Η μεγαλύτερη εν ζωή Ελληνίδα τραγωδός. Η αναντίρρητα πρωτεϊκή ηθοποιός. Σκηνοθέτις. Δασκάλα. «Εθνικός θησαυρός» κατά τον Μπομπ Γουίλσον. Αντιστάρ από πεποίθηση και οικολόγος από συνείδηση. Μαχητική, πεισματάρα, αποφασιστική από το αλώνι της σκηνής μέχρι την αρένα της πολιτικής. Έχει αξιωθεί πολλές νύχτες στη διάρκεια της σχεδόν 50χρονης πορείας της να σταματήσει τον χρόνο μπροστά στο κατάμεστο κοίλον της Επιδαύρου. Φορώντας ρούχα και παπούτσια από τη δική της γκαρνταρόμπα, η Λυδία Κονιόρδου διασχίζει μαζί με το ΟΚ! το Άλσος Κηφισίας και το Δάσος Συγγρού, ξετυλίγοντας σε Α’ πρόσωπο το νήμα της συναρπαστικής ζωής της.
Λυδία Κονιόρδου: «Έχω υποστεί βία, τραυματική και βρώμικη, η οποία με είχε στιγματίσει»
«Είναι δικό σου θέμα να φύγεις από την ομφαλοσκόπηση του εαυτού σου. Ότι δεν είσαι το τέλειο ον που δημιουργήθηκε πάνω στον πλανήτη και να αντιληφθείς τα σημάδια που σου δίνει η φύση, το περιβάλλον και οι άνθρωποι γύρω σου για να βρεις τελικά ποιος είναι ο δρόμος που σου αρμόζει. Αλλά δεν τον βρίσκεις κοιτάζοντας τον εαυτό σου και το κινητό σου. Πιστεύω ότι τα πάντα κατοικούνται και στέλνουν σημάδια. Πολύς κόσμος το προσπερνά και δεν το καταλαβαίνει. Από πολύ μικρή ένιωθα ότι τα δέντρα τα κατοικεί μια οντότητα. Ήμουν ανιμίστρια χωρίς να το ξέρω.
Με την πορτοκαλιά της γιαγιάς μου συνέβη ένα θαύμα. Την είχαμε σε έναν τενεκέ και τη φέραμε να τη φυτέψουμε στην Κηφισιά. Μεγάλωσε, έγινε δέντρο και δεν έβγαζε ούτε λουλούδια ούτε καρπούς. Παρ’ όλα αυτά επειδή ήταν της γιαγιάς μου και την αγαπούσα πολύ, συνέχισα να φροντίζω το δέντρο πιο πολύ. Του έβαζα κοπριά, το πότιζα, του μιλούσα και, ω του θαύματος, την επόμενη χρονιά άνθισε και έβγαλε νεράντζια. Από τη χαρά μου συνέχισα να το περιποιούμαι. Και το δέντρο ημέρεψε από μόνο του. Έγινε πορτοκαλιά. Πώς να μη νιώσω ότι κατοικείται αυτή η πορτοκαλιά;
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί στα περίπτερα!
Διαβάστε επίσης: Λυδία Κονιόρδου: «Τώρα μπορώ να παίξω Σαίξπηρ πολύ καλά. Είδα πώς λειτουργεί η εξουσία»
