Ο Ανδρέας Μικρούτσικος εξομολογείται στο περιοδικό ΟΚ! για την απώλεια του αδελφού του, τις δοκιμασίες του, αλλά και πόσο του στάθηκε η σύντροφός του Ελένη Μαστραγγελή.
Πέρσι μιλώντας στον Αντώνη Σρόιτερ, σε έντονη συναισθηματική φόρτιση, είχες πει πως σου είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσεις την απώλεια του αδελφού σου.
Δεν είναι πως είμαι κακομαθημένος της συνείδησης. Αλλά δεν αφομοιώνεται. Είναι σαν να έχω χάσει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Από την άλλη, κάθε δημιουργός που «φεύγει» συνεχίζει να ζει μέσα από το έργο του – ο Χατζιδάκις είναι για μας ζώσα πνευματική ύλη. Αλλά ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική υπόσταση, αν σε σφραγίζει ένας άνθρωπος, αν περπατά με τα βήματά σου, αν εκφράζεται με το αίσθημα και τη λογική σου, τότε καταργείται η έννοια του πνευματικού θανάτου. Εγώ τον Θάνο τον κουβαλάω επάνω μου. Μου λείπει όμως αφόρητα η παρουσία του. Μεγαλώσαμε μαζί με αγάπη και είχαμε μια τέτοια διαφορά ηλικίας που ο Θάνος ήταν προστάτης και μου το έπαιζε και προστάτης.
Τη μάνα μου τη φώναζαν «Μπεμπέκα». Όταν ήταν να γεννήσει εμένα, ο 5χρονος Θάνος τής είπε «Μπεμπέκα, επειδή τώρα θα έρθει το καινούριο παιδί, θα σε λέω μαμά για να μην κακομάθει». Μεγαλώσαμε μαζί. Ήμουν μαζί του σε όλες τις δουλειές του τις μουσικές, όχι απλά ως μπασίστας ή ως ένας έξυπνος άνθρωπος που εξέφραζε μια γνώμη. Του έχω πάει δουλειές που έγιναν περιεχόμενο για τα έργα του. Η Καντάδα για τη Μακρόνησο είναι επιλογή μου από τα Μακρονησιώτικα του Ρίτσου. Στο καφενείο στην Κυψέλη αποφασίζαμε μαζί τι θα έπρεπε να έχει η άλλη μεριά του δίσκου. Ήμασταν ταυτισμένοι ο ένας με τον άλλο. Κι όταν μπήκα και εγώ στα πράγματα δεν άλλαξαν οι ζωές μας. Απλά δεν είχαμε το ίδιο πολλές ώρες μαζί.
Όταν είχε αρρωστήσει, την εποχή που εγώ είχα αποχωρήσει από τα πράγματα ενώ εκείνος είχε ενεργή συμμετοχή, πήγαινα σε συναυλίες του και έλεγα στον εαυτό μου «γιατί να πάθει αυτό τον καρκίνο ο Θάνος και να μην τον πάθω εγώ;». Το είχα πει μια φορά και στον ίδιο. Και μου λέει «τι λες, ρε βλάκα;». Και το πήρα πίσω για να μην τον στενοχωρήσω. Του είχα πει «δεν έπρεπε, Θάνο, να αρρωστήσεις. Γιατί έχεις να δώσεις». Ήταν μια κουβέντα ουσιαστική που ήθελα να την πω γιατί την ένιωθα, ήταν η σκέψη που με βασάνιζε τα βράδια. Και σήμερα, λοιπόν, ό,τι γίνεται στη ζωή δεν μπορώ να μην το φιλτράρω μέσα από τον Θάνο.
Όλο αυτό το διάστημα που πέρασες δοκιμασίες σού στάθηκε πολύ η σύντροφός σου, η Ελένη. Δεν έχεις μιλήσει για εκείνη δημόσια.
Μου έχει σταθεί πολύ. Αλλά δεν έχει σχέση με τον χώρο. Θα μιλούσα δημόσια για εκείνη αν, για παράδειγμα, βγαίναμε στην ίδια εκπομπή. Δεν είμαι καμιά παρθενοπιπίτσα να το κρύψω, αλλά δεν είμαι και ο τύπος που του αρέσει να δημοσιοποιεί τα προσωπικά του. Θα μου πεις «παντρεύτηκες σε ζωντανή σύνδεση». Θα σου πω όμως το γιατί. Όταν είχα πει πως παντρεύομαι, με σταματούσαν στον δρόμο και με βομβάρδιζαν με ερωτήσεις. «Πού θα γίνει ο γάμος να έρθουμε», μου έλεγαν «θα είμαστε εκεί, στην εκκλησία». Ήταν τόσο μεγάλο το ενδιαφέρον του κόσμου που είχα πει «παιδιά, αυτό δεν θα είναι γάμος, θα είναι τηλεοπτική εκπομπή». Έτσι γεννήθηκε η ιδέα. Όμως όταν είμαι με μια γυναίκα που δεν έχει σχέση με τον χώρο, νιώθω την υποχρέωση να την προστατεύσω. Η μόνη φορά που μίλησε δημόσια για μένα ήταν όταν ήμουν στο νοσοκομείο και ακόμα και τότε δεν ήταν καθόλου εύκολο για εκείνη, ένιωσε πίεση.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
