Με τον ποιητικό λυρισμό και τις ειλικρινείς ερμηνείες τους, αγγίζοντας διαφορετικά είδη και διαφορετικές γλώσσες οι Vaya Con Dios έχουν αποδείξει από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ότι η μουσική έχει τη δύναμη να ξεπερνά τα πολιτιστικά εμπόδια και να ενώνει τους ανθρώπους σε μια κοινή συναισθηματική εμπειρία. Το επιτυχημένο και διαχρονικό συγκρότημα συμπράττει αυτή τη φορά με τον ξεχωριστό Έλληνα ερμηνευτή Θοδωρή Βουτσικάκη, ο οποίος έχει στο βιογραφικό του και τη σημαντική σύμπραξη με τον βραβευμένο με Όσκαρ Ιταλό συνθέτη Νικόλα Πιοβάνι. Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας οι Vaya Con Dios και ο Θοδωρής Βουτσικάκης κυκλοφορούν από την Panik Records το τραγούδι «Una Mujer / Μια Γυναίκα».
To Una Mujer είναι ένα από τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο πρόσφατο album των Vaya Con Dios, Shades Of Joy, το πρώτο τους album εδώ και 20 χρόνια με τη Ντάνι Κλάιν στα υπέροχα φωνητικά. Στο δίγλωσσο ντουέτο ύμνο στη γυναίκα, αλλά και στην κουβέντα που κάναμε στο okmag μια μέρα μετά το γύρισμα στην Αθήνα για το music video τους, η Ντάνι Κλάιν και ο Θοδωρής Βουτσικάκης αποδεικνύουν πως οι ψυχές τους δονούνται με τον ίδιο τρόπο. Μαγικό συστατικό σε όλο αυτό οι ελληνικοί στίχοι που υπογράφει η Λίνα Νικολακοπούλου.
«Μου έστειλαν να ακούσω τη φωνή του Θοδωρή και είπα «ναι» αμέσως», Ντάνι
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας;
Ντάνι Κλάιν: Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τη δισκογραφική μου εταιρεία και με ρώτησαν αν θα ήθελα να κάνω ένα ντουέτο με έναν Έλληνα τραγουδιστή. Είπα «”Ναι, βέβαια, γιατί όχι;”, αλλά θα πρέπει πρώτα να ακούσω τη φωνή του». Μου έστειλαν να ακούσω τη φωνή του Θοδωρή και είπα «ναι» αμέσως, έχει υπέροχη φωνή.
Θοδωρής Βουτσικάκης: Αυτή η συνεργασία είναι σαν ένα θαύμα των δισκογραφικών μας εταιρειών. Πράγματι, η πρόταση ήρθε από την Panik Records, αλλά θέλω να τονίσω τη γενναιοδωρία της Ντάνι. Μια διάσημη τραγουδίστρια που ακούει τη φωνή ενός νέου καλλιτέχνη, δεν είναι αυτονόητο να πει ένα μεγάλο «ναι», και αισθάνομαι συγκινημένος από την αγκαλιά που δέχτηκα ως καλλιτέχνης από εκείνη.
Ν.Κ: Μα με εντυπωσίασες. Δεν ξέρω αν έχετε το The Voice στην Ελλάδα. Είναι πολύς ο κόσμος που τραγουδά, πολλοί οι άνθρωποι που γνωρίζουν να τραγουδούν, αλλά όχι και τόσοι που η φωνή τους να αγγίζει την ψυχή σου. Συνέβη με τον Θοδωρή. Με δόνησε η φωνή του, είχε κάτι που μου αρέσει.
«Δεν χρειάζεσαι απαραίτητα έναν άντρα στη ζωή σου για να έχεις μια καλή ζωή», Ντάνι
Γιατί διαλέξατε το συγκεκριμένο τραγούδι; Τι ήταν σημαντικό να ειπωθεί από εσάς;
Ν.Κ: Ως γυναίκες, πιστεύω ότι έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση, γιατί στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν ζούσαμε σαν αιχμάλωτες. Έχουμε όμως και μακρύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα. Πρέπει να μπορούμε να είμαστε υπερήφανες για το ποιες είμαστε, να το δεχτούμε και να μην φοβόμαστε. Και είμαστε πολλά πράγματα, είμαστε φροντιστικές, αλλά χρειαζόμαστε και φροντίδα, μπορούμε να είμαστε θυμωμένες αλλά και ευχάριστες. Οι γυναίκες απεικονίζονται πάντα ως εκείνες που νοιάζονται και πρέπει να φροντίσουν τους άλλους. Αυτή είναι η λειτουργία μας δεκάδες χρόνια σε αυτή την κοινωνία. Είναι καιρός να φροντίσουμε τους εαυτούς μας λίγο περισσότερο. Με θετικό τρόπο. Και δεν εννοώ να πηγαίνουμε στο κομμωτήριο συχνότερα. Είχαμε γαλουχηθεί να πιστεύουμε ότι είμαστε κάτι λιγότερο από τους άντρες, ότι έχουμε λιγότερα δικαιώματα και είναι κάτι για το οποίο πρέπει να πείθουμε τον εαυτό μας ότι η ζωή είναι εφικτή χωρίς έναν άντρα. Δεν χρειάζεσαι απαραίτητα έναν άντρα στη ζωή σου για να έχεις μια καλή ζωή. Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις που δεν χρειάζεσαι έναν άντρα για αυτά. Πιστεύω ότι και σήμερα η γυναικεία εργασία αμείβεται λιγότερο από την αντρική. Οπότε ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Χρειάζεται να είμαστε σε εγρήγορση, δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Τη στιγμή που θα εγκαταλείψουμε η πατριαρχεία επιστρέφει. Οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να το γνωρίζουν ότι δεν είναι κατώτερες από τους άντρες.
Αν πας σε ένα μουσείο θα δεις τόσους πίνακες από άντρες ζωγράφους, υπήρχαν τόσες γυναίκες ζωγράφοι, αλλά δεν έτυχαν της ίδιας προβολής. Αξίζουμε τη θέση μας στην Ιστορία, στη Λογοτεχνία, σε όλα. Δεν είμαστε μόνο μητέρες και μαγείρισσες. Παρόλο που μου αρέσει να μαγειρεύω και αγαπώ να είμαι μητέρα, αλλά δεν περιορίζομαι σε αυτό.
Θ.Β: Ως άντρας θα μπορούσα να πω ότι ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε τη γυναικεία φύση, την ουσία της, του τρόπου που σκέφτονται οι γυναίκες. Ίσως πάλι να τις φοβούνταν οι άντρες όλα αυτά τα χρόνια και να κρύβονταν πίσω από προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Ν.Κ: Νομίζω ότι δεν ενδιαφέρονταν να καταλάβουν πως ενεργεί μια γυναίκα. Ήταν πολύ πιο βολικό να έχεις μια που στο σπίτι να κάνει ό,τι της πεις και να μην σκέφτεται πολύ, να είναι οικονομικά εξαρτώμενη και να μην έχει ελευθερία κινήσεων. Πιστεύω ότι οι άντρες παντρεύονται -φυσικά όχι όλοι, αλλά πολλοί- για να εξασφαλίσουν ότι θα έχουν σεξ κάθε ημέρα και όχι γιατί θέλουν να περάσουν τη ζωή τους με μια γυναίκα. Όταν κοιτάς παραδοσιακά ζευγάρια, οι άντρες βλέπουν ποδόσφαιρο, πάνε για ψάρεμα και οι γυναίκες κάνουν άλλα πράγματα. Σπανίως κάνουν τα ίδια πράγματα. Οπότε είναι πρακτικό, παντρεύεσαι, έχεις κάποια να σου πλένει τα ρούχα, να φροντίζει το σπίτι, να σου μαγειρεύει και μπορείς να κάνεις σεξ μαζί της όποτε θες επειδή είναι υποχρεωμένη.
Θ.Β: Και η κοινωνία για χρόνια σε στιγμάτιζε αν έπαιρνες διαζύγιο. Ακόμα μπορώ να πω.
Ν.Κ.: Αν τρία ζευγάρια έκαναν παρέα και κάποιο χώριζε δεν θα ξανακαλούσαν τη γυναίκα από φόβο μην «κλέψει» τον άντρα κάποιας άλλης.
Θ.Β.: Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουν δει το φως της δημοσιότητας τόσα εγκλήματα όπου άντρες σκοτώνουν τις συζύγους τους. Γυναικοκτονίες. Κάθε μέρα θα υπάρχει ένα καινούριο περιστατικό. Είναι οδυνηρό να το βλέπεις να συμβαίνει και ανάγκη να το αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί.
Ν.Κ: Πρέπει από παιδιά να διδάσκονται ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα πάνω στον άλλο. Είτε είναι η σύζυγός σου, η κόρη σου, ο γιος σου, είσαι γονιός, είσαι σύζυγος, είσαι εκεί για να μοιράζεστε τα πράγματα, αλλά δεν έχεις κανένα δικαίωμα πάνω στον άλλον. Το άλλο πρόσωπο έχει το δικαίωμα να φύγει και να φύγει όπως θέλει. Δεν είναι δουλειά σου. Αν δεν λειτουργεί το πράγμα ανάμεσά σας έχεις τη δυνατότητα να ψάξεις για κάποιον άλλον/η, μην επιτίθεσαι τον άνθρωπο με τον οποίο είσαι μαζί του. Φύγε! Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να αφαιρείς τη ζωή κάποιου;
Δεν μπορώ επίσης να πιστέψω ότι άνθρωποι σήμερα είναι ενάντια στην ομοφυλοφιλία. Αν δεν θέλω να κοιμηθώ με μια γυναίκα δεν θα κοιμηθώ με μια γυναίκα, αλλά δεν είναι δουλειά μου αν γυναίκες κοιμούνται με άλλες γυναίκες. Αν εκείνος που μου αρέσει είναι gay, μου είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι πρόβλημά μου, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Από τη στιγμή που κάποιος δεν κάνει κακό τι σε νοιάζει τι κάνει στη ζωή του;
Θ.Β: Πριν από λίγες ημέρες πέρασε το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο και τα ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να παντρεύονται πια και στην Ελλάδα. Έπρεπε να δοθεί αγώνας για να περάσει, είναι τρελό γιατί μιλάμε για ίσα πολιτειακά δικαιώματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο.
Ως γυναίκα και frontwoman των Vaya con Dios ποιο είναι το πιο συχνό στερεότυπο που ακούγατε μέσα στα χρόνια;
Ν.Κ.: Ως γυναίκα ζητούσα χρόνια από τους μουσικούς μου να παίζουν σύμφωνα με τη φωνή μου. Δηλαδή να μην παίζουν πολύ δυνατά. Γιατί μπορώ να τραγουδήσω μονάχα με τον τρόπο που μπορώ να τραγουδήσω. Έχω ενισχυτή, αλλά δεν μπορώ να πιέσω τη φωνή μου πολύ γιατί θα πάθει ζημιά. Δεν τους καιγόταν καρφάκι! Έπαιζαν όσο δυνατά ήθελαν κι ας το είχα ζητήσει ένα εκατομμύριο φορές. Δεν νοιάζονται. Είναι σαν οι φωνές των γυναικών να μην εισακούγονται. Οπότε πρέπει να γίνεις σκληρή. Αν δεν θες οι άλλοι να ξεπερνούν τα όριά σου πρέπει να μάθεις να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματά σου και έτσι γίνεσαι η «σκύλα», γιατί δεν τους αφήνεις να το κάνουν με τον τρόπο τους. Μου λέει ένας φίλος μου «λένε πως είσαι μια “σκληρή σκύλα”, οπότε υπερασπίσου τον τίτλο σου, γιατί ό,τι και να κάνεις πάντα θα πούνε κάτι».
Επίσης, ένα άλλο παράδειγμα, όταν παίζουμε live έχουμε μια λίστα με πράγματα που θέλουμε στο καμαρίνι μας. Μπορεί να είναι ένα μπουκάλι κρασί, ουίσκι κλπ. Μοιράζομαι το καμαρίνι μου με συναδέλφους που κάνουν τα φωνητικά και μας αρέσει να πιούμε ένα σφηνάκι με λίγο μέλι πριν βγούμε στη σκηνή. Μετά μπορείς να πάρεις ό,τι είχες ζητήσει. Αλλά όταν επέστρεφα εγώ, τα μπουκάλια με το αλκοόλ είχαν εξαφανιστεί. Τα αγόρια τα είχαν πάρει, γιατί… οι γυναίκες δεν πίνουν! Καταλαβαίνεις; Δεν σκέφτηκαν καν να ρωτήσουν. Είναι δικό τους! Είσαι δικιά τους!
Θοδωρή έχεις να θυμηθείς κάποιο περιστατικό διάκρισης κατά γυναικών που έχεις βιώσει;
Θ.Β: Το χειρότερο είναι ότι δεν είναι ανάγκη να μπεις στη διαδικασία να θυμηθείς ένα τέτοιο περιστατικό. Γιατί έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια περιστατικά καθημερινά.
Κυκλοφορήσατε ένα νέο άλμπουμ μετά από χρόνια ποιο ήταν το ερέθισμα.
Ν.Κ.: Ήμουν κολλημένη στις Βρυξέλλες. Ζούσα στη Νότια Ισπανία, αλλά έπρεπε να πάω στις Βρυξέλλες να τακτοποιήσω κάποιες δουλειές και με πέτυχε εκεί η πανδημία και έμεινα χωρίς να έχω κάτι να κάνω. Δεν μπορούσα να δω κανέναν. Μπορούσες να δεις μόνο δύο άτομα. Κι εγώ ήμουν μόνη. Ο Τέρι, ένας φίλος μου κιθαρίστας έμενε μονάχα δύο τετράγωνα μακριά, δεν είχε επίσης τίποτα να κάνει και το στούντιό του ήταν άδειο. Ο φίλος του ο Φρανσουά που παίζει μπάσο ζούσε επίσης στη γειτονιά, δεν είχε τίποτα να κάνει, γιατί δεν γίνονταν συναυλίες. Δειπνήσαμε μαζί και είπαμε ότι αντί να καθόμαστε να βαριόμαστε μόνοι στο σπίτι να φτιάξουμε μουσική. Το Kissing Slow ήταν ένα τραγούδι που έκανα με άλλο γκρουπ και αρχίσαμε να το πειράζουμε. Το ένα έφερε το άλλο και κάναμε αυτοσχεδιασμούς και βάζαμε στίχους και πριν τελειώσει η πανδημία είχαμε έτοιμο όλο το άλμπουμ. Μου άρεσε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Υπήρχε ησυχία, οι άνθρωποι ήταν πιο χαλαροί που δεν είχαν κάτι να κάνουν. Φυσικά υπήρχαν οι φρικτές ιστορίες των ανθρώπων που πέθαναν στα νοσοκομεία.
Θ.Β.: Είχαμε πραγματικό χρόνο, μέσα στη φρίκη, να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας.
Ν.Κ.: Ακριβώς! Δεν είχες χρόνο να ξεφύγεις από τον εαυτό σου. Ήταν πολύ σημαντική στιγμή για εμένα.
Θεωρείτε ότι αυτή η περίοδος άλλαξε και τον τρόπο ψυχαγωγίας;
Ν.K: Φυσικά. Όταν είσαι μόνος στο σπίτι είσαι μπροστά στον υπολογιστή συνέχεια. Βγαίνεις φυσικά λιγότερο. Ανακατεύεσαι με όλη αυτή την τεχνολογία. Οπότε θεωρώ ότι είμαστε ακόμα πιο εξαρτημένοι από τα τηλέφωνα και τους υπολογιστές.
Θ.Β: Είμαστε πιο εθισμένοι στα social media, στα κινητά μας, στις πλατφόρμες θέασης. Δεν πάμε σινεμά. Πριν λαχταρούσαμε να πάμε σινεμά να δούμε τη νέα ταινία, αλλά οι πλατφόρμες ταινιών και σειρών άλλαξαν τον τρόπο θέασης.
Θοδωρή κυκλοφόρησες και εσύ το άλμπουμ «Όμορφη ζωή» την περίοδο της πανδημίας.
Θ.Β: Βγάλαμε το άλμπουμ μας με τον Νικόλα Πιοβάνι και τη Λίνα Νικολακοπούλου τρεις εβδομάδες πριν από το πρώτο lockdown. Η μεγάλη βέβαια σύμπτωση, σε σχέση με την συνάντηση μου με τη Ντάνι, είναι πως λίγο πριν είχαμε μια πολύ όμορφη συναυλία στις Βρυξέλλες στο W-hall. Ξεκινήσαμε λοιπόν την περιοδεία μας από εκεί και δυστυχώς έπειτα έκλεισαν όλα λόγω της πανδημίας.
«Η Ντάνι μου δίνει έμπνευση», Θοδωρής
Μέσα από τη μουσική των Vaya Con Dios αγγίξατε πολλά μουσικά είδη. Ήταν δύσκολο για τις εταιρείες να εμπιστευτούν εμπιστευτούν το όραμά σας καθώς ήταν δύσκολο να σας κατηγοριοποιήσουν;
Ν.Κ: Στην Ευρώπη δεν ήταν ποτέ πρόβλημα, αλλά ήταν στην Αμερική. Κάποια στιγμή τη δεκαετία του ’80 καθώς τα πηγαίναμε πολύ καλά στην Ευρώπη, υπήρξε ενδιαφέρον από την Αμερική. Πήγαμε στο Λος Άντζελες και κάναμε ραντεβού με τον Ίρβινγκ Άζοφ (σ.σ. στέλεχος δισκογραφικών εταιρειών και μέχρι τα τέλη του ’80 πρόεδρος του MCA Music Entertainment Group). Ήθελαν να αλλάξω τον τρόπο που τραγουδώ, ήθελαν να αλλάξουμε τους στίχους, να αλλάξουμε τις συμφωνίες και σκεφτόμουν «τι απομένει από εμένα». Το πρόβλημα ήταν ότι η μουσική μας δεν είχε «ταμπέλα» και δεν ταίριαζες στο σύστημα. Είχαμε και ισπανικό όνομα, σκέφτονταν «να το πουλήσουμε ως λάτιν μουσική δεν λειτουργεί, ως rock and roll, πάλι δεν μπορούμε, ή ως jazz…». Χρειάζονταν μία ταμπέλα.
Θ.Β: Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Γιατί οι εταιρείες στην Αμερική καθορίζουν την πλειοψηφία της μουσικής βιομηχανίας και αν δεν ανήκεις σε μια κατηγορία γνώριμη για αυτούς, pop, R’n’B, jazz, κ.τ.λ., δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον. Ντάνι διαχειρίστηκες αυτή την κατάσταση με τον δικό σου τρόπο και ομολογώ πως μου δίνεις δύναμη και έμπνευση να συνεχίζω να υπερασπίζομαι όσα είναι ουσιώδη και απαραίτητα για εμένα.
Ν.Κ: Μα ναι! Τη μοναδικότητά σου, το ποιος είσαι. Αν είχα κάνει όσα μου ζητούσαν, ποια θα ήμουν; Ίσως να γινόμουν σταρ στη Νέα Υόρκη. Αλλά ήμουν ήδη πολύ μεγάλη. Ήμουν 32 ετών. Και 32 ετών για εκείνους είσαι ήδη πολύ μεγάλη. Σταρ στην Αμερική ναι, αλλά εγώ ποια θα ήμουν; Θα είχα χάσει την ταυτότητά μου. Το πρώτο βήμα προς την κατάθλιψη!
Θοδωρή ποια είναι τα «όπλα» σου απέναντι σε άλλα είδη μουσικής όπως η trap.
Θ.Β: Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να καταλάβω την trap. Υπάρχουν λόγοι κοινωνικοί που οδηγούμαστε σε αυτή τη μουσική και θα πρέπει να τους ψάξουμε. Γιατί αρέσει σε έναν νέο άνθρωπο να ακούει έναν βίαιο στίχο, που προκαλεί, χυδαία πολλές φορές. Από πού πηγάζει όλη αυτή η ανάγκη για βία;
Ν.Κ: Γιατί αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο ζουν. Λες αυτό που γνωρίζεις. Αν δεν υπήρχαν τα γκέτο στην Αμερική δεν θα υπήρχε η rap. Μιλάνε για την κοινωνία όπως είναι.
Θ.Β: Είναι η κοινωνία που δημιουργεί την ανάγκη, φυσικά. Αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ rap και trap. Γιατί η τελευταία πέρα από το ότι είναι κακόγουστη δεν μιλάει κατά τη γνώμη μου αληθινά.
Και πως η ευαισθησία και η μελωδικότητα μπορεί να βρει τον χώρο να αναπτυχθεί σήμερα;
Θ.Β: Υπάρχει κοινό για κάθε τραγούδι, για κάθε είδος, που μιλάει αληθινά. Είναι εκεί έξω άνθρωποι που περιμένουν να βρουν καποιον να μιλήσει για αυτά που νιώθουν. Κι όταν συμβαίνει, κάτι πολύ όμορφο ανθίζει, ακόμα και μέσα από τον πόνο.
Ν.Κ: Ακριβώς!
Έχετε βρει κοινά στοιχεία μεταξύ σας;
Ν.Κ: Είναι αστείο γιατί γνωριστήκαμε χθες και συμφωνώ με ό,τι λέει.
Θ.Β: Η Ντάνι μου δίνει έμπνευση. Είναι περίεργο, ακούς κάποιον – θυμάμαι τη φωνή της, ο πατέρας μου λάτρευε το τραγούδι Puerto Rico και η μητέρα μου το Nah Neh Nah – και όταν τον συναντάς τα στοιχεία που σε συνδέουν είναι εκεί, βαθιά.
«Η συνεργασία μου με τη Λίνα Νικολακοπούλου είναι η πιο καθοριστική μέχρι σήμερα», Θοδωρής
Θοδωρή έχεις στην πορεία σου σπουδαίες συνεργασίες θεωρείς ότι εκείνη με τη Λίνα Νικολακοπούλου σε έχει καθορίσει;
Θ.Β: Η συνεργασία μου με τη Λίνα Νικολακοπούλου είναι νομίζω η πιο καθοριστική μέχρι σήμερα, κρατά σχεδόν 7 χρόνια. Η Λίνα κατά κάποιο τρόπο είναι εκεί σε κάθε σημαντική στιγμή της ζωής μου. Δεν εννοώ απαραίτητα με τη φυσική της παρουσία. Όπως και αυτή τη φορά είναι μαζί με εμένα και τη Ντάνι καθώς δέχτηκε να μεταφέρει το νόημα των στίχων της Ντάνι στο Una Mujer στα ελληνικά.
Ντάνι έχεις έρθει σε επαφή με την ελληνική μουσική;
Ν.Κ: Όχι. Η τελευταία καλλιτέχνιδα που άκουσα ήταν η Μελίνα Μερκούρη και ήταν προ αμνημονεύτων ετών. Ήταν σαν την Άνα Μανιάνι γυναίκες με «φωτιά» μέσα τους.
Υπάρχουν σχέδια για να κάνετε μαζί κάποιες συναυλίες στην Ελλάδα μαζί;
Ν.Κ: Όχι, προς το παρόν δεν έχουμε.
Θ.Β: Εγώ πρέπει να πω ότι είναι μεγάλη μου επιθυμία.
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Μανωλάς
Διαβάστε επίσης: Vaya Con Dios – Θοδωρής Βουτσικάκης: Η διεθνής συνεργασία – έκπληξη
