν έδωσε μεγαλύτερη προσοχή στον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο και όλους τους μεγάλους μας ποιητές από τον Μίκη. Αυτός τους έβαλε στα σπίτια όλων των Ελλήνων.
-Υπάρχει κάτι που έχετε πάντα πάνω σας, την στιγμή μια μεγάλης εμφάνισης; (κάτι σαν φυλαχτό ή γούρι)
Έχω το μαντήλι και το ρολόι του θείου μου που ήταν πατέρας για μένα, τη φωτογραφία της θείας μου που ήταν η μητέρα μου και την ενέργεια όλων των πολύ αγαπημένων μου ανθρώπων.
Ποια τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Αμέσως μετά το Ηρώδειο, θα πραγματοποιήσω περιοδεία στην Τουρκία, σε μερικά από τα πιο ωραία θέατρα της γειτονικής χώρας και πραγματικά ανυπομονώ καθώς καθε φορά που την επισκέπτομαι, αντιλαμβάνομαι ότι οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα. Το συναίσθημα του κόσμου μέσα από τη μουσική είναι πάντα ίδιο. Ταυτόχρονα, ετοιμάζω κάποιες εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό για τους επόμενους μήνες.
Αποχαιρετήσατε με μια ανάρτησή σας τον διάσημο σχεδιαστή μόδας Τζόρτζιο Αρμάνι που έφυγε από τη ζωή και είχατε γνωρίσει το 2002. Στην πορεία της διεθνούς καριέρας σας ποια είναι τα διάσημα πρόσωπα που γνωρίσατε και έμειναν χαραγμένα στη μνήμη σας;
Τα πρόσωπα είναι ατελείωτα, θα σας αναφέρω ωστόσο μόνο όσους μπήκαν στην καρδιά μου και με επηρέασαν. Ο Αλέξης Μινωτής ήταν από τις πιο έντονες γνωριμίες μου, ο οποίος με συμβούλευσε να μείνω στο εξωτερικό και να συγκεντρωθώ στην καριέρα μου εκεί. Ο Luciano Pavarotti, όταν κέρδισα τον διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού του, μου μαγείρεψε μακαρονάδα στο διαμέρισμα του και με γέμισε πολύτιμες συμβουλές. Ο Placido Domingo πάντα υπήρξε ένας άλλος πατέρας στη μουσική για μένα, πολύτιμος μέντορας και φίλος και μου έδωσε την ευκαιρία σε πολύ μικρή ηλικία να τραγουδήσω μαζί του σε συναυλίες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την από καρδιάς συζήτηση μας στα Grammy Awards με την Celine Dion, όπου μιλήσαμε για τις οικογένειες μας και πόσο τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο μεγάλος μου δάσκαλος Alfredo Kraus υπήρξε ίσως η μεγαλύτερη επιρροή στην πορεία μου, τόσο μέσα από την τεχνική που μου δίδαξε, αλλά και από τη στάση της ζωής του. Με τον Klaus Meine των Scorpions, είχα μία από τις πιο αναπάντεχες κουβέντες στην ζωή μου στην Γερμανία στο gala του Jose Carreras για την λευχαιμία.
Έχετε τραγουδήσει σε πολλές χώρες του πλανήτη. Ποιας χώρας το κοινό νιώσατε ότι είναι το πιο θερμό;
Έχω ζήσει πολύ έντονες στιγμές σε τόσα μέρη του κόσμου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κοινό της Λατινικής Αμερικής, ήταν το πιο ανοιχτόκαρδο και δυνατό κοινό που έχω ζήσει ως τώρα. Ωστόσο, κανένα κοινό δεν συγκρίνεται με αυτό της Επιδαύρου και του Ηρωδείου. Είναι απλά συγκλονιστικό αυτό που νιώθω μέσα μου κάθε φορά που είμαι μπροστά στον δικό μου κόσμο.
Διαβάστε επίσης:
