Ο 49χρονος βραβευμένος με δύο Όσκαρ χολιγουντιανός ηθοποιός, Μπεν Άφλεκ, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό μιας σημαντικής καριέρας. Μιλά για τη νέα του ταινία The Tender Bar που σκηνοθέτησε ο φίλος του, Τζορτζ Κλούνεϊ κι εξηγεί γιατί αποφεύγει να κάνει σχέδια για το μέλλον.
Τα παιδικά χρόνια του Μπεν Άφλεκ ήταν δύσκολα, σκληρά θα έλεγε κανείς. Ο πατέρας του είχε σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού, πίνοντας όλη μέρα, κάθε μέρα. Όπως έχει παραδεχτεί, όταν σε ηλικία 11 χρόνων οι γονείς του πήραν διαζύγιο, ένιωσε ανακούφιση. Ωστόσο, στην πορεία ακολούθησε και ο ίδιος το κακό παράδειγμα του πατέρα του, αποκτώντας επίσης σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού, το οποίο όμως κατάφερε να ξεπεράσει. «Οι άνθρωποι με ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, όπως εγώ, έχουν αυτή τη βασική αίσθηση που αισθάνονται άβολα όλη την ώρα και προσπαθούν να σταματήσουν να νιώθουν έτσι. Προσπαθείς να κάνεις τον εαυτό σου να νιώσει καλύτερα τρώγοντας, πίνοντας, κάνοντας σεξ ή τζογάροντας. Αλλά μετά καταλήγεις να κάνεις τη ζωή σου χειρότερη και τότε ξεκινάει ο πραγματικός πόνος. Αυτό τουλάχιστον συνέβη σε μένα» έχει πει ο ίδιος σε συνέντευξή του κοιτώντας τους φόβους του κατάματα.
Από τον 10ετή γάμο του με την Αμερικανίδα ηθοποιό Τζένιφερ Γκάρνερ, ο Άφλεκ έχει αποκτήσει τρία παιδιά, ενώ το διαζύγιό τους το 2015 ήταν για εκείνον αυτό για το οποίο μετανιώνει περισσότερο στη ζωή του, όπως είχε εξομολογηθεί στο παρελθόν. Σήμερα είναι ερωτευμένος με την Τζένιφερ Λόπεζ και η σχέση τους βρίσκεται –για δεύτερη φορά– στο επίκεντρο όλων των διεθνών ΜΜΕ. Η γνωριμία τους ωστόσο πηγαίνει αρκετά χρόνια πίσω. Ήρθαν πρώτη φορά κοντά το 2001 στα γυρίσματα της ταινίας Gigli, ένας ζόρικος έρωτας – τίτλος σχεδόν προφητικός για τη ζωή τους και όσα θα επακολουθούσαν. Ο Μπεν Άφλεκ έχει αποκαλύψει για εκείνη την περίοδο: «Επειδή είχε ξεκινήσει η σχέση μου με την Τζένιφερ Λόπεζ, η οποία πουλούσε και ήταν θέμα σε πολλά περιοδικά, υπήρχε ένας γενικότερος ενθουσιασμός. Το στούντιο πάτησε σε όλο αυτό:’ ‘το κοινό θέλει ρομαντική κωμωδία, να είναι οι δυο τους μαζί”. Αποδείχτηκε κακή ιδέα. Παρ’ όλα αυτά, έμαθα περισσότερα για τη σκηνοθεσία σε αυτή την ταινία από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη. Αν δεν είχε συμβεί όλο αυτό, δεν θα είχα τελικά αποφασίσει να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία, η οποία κατέληξε να γίνει η πραγματική αγάπη στην επαγγελματική μου ζωή. Οπότε κατά κάποιον τρόπο ήταν δώρο. Και εκεί γνώρισα την Τζένιφερ, με την οποία δημιούργησα μια σχέση που είχε πραγματικό νόημα στη ζωή μου». Το 2002 αρραβωνιάστηκαν, ωστόσο δύο χρόνια μετά αποφάσισαν να χωρίσουν. Όλα αυτά όμως μέχρι το καλοκαίρι του 2021, με την επανασύνδεσή τους, 17 χρόνια αργότερα, να είναι πλέον γεγονός.
Σήμερα ζουν τον έρωτά τους και μοιράζονται κάθε στιγμή της καθημερινότητάς τους. Μάλιστα ο Μπεν Άφλεκ σε πρόσφατη συνέντευξή του αναφέρθηκε στα τωρινά δεδομένα της ζωής του.
Ο «θείος Τσάρλι», ο ρόλος που υποδύεσαι στην ταινία The Tender Bar, είναι ένας ιδανικός μέντορας που παραδίδει μαθήματα ζωής. Εσένα ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Έχω ακούσει τόσο καλές συμβουλές από τόσο πολλούς ανθρώπους. Ένα από τα πράγματα που έχω μάθει για τη δουλειά είναι ότι πρέπει να ρισκάρεις και ότι είναι πιο σημαντικό να αρνείσαι παρά να λες «ναι». Επίσης, πρέπει να εργάζεσαι σκληρά και να έχεις την επιθυμία να βελτιωθείς. Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα που έχω πάρει αργότερα στη ζωή είναι η ανάγκη να είσαι ευγενικός και συμπονετικός με τους άλλους σε τέτοιο βαθμό που να μπορείς να το εκφράσεις αυτό ιδιαίτερα στα παιδιά σου. Κι αυτό δεν είναι συμβουλή αλλά έχει να κάνει με τους ανθρώπους που σέβομαι και θαυμάζω. Έχω δει ότι υπάρχει μια συνέπεια στο πόσο νοιάζονται για τη δουλειά τους, πόσο σοβαρά την παίρνουν και πόσο σκληρά δουλεύουν. Αυτό μπορεί να ακούγεται δήθεν, αλλά είναι το ακριβώς αντίθετο. Οι άνθρωποι που αγαπώ έχουν μια ταπεινότητα που είναι υπέροχη. Όμως η υποκριτική είναι κάτι για το οποίο πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να την πάρεις πολύ σοβαρά για να την υπηρετήσεις σωστά, γιατί πριν από σένα έχουν υπάρξει τόσοι εξαιρετικοί ηθοποιοί. Για να καταφέρεις να πλησιάσεις αυτά τα κριτήρια, απαιτείται τεράστια προσπάθεια.
Ο χαρακτήρας που υποδύεσαι λατρεύει τη λογοτεχνία και τον Κάρολο Ντίκενς. Είσαι και εσύ θαυμαστής του;
Ναι, υπάρχουν και πολλοί άλλοι συγγραφείς τους οποίους αγαπώ. Ξαναδιαβάζω, για παράδειγμα, το «Ατέλειωτο αστείο» του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας. Αγαπώ τον Τζέιμς Τζόις και λατρεύω να διαβάζω ποίηση. Πολλοί συγγραφείς μού έρχονται στο μυαλό. Αγαπώ τη λογοτεχνία, μου αρέσει να γράφω κι αυτό είναι ένα από τα καλύτερα σημεία της ταινίας αυτής. Η ομορφιά της καλής γραφής. Ένα από τα πράγματα που με κάνουν χαρούμενο ως πατέρα είναι το ότι μπορώ να διδάξω τα παιδιά μου να αγαπούν και να εκτιμούν. Είναι μια από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής, πραγματική μαγεία.
Πως ήταν η συνεργασία με τον σκηνοθέτη σου Τζορτζ Κλούνεϊ;
Ανυπομονούσα να δουλέψω μαζί του ξανά (σ.σ. είχαν δουλέψει στο παρελθόν στην ταινία Argo). Πίστευα –και είχα δίκιο για αυτό– ότι ο Τζορτζ είχε απίστευτα πολλά να προσφέρει γιατί είναι κάτι που το κάνει καιρό, και μάλιστα πολύ καλά. Πίστευα ότι θα ήταν μια συναρπαστική εμπειρία να συνεισφέρει στη δική μου ερμηνεία και συνέβη σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι ήλπιζα. Μου έδωσε μια από τις καλύτερες συμβουλές σχετικά με πολύ συγκεκριμένες σημειώσεις για τον χαρακτήρα που υποδύομαι, με ό,τι συμβαίνει πραγματικά σε κάποιες σκηνές ώστε να μπορέσω να βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται τις δυναμικές των σκηνών τόσο καλά που γνωρίζει τι χρειάζεται να κάνεις και μπορεί να το εξηγήσει πολύ καθαρά και περιεκτικά.
Τι σε κινητοποιεί ως ηθοποιό αυτό τον καιρό σε σχέση με τους ρόλους που προτιμάς να παίζεις;
Αυτό έχει αλλάξει με τα χρόνια. Κάποιες φορές είχα σωστά κριτήρια αλλά υπήρχαν και στιγμές που προσπαθούσα να κυνηγήσω την ιδέα της επιτυχίας ή απλά έψαχνα τρόπο να ενισχύσω την καριέρα μου ή απλά ήθελα χρήματα. Όλα αυτά ποτέ –ή έστω πολύ σπάνια– δεν καταλήγουν σε καλές ταινίες ή ευτυχία. Πλέον νιώθω άνετα με συγκεκριμένα πράγματα. Ένα από αυτά είναι και ο σκηνοθέτης, το οποίο προφανώς είναι βασικό. Πρόκειται για έναν ενδιαφέροντα σκηνοθέτη από τον οποίο μπορώ να μάθω. Αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι το μήνυμα που θέλει να δώσει η ταινία. Ποια είναι τα θέματά της; Τι ευκαιρίες προσφέρει ως προς την πολυπλοκότητα, τη διαφοροποίηση και την ειλικρίνεια του χαρακτήρα; Τι αποκαλύπτεται για την ανθρώπινη φύση ή τη ζωή γενικότερα; Αν δεν καλύπτει αυτά τα κριτήρια, δεν πρόκειται να διατηρήσει το ενδιαφέρον μου και οι περισσότερες ταινίες για μένα γυρίζονται εκτός Λος Άντζελες και εκεί είναι που ζουν τα παιδιά μου. Δεν θέλω να είμαι μακριά τους για πολύ καιρό στην ηλικία που βρίσκονται. Οπότε πρέπει να είναι κάτι πολύ ξεχωριστό, όπως το Tender Bar, με έναν σκηνοθέτη που καταλαβαίνει πραγματικά.
Ποιες είναι οι σκέψεις σου κάνοντας έναν απολογισμό για την έως τώρα πορεία της καριέρας σου;
Υπήρχαν κάποιοι ικανοποιητικοί ρόλοι κι άλλοι που ήταν αγχωτικοί, όμως πάντα υπήρχε ποικιλία. Μετά τον «Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ» ήθελα να κάνω μια υπερπαραγωγή, οπότε έκανα το «Αρμαγεδδών». Μετά ήθελα να κάνω τον «Eρωτευμένο Σαίξπηρ», το «Δόγμα», το «Σε αντίθετο ρεύμα», τον «Απόλυτο κίνδυνο» και «Στα άδυτα του Χόλιγουντ». Επίσης, ήθελα να συνεργαστώ με τον Ντέιβιντ Φίντσερ και έκανα «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε». Είχα υπέροχες εμπειρίες σε ανεξάρτητες ταινίες αλλά και σε ταινίες που κόστισαν περισσότερο. Αυτό που έχω καταλάβει
είναι ότι όσο πιο μεγάλο είναι το budget, τόσο μεγαλύτεροι είναι η περιορισμοί ως προς το ρίσκο που μπορείς να πάρεις για τους χαρακτήρες.
Τι έχεις να πεις για την εμπειρία σου ως σκηνοθέτη;
Πρώτα έκανα την ταινία «Χωρίς ίχνη» και μετά το The Τown, οι οποίες σε γενικές γραμμές ήταν ικανοποιητικές εμπειρίες. Αργότερα είχα την ευκαιρία να κάνω το Argo και να μοιραστώ κάποια από τα άλλα ενδιαφέροντά μου. Ήθελα να κάνω μια ιστορία για την κληρονομιά των πατεράδων στους γιους τους και την περίπλοκη φύση αυτού του ζητήματος και έτσι έκανα την ταινία «Ο νόμος της νύχτας». Για λίγο πίστεψα ότι θα επικεντρωνόμουν αποκλειστικά στη σκηνοθεσία. Αλλά απρόσμενα άρχισαν να εμφανίζονται πραγματικά ενδιαφέρουσες προτάσεις
ρόλων που μου πρόσφεραν μεγάλη ικανοποίηση. Λένε όμως «αν θες να κάνεις τον Θεό να γελάσει, πες του τα σχέδιά σου». Θα συνεχίσω να κάνω επιλογές βασισμένες στις προτεραιότητές μου και σε ό,τι πιστεύω πως θα δημιουργήσει ενδιαφέρουσες ταινίες. Απλά εύχομαι το καλύτερο γιατί στο τέλος της ημέρας δεν ξέρεις πραγματικά γιατί κάποιες ταινίες μπορεί να πάνε καλά ή και όχι. Με βάση όλα τα παραπάνω, οι πιο ικανοποιητικές εμπειρίες που είχα είναι δουλεύοντας με ανθρώπους που πραγματικά αγαπώ, νοιάζομαι και σέβομαι είτε είναι ο Ντέιβιντ Φίντσερ είτε ο Ματ (σ.σ. Ντέιμον) ή ο αδελφός μου ο Κάσεήϊ ο Τζορτζ (σ.σ. Κλούνεϊ). Αυτές οι εμπειρίες σημαίνουν τα πάντα για μένα, οπότε είναι και εκείνες στις οποίες θέλω να στηριχτώ αν μπορώ.
Φωτογραφίες: Alamy/Zuma/Mega/Visual Hellas, Getty Images/Ideal Image
