Ο Mιχάλης Κεφαλογιάννης, παρουσιάζει το «Όλα για τη ζωή μας» στο Mega και δηλώνει άνθρωπος φύσει αισιόδοξος που να κάνει όνειρα και έχει τον τρόπο να τα πραγματοποιεί.

Στην περίπτωσή σου πιστεύεις πως το κοινό ακολουθεί εσένα ή είναι το είδος της εκπομπής που τον ενδιαφέρει;

Προσωπικά δεν υπηρέτησα ποτέ την καρικατούρα μου. Δεν προσπάθησα να βγω εγώ πιο μπροστά από το αντικείμενο. Η εκπομπή έχει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο το οποίο προσπάθησα να είναι ενδιαφέρον και χρήσιμο στην πορεία των χρόνων.

Αρνητικές κριτικές έχεις δεχτεί και αν ναι, σε τι αφορούν συνήθως;

Η αλήθεια είναι πως οι αρνητικές κριτικές είναι πολύ λίγες έως σπάνιες. Αντιθέτως, έχω διαβάσει και έχω ακούσει αρκετά καλά λόγια. Αυτό που κυρίως θα μου πει ο κόσμος είναι πως «ό,τι έχει να κάνει με τις αρρώστιες με τρομάζει. Εσύ είσαι ήσυχος και πράος ως παρουσιαστής, αλλά για κάποιον λόγο με αγχώνει το αντικείμενο που παρουσιάζεις. Δεν μπορώ να το δω». Το κατανοώ αυτό, δεν θεωρώ ότι λένε κάτι παράλογο.

Όταν βρίσκεσαι σε μια παρέα, ζητούν να μάθουν για θέματα υγείας;

Η αλήθεια είναι πως πάει προς τα εκεί η συζήτηση αλλά προσπαθώ να το αποφεύγω. Ποτέ δεν μπήκα στον ρόλο του γιατρού ή του ειδικού. Είναι ένα αντικείμενο πολύ ευαίσθητο και πρέπει να το αντιμετωπίσεις σοβαρά. Όσα λιγότερα λες, από την προσωπική σου γνώμη, τόσο το καλύτερο. Οπότε ναι, σπάνια θα μπω στα χωράφια των άλλων, δεν μου αρέσει κα – θόλου αυτό.

Τηλεοπτικά θα έβλεπες τον εαυτό σου σε κάτι τελείως διαφορετικό;

Εγώ θα τον έβλεπα, αλλά πρέπει να τον δουν και αυτοί που δίνουν τις εκπομπές. Μπορώ να με φανταστώ σε πολλούς ρόλους τηλεοπτικά. Επειδή μου αρέσουν τα ταξίδια (σ.σ. έχει γυρίσει όλο τον κόσμο), θα μπορούσα ενδεχομένως να συνδυάσω μια εκπομπή ταξιδιών με διατροφή και ιατρικές πρακτικές. Για παράδειγμα, θα μπορούσα να κάνω ένα ταξίδι στην Κίνα, να δείξω την ιστορία της χώρας, αλλά και τι σημαίνει κινέζικη ιατρική μέσα από τον τρόπο που οι Κινέζοι τρέφονται. Μια άλλη μεγάλη μου αγάπη είναι η αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων –το έχω σπουδάσει στο Λονδίνο και φτιάχνω σπίτια φίλων ως χόμπι– και νομίζω πως θα είχε ενδιαφέρον να τα συνδυάσω όλα αυτά σε μια εκπομπή.

Το έχεις προτείνει σε κάποιο κανάλι;

Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω προτείνει ακόμα, γιατί όλοι θέλουν να κάνω αυτό που υποτίθεται πως ξέρω να κάνω τόσα χρόνια. Αλλά είμαι ένας τύπος που έχει χιούμορ και είμαι περισσότερο χαλαρός από ό,τι φαίνομαι στην εκπομπή – παρότι και εκεί κάνω χιούμορ. Οπότε ναι, θα μπορούσα να δοκιμάσω και κάτι άλλο στην τηλεόραση.

Ανέφερες πριν ότι έχεις σπουδάσει αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων. Άρα, θα έχεις ασχοληθεί πολύ με τη διακόσμηση του σπιτιού σου.

Ζω σε ένα σπίτι στους Αμπελόκηπους, γύρω στα 100 τ.μ. Δεν είναι ακριβά φτιαγμένο, είναι ωραία φτιαγμένο. Και έχει μεγάλη διαφορά αυτό. Για μένα είναι πολύ σημαντικό ο χώρος που ζει κάποιος να έχει ωραία αισθητική.

Ποια είναι η αγαπημένη σου γωνιά;

Τώρα κακώς θα το πω αυτό γιατί συμβουλεύω τους τηλεθεατές να μην βουλιάζουν στους καναπέδες –που είναι ό,τι χειρότερο για τη μέση τους– αλλά εντάξει, ο καναπές μου είναι η αγαπημένη μου γωνιά. Εκεί διαβάζω, ακούω μουσική κ.ο.κ.

Και τι θέα έχεις από το μπαλκόνι σου;

Σε αυτό στάθηκα τυχερός γιατί αγόρασα ένα σπίτι που είναι αρκετά ψηλά σε όροφο οπότε μπορώ να βλέπω τον Υμηττό.

Έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει στην Κρήτη. Τι αναμνήσεις έχεις από τα χρόνια που έζησες εκεί;

Μεγάλωσα στο Ηράκλειο και έζησα υπέροχα παιδικά χρόνια. Θυμάμαι τα καλοκαίρια στα χωριά των παππούδων μου να βοηθάω στον τρύγο, να μεγαλώνω τόσο κοντά στη φύση, δίπλα στη θάλασσα. Και ουσιαστικά, να έχω τόσες προσλαμβάνουσες παραστάσεις σε έναν χώρο με παράδοση και ήθη και έθιμα που είχαν μείνει αναλλοίωτα. Βλέποντας τώρα από απόσταση τα παιδικά μου χρόνια θα έλεγα πως πραγματικά ήμουν τυχερός σε αυτό το κομμάτι. Μεγάλες οικογένειες, πολλά ξαδέλφια, οικογενειακά τραπέζια και γλέντια. Πολλή αγάπη!

Ποια είναι η σχέση σου με τον χρόνο;

Δεν με αγχώνει ο χρόνος γιατί έκανα σχετικά έγκαιρα αυτές τις αλλαγές στον τρόπο ζωής μου που ανέφερα παραπάνω με αποτέλεσμα να έχω υγεία. Είναι πολύ βασικό να είσαι υγιής, να γυμνάζεσαι και να τρέφεσαι σωστά γιατί αυτή είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη, την οποία βρίσκεις μπροστά σου και στα πολύ προχωρημένα χρόνια της ζωής σου. Δηλαδή μετά τα 70-80, αν κάποιος ευελπιστεί ότι μπορεί να ζήσει τόσο. Αν και με τα κρητικά γονίδια που έχω, κάτι μπορεί να γίνει… Ο ένας μου παππούς έζησε πάνω από τα 100, ο άλλος οριακά στα 100 και οι γιαγιάδες μου πάνω από τα 90. Νομίζω ότι το μυστικό είναι πως ζούσαν με λιγότερο στρες.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ