Με 5 υποψηφιότητες ήδη στο ενεργητικό της, η 42χρονη Αμερικανίδα ηθοποιός Μισέλ Γουίλιαμς κερδίζει για άλλη μια φορά τις εντυπώσεις για την ερμηνεία της στην αυτοβιογραφική ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ The Fabelmans.
Πώς σου φάνηκε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ;
Ήταν διαφορετικός από ό,τι περίμενες; Δεν είχα κάποια διαμορφωμένη άποψη για εκείνον. Δεν περίμενα να είναι έτσι ή αλλιώς. Ήταν η πρώτη φορά που θα τον συναντούσα και ήμουν τελείως ανοιχτή απέναντι στο ποιος θα μπορούσε να ήταν. Ο άνθρωπος που γνώρισα ήταν ένας άντρας βαθιά συνδεδεμένος με την παιδική του ηλικία, την αίσθηση του παιχνιδιού, της ανακάλυψης και της στιγμιαίας χαράς. Στο πρόσωπο του Στίβεν βρήκα κάποιον με τον οποίο πέρασα φανταστικά. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ πού θα με πήγαινε όλο αυτό. Κάθε μέρα χτίζαμε μαζί αυτό τον φανταστικό κόσμο. Ήταν παρέα μου σε όλο αυτό. Είναι ο πιο απίστευτος σκηνοθέτης που μπορεί να έχει ένας ηθοποιός. Πολύ συχνά τον έχουμε στο μυαλό μας ως μια ιδιοφυΐα σε τεχνικά κομμάτια με αποτέλεσμα να δημιουργεί εκπληκτικές σκηνές. Ως ηθοποιός οφείλω να πω ότι πετυχαίνει το ίδιο ακόμη και στο συναισθηματικό ταξίδι μιας σκηνής όσο γράφουν οι κάμερες.
Πιστεύεις ότι η Μίτζι, η ηρωίδα που ενσαρκώνεις, μετάνιωσε που άφησε την καριέρα της πιανίστριας για να γίνει σύζυγος και μητέρα;
Δεν πιστεύω ότι το μετάνιωσε ή ένιωσε ότι η ζωή της είχε εκτροχιαστεί ή είχε αμφιβολίες για την απόφασή της να δημιουργήσει οικογένεια. Σε καμία περίπτωση. Της άρεσε πολύ να μεγαλώνει τα παιδιά της και να αποτελεί ένα τόσο ενεργό κομμάτι της ζωής τους. Δεν αισθανόταν ότι δεν ζούσε όπως επιθυμούσε. Συνεχίζω να πιστεύω ότι ήταν μια συνειδητοποιημένη γυναίκα για τη ζωή της ως συζύγου και μητέρας. Δεν πίστευε ότι υπήρχε αντίφαση ανάμεσα στους δύο αυτούς ρόλους.
Ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που αφορούν τη Μίτζι στην ταινία είναι ο τρόπος που είναι αφοσιωμένη στο να βοηθήσει τα παιδιά της να εξελιχθούν και να βρουν το πάθος τους στη ζωή.
Πιστεύω ότι είχε μια εσωτερική δύναμη και γενναιότητα που της έδωσαν την αυτοπεποίθηση να ζήσει τη ζωή της και να μεταδώσει το ίδιο στα παιδιά της. Νομίζω ότι εκείνα είδαν όλο αυτό στη Μίτζι κι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορείς να τους δώσεις. Είναι σημαντικό να τα κάνεις να νιώθουν ολοκληρωμένα, ικανά να βγουν έξω στον κόσμο και να αφήσουν το δικό τους σημάδι.
Με αφορμή την ταινία και τη σημασία που δίνει στην παιδική ηλικία, πώς είναι το δικό σου ταξίδι ως μητέρας;
Θέλω πολύ να επενδύω όσο περισσότερη μαγεία μπορώ σε αυτό το μικρό παράθυρο του χρόνου. Στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας πιστεύω ότι μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητα, που θα μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Ήμουν πάντα πολύ προστατευτική κατά την παιδική ηλικία της κόρης μου. Τώρα, με δύο ακόμη παιδιά, μπορώ να το καταλάβω γιατί ξέρω τι σήμαινε η δική μου παιδική ηλικία για μένα. Μεγάλωσα στη Μοντάνα κάνοντας ιππασία χωρίς σέλα. Μεγάλωσα χωρίς επιτήρηση, ζώντας μια περιπετειώδη καθημερινότητα μέσα στη φύση. Αυτή η αγριάδα ίσως είναι το καλύτερο κομμάτι μου. Η επιθυμία να νιώθω ελεύθερη με διάθεση εξερεύνησης ως ανθρώπινο ον είναι κάτι που αναζητώ συνεχώς στη ζωή μου. Οι αναμνήσεις μου από εκείνη την εποχή είναι πάρα πολύ ευτυχισμένες. Οι πιο ευτυχισμένες. Μου άρεσε τόσο πολύ η ζωή μου εκεί ως παιδί, μου έδινε χώρο και ελευθερία.
Η καριέρα σου μέχρι τώρα είναι αξιοθαύμαστη. Πώς βιώνεις τα σκαμπανεβάσματα αυτής της δουλειάς;
Προσπαθώ να μην προσκολλώμαι σε συναισθήματα που έχουν να κάνουν με επιτυχία ή αποτυχία. Οπότε όταν κάποιος λέει ότι είμαι επιτυχημένη, δεν κολλάω σε αυτό γιατί γνωρίζω ότι η ζωή είναι μικρή και τα πράγματα αλλάζουν. Το ίδιο κάνω και όταν κάποιος λέει ότι είμαι αποτυχημένη. Προσπαθώ να αφήνω τα πράγματα να κυλούν και να μην παγιδεύομαι σε μια ταυτότητα. Φοβάμαι πολύ να αφήνω τα πράγματα να συμβαίνουν και ταυτόχρονα να αισθάνομαι άνετα. Είναι όμως μια πραγματικότητα της ζωής. Όλα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν.
Απόδοση: Αγάπη Σιώρα. Φωτογραφίες: Getty Images/Ideal Image, Alamy/Visual Hellas.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
