Η διάσημη κωμωδία του Μάικλ Φρέιν «Το σώσε» ανεβαίνει στο θέατρο Παλλάς σε σκηνοθεσία-μετάφραση Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Πρωταγωνιστεί ο ίδιος μαζί με τους Σμαράγδα Καρύδη, Γιώργο Χρυσοστόμου και Λένα Παπαληγούρα.
Το ΟΚ! συνάντησε τους τέσσερις ηθοποιούς και μίλησε μαζί τους για την παράσταση. Η Λένα Παπαληγούρα, μάλιστα, δεν διστάζει να τονίσει: «Από τις πρόβες ακόμη του “Σώσε” κάνω πλάκα στον= Μαρκουλάκη ότι είναι το όνειρο της μαμάς μου να με δει δίπλα του σε φωτογραφίες. Ο Κωνσταντίνος φέρει κάτι αξιολάτρευτο, είναι φοβερή προσωπικότητα, ένας απίστευτος άνθρωπος – ιδιοφυής για μένα– και ένας καλλιτέχνης που έχει τον θαυμασμό όλων των ανθρώπων. Μεταξύ αυτών και της μαμάς μου!»
Η ίδια δηλώνει ενθουσιασμένη: «Αυτό που λέμε πως “περνάμε υπέροχα κι αυτό βγαίνει προς τα έξω” στην περίπτωσή μας ισχύει. Για να προκύψει ο συγχρονισμός, το γέλιο και όλα αυτά που απαιτεί αυτό το δύσκολο, κατά τη γνώμη μου, έργο έχει γίνει πάρα πολλή δουλειά στη λεπτομέρειά της, με επιμονή και κούραση. Αλλά επειδή είναι όλοι υπέροχοι άνθρωποι και φοβεροί ηθοποιοί, περνάμε πολύ καλά, δημιουργικά και με πολύ σεβασμό ο ένας στον άλλο. Για μένα ήταν μια πολύ ωραία και αποκαλυπτική συνάντηση».
Όσο για την εμπειρία της στο είδος της κωμωδίας, Η ηθοποιός εξήγησε: «Είναι μεγάλη η χαρά μου που παίζω σε κωμωδία γιατί θεωρώ πως δεν είναι αυτονόητο να με σκεφτεί κάποιος για αυτό το είδος. Αν και πραγματικά όποιος με ξέρει γνωρίζει ότι στη ζωή μου είμαι πολύ περισσότερο κωμωδία παρά δράμα. Επειδή έχω κάνει πολλά επεισόδια στη 10η εντολή και στον 3ο νόμο, συχνά ο κόσμος έχει μια περίεργη αντίδραση όταν με συναντά. Νομίζουν ότι θα τους σκοτώσω, εκείνους ή κάποιον από την οικογένειά τους. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει περισσότερα δραματικά πράγματα, ίσως λόγω του παρουσιαστικού μου ή επειδή με συγκινούν οι δραματικοί ρόλοι και νιώθω χρέος όταν ένας ρόλος πάσχει να μεταδώσω αυτό το πάθος επί σκηνής».
«Στα μεγάλα θέατρα όπως είναι το Παλλάς αυτό που μου αρέσει να σκέφτομαι –και μου αφαιρεί λίγο από το άγχος– είναι ότι ο θεατής που βρίσκεται πάνω πάνω δεν βλέπει το πρόσωπό μου. Γενικά είμαι πολύ ανασφαλής άνθρωπος αλλά θεωρώ πως αυτό είναι και θετικό γιατί με βάζει συνέχεια σε μια διαδικασία να δουλεύω. Από την άλλη, δεν σε αφήνει ποτέ να χαρείς τη στιγμή. Θέλει δουλειά με τον εαυτό σου για να μπορείς να πεις «τώρα είμαι εδώ, και πρέπει να το απολαύσω αυτό που ζω γιατί μπορεί να μην ξανάρθει». Η καθημερινή έκθεση είναι ένα δύσκολο κομμάτι του επαγγέλματός μας. Οπότε κάθε φορά δουλεύω πολύ ώστε να είμαι σε θέση να μπω μέσα σε αυτό που κάνω και να ξεχάσω ότι με βλέπουν τόσα μάτια. Δεν έχει σημασία αν αυτά τα μάτια είναι πολλά ή λίγα. Ακόμη και αν ένας άνθρωπος να ξέρεις ότι σε παρακολουθεί, τελείωσε. Δεν νιώθεις ελεύθερος, όπως στο σπίτι σου» τόνισε.
Όσο για την εμπειρία της μητρότητας; Η Λένα Παπαληγούρα είπε: «Όταν έχεις παιδιά, προτιμάς αντί να κοιμηθείς μια ώρα το μεσημέρι να πας στον Εθνικό Κήπο μαζί τους. Αντί να φας το τελευταίο κομμάτι από την αγαπημένη σου πίτσα, να το δώσεις σε εκείνα. Κι αυτό που λένε πως «αν γίνει κάτι, ενστικτωδώς θα προστατέψεις το παιδί σου για να σωθεί» ισχύει. Το νιώθεις, σου προκύπτει χωρίς να το προσπαθείς. Από εκεί και πέρα, είναι λογικό να αλλάζουν οι ισορροπίες με δύο παιδιά (σ.σ. έχει δύο γιους 3 και 1,5 ετών). Καταρχάς, δεν έχω τον χρόνο που θέλω και μου λείπει λίγο ο ύπνος. Από την άλλη, όμως, νιώθω πιο ήρεμη από πριν. Νιώθω πως μοιράζομαι τη ζωή μου και ότι δεν υπάρχει αυτό το κενό, η απουσία νοήματος. Πέρσι στην Επίδαυρο (σ.σ. όπου έπαιζε) είχα και τα παιδιά μαζί και με ρωτούσαν “καλά, δεν κουράζεσαι;”. “Όχι» τους απαντούσα “είναι κάπως το γιατρικό μου”. Ευτυχώς έχω και μια φανταστική μητέρα, που βοηθάει πάρα πολύ, όπως και ο πατέρας τους. Είναι κάτι που έχουμε συνδημιουργήσει και είμαστε μαζί σε αυτό. Γενικά ο άντρας μου είναι ο άνθρωπος που με κάνει να γελώ με την ψυχή μου (σ.σ. είναι παντρεμένη με τον πολιτικό μηχανικό Άκη Πάντο). Ο άντρας μου και η ομάδα μας – εννοώντας την οικογένειά μας– είναι το καταφύγιό μου με έναν τρόπο».
Και η Λένα Παπαληγούρα κατέληξε: «Από την αρχή απομυθοποίησα την επιτυχία γιατί είχα την ιδιαιτερότητα –και την τύχη με έναν τρόπο– να βιώσω μέσα από το επάγγελμα του πατέρα μου (σ.σ. ο πατέρας της Αναστάσιος Παπαληγούρας έχει διατελέσει υπουργός Δικαιοσύνης αλλά και Εμπορικής Ναυτιλίας) πώς είναι να βρίσκεσαι τη μία μέρα σε μεγάλη αναγνώριση και την επομένη σε πτώση. Οπότε ήξερα πώς είναι όλο αυτό. Και όσο περνούν τα χρόνια με νοιάζει περισσότερο η διαδικασία παρά το αποτέλεσμα. Μπορεί μια παράσταση να μην ήταν τόσο επιτυχημένη αλλά η διαδικασία κάτι να μου έδωσε. Και τελικά αυτό που έχει αξία είναι μια διαδρομή και όχι οι σταθμοί, πώς βιώνεις τα πράγματα στο σύνολό τους και όχι μεμονωμένα. Άσε που αν ξέραμε τι φέρνει επιτυχία θα το κάναμε όλοι εύκολα. Θα λέγαμε: «Α, επιτυχία, πάμε να το κάνουμε!».
Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
