Η Μαρίνα Κουταρέλλη μιλά στο OK! για την επετειακή διοργάνωση των δέκα χρόνων που επέστρεψε δυναμικά μετά το lockdown. Παράλληλα, εξηγεί πώς η άσκηση άλλαξε όλη της την κοσμοθεωρία και παραδέχεται ότι σκέφτεται για σοβαρά να πει το «ναι» και να κατέβει στην πολίτικη.
To Spetses Mini Marathon γιόρτασε δέκα χρόνια με μια καθυστέρηση ενός έτους λόγω πανδημίας στις 8-10 Οκτωβρίου. Παρά τον βροχερό καιρό, η συμμετοχή του κόσμου ήταν εντυπωσιακή.
Υπήρχε μεγάλη προσμονή εδώ και έναν χρόνο που οι αγώνες είχαν αναβληθεί λόγω πανδημίας. Και ο κόσμος ήρθε για να γιορτάσουμε μαζί τη 10η διοργάνωση αδιαφορώντας για τον βροχερό καιρό. Εντελώς καρμικά ο καιρός ήταν ίδιος με αυτόν της πρώτης χρονιάς, το 2011, που και πάλι έβρεχε τρεις μέρες συνεχόμενα. Με τη διαφορά πως το 2011 είχαν έρθει 700 άτομα να συμμετάσχουν και φέτος ήρθαν 7.000, έχοντας φτάσει και τους 10.000 το 2019 πριν από την πανδημία! Βέβαια, οι 700 συμμετέχοντες ήταν τεράστια επιτυχία για αγώνες που γίνονταν για πρώτη φορά Οκτώβριο μήνα στις Σπέτσες. Αυτό, όμως, ήταν και το ζητούμενο. Να καταφέρουμε να επεκτείνουμε την τουριστική σεζόν στο νησί, κάτι που δέκα χρόνια μετά έχει επιτευχθεί – και όχι μόνο με Έλληνες αλλά και ερασιτέχνες αθλητές από κάθε γωνιά της Γης.
Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω στο 2011, τι θυμάσαι πιο έντονα;
Η πιο έντονη ανάμνησή μου από εκείνη τη χρονιά ήταν αυτή η παρεΐστικη ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε αμέσως. Φέτος συγκινήθηκα πάρα πολύ γιατί ήρθε στους αγώνες πολύς κόσμος που είχε συμμετάσχει και την πρώτη χρονιά. Υπάρχουν οικογένειες που έρχονται και αγωνίζονται όλοι μαζί, τρεις γενιές. Κάποιοι πρωτοήρθαν ως ελεύθεροι και πλέον έρχονται με τα παιδιά τους που συμμετέχουν και αυτά. Ο κόσμος μετά από ενάμιση χρόνο πανδημίας ήρθε για να στηρίξει μια διοργάνωση που αγαπά, και για μένα αυτό λέει πάρα πολλά. Γι’ αυτό και δέκα χρόνια μετά είμαι πάντα εγώ για τρεις μέρες στο μικρόφωνο, γιατί είναι στο πλαίσιο αυτής της παρεΐστικης, ζεστής ατμόσφαιρας που χτίσαμε μαζί αυτά τα χρόνια. Ξέρεις, το Spetses Mini Marathon είναι ένα αθλητικό γεγονός που όσοωραίες και να είναι οι φωτογραφίες που θα δεις μετά –φέτος είχαμε το εκπληκτικό φωτογραφικό team του Κοσμά Κουμιανού– μόνο αν συμμετέχεις ζεις αυτή την τρομερή ενέργεια του κόσμου.
Και οι ίδιοι οι αγώνες αυτά τα δέκα χρόνια έχουν αλλάξει, έχουν προστεθεί νέες διαδρομές και αποστάσεις…
Κάθε χρονιά κάνουμε διορθωτικές κινήσεις, με την έννοια πως ακούμε τον κόσμο κι αυτό που ζητά. Μας έλεγαν, για παράδειγμα, κάποιοι πως είναι αδύνατον να τρέξουν 25 χλμ. αλλά τα 5 χλμ. τους φαίνονταν λίγα. Έτσι, δημιουργήθηκε και ο αγώνας των 10 χλμ. Αντίστοιχα φέτος εγκαινιάσαμε τον κολυμβητικό αγώνα
των 1.500 μέτρων καθώς για κάποιους τα 3 χλμ. ήταν πολλά. Η προετοιμασία για το SMM γίνεται όλο τον χρόνο, δεν αρκούμαστε σε μια επικοινωνία ένα-δυο μήνες πριν, όπως άλλες αθλητικές διοργανώσεις. Μέσα από τα social media κρατάμε όλο τον χρόνο επαφή με τον κόσμο, γι’ αυτό έχουμε και το μεγαλύτερο account αθλητικού event με εντυπωσιακό engagement, το οποίο τονώθηκε ακόμα περισσότερο το διάστημα της πανδημίας γιατί υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον από το κοινό. O κόσμος διψούσε να γίνει η επόμενη διοργάνωση και να έρθει.
Υπήρξαν αλλαγές και απώλειες λόγω της πανδημίας;
Με στενοχώρησε η απουσία των παιδικών αγώνων, αλλά λόγω πανδημίας δεν μπορούσαμε να πάρουμε άδεια. Το κομμάτι των παιδικών αγώνων είναι για μέναπολύ σημαντικό γιατί το μήνυμα που θέλουμε να περνάμε στη νέα γενιά, στα παιδιά, είναι πως «νίκη είναι η συμμετοχή». Πολλές φορές άκουγα τους γονείς να λένε στη γραμμή εκκίνησης στα παιδιά τους «άντε να βγεις πρώτος» και ένιωθα πως αυτό καταπιέζει και απογοητεύει τα παιδιά γιατί προφανώς πρώτος είναι μόνο ένας. Μικροί και μεγάλοι πρέπει να νιώθουμε πως νίκη είναι η συμμετοχή.
Έχουμε δει ακόμα και διεθνείς σταρ να συμμετέχουν στο SMM, όπως η Μπο Ντέρεκ.
Η ανταπόκριση από το εξωτερικό ήταν από την αρχή εντυπωσιακή. Τις πρώτες χρονιές είχαμε και βοήθεια από τον ΕΟΤ, αλλά οι αγώνες έγιναν κατά βάση γνωστοί στο εξωτερικό από στόμα σε στόμα. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Πριν από λίγα χρόνια είχε έρθει να τρέξει ένας ερασιτέχνης αθλητής από τη Σκωτία και σήμερα συμμετέχει ολόκληρο το running club της χώρας. Η Μπο Ντέρεκ την πρώτη χρονιά είχε έρθει μόνη της στη γραμματεία για να παραλάβει το πακέτο της –δεν είχαμε ιδέα πως θα κολυμπήσει. Τη δεύτερη χρονιά που μας είχε ενημερώσει πως θα έρθει της είχαμε στείλει κολυμβητές να τη βοηθήσουν να προπονηθεί και μας χιλιοευχαρίστησε. Έχει έρθει τρεις φορές και ήθελε να έρθει και φέτος, αλλά ήταν αδύνατο λόγω ταξιδιωτικών περιορισμών από τις ΗΠΑ. Καθώς η Μπο Ντέρεκ είχε μοιραστεί στιγμές από τους αγώνες στα social media, η παρουσία της είχε τονώσει πολύ τις συμμετοχές από Αμερική. Φέτος, παρόλο που ήταν μια δύσκολη χρονιά, είχαμε συμμετοχές μέχρι και από την Αυστραλία.
Όταν ξεκίνησες το SMM δεν είχες την άσκηση στη ζωή σου. Τα τελευταία χρόνια όμως κολυμπάς εντατικά χειμώνα – καλοκαίρι.
Οι αγώνες ξεκίνησαν το 2011. Τα πέντε πρώτα χρόνια, ενώ εμπνεόμουν πολύ από την ενέργεια και τις εικόνες των αγώνων, δεν είχα επιχειρήσει να ξεκινήσω να τρέχω ή να κολυμπώ. Το ένιωθα κάτι έξω από τις δυνατότητές μου. Είχα και μια πολύ τραυματική εμπειρία ως παιδί που θέλω να μοιραστώ. Τι εννοώ: Υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν κλίση στον αθλητισμό, κάτι που εγώ ποτέ δεν είχα. Ήμουν ωστόσο μια εξαιρετική μαθήτρια κι ένα παιδί πολύ κοινωνικό, πρόεδρος στο 15μελές, οργάνωνα το πανηγύρι και τις γιορτές του σχολείου, ήμουν από μικρή ένας δραστήριος άνθρωπος. Στη γυμναστική, όμως, είχαμε μια καθηγήτρια που με εξευτέλιζε μπροστά σε όλους. Ένιωθα φριχτά όταν μου φώναζε υποτιμητικά «Κουταρέλλη, δεν μπορείς ούτε να πάρεις τα πόδια σου». Έτσι, μόλις τελείωσα το σχολείο δεν ασχολήθηκα ποτέ ξανά με τη γυμναστική. Μου φαινόταν κάτι το απωθητικό και μισητό γιατί κουβαλούσα αυτή την εμπειρία. Και παρόλο που το SMM είναι στον πυρήνα του ένα ερασιτεχνικό αθλητικό γεγονός, δεν είχα σκεφτεί ποτέ να δοκιμάσω μια αγωνιστική διαδρομή, έστω για την εμπειρία. Η Νάνσυ Ζαμπέλη, καλή φίλη και διευθύντρια επικοινωνίας και μάρκετινγκ της Garmin,θυμάμαι μου έλεγε πως ενώ φοράω το Garmin ρολόι μου δεν αξιοποιώ τις δυνατότητές του και με παρότρυνε επίμονα να δοκιμάσω κάποιο είδος άθλησης. Αυτό έγινε τελικά όταν ο Δημήτρης Κουλούρης μου πρότεινε να με προπονήσει στο κολύμπι και πολύ διστακτικά βρέθηκα για πρώτη φορά στην πισίνα. Μου άρεσε πολύ. Ένιωσα πως μπορώ. Μάλιστα έναν χρόνο μετά συμμετείχα σε κολυμβητικό αγώνα στην Ιταλία. Το συναίσθημα του τερματισμού ήταν μοναδικό και αξεπέραστο. Μετά από αυτό έχει αλλάξει όλη η κοσμοθεωρία μου. Γυμνάζομαι πέντε φορές την εβδομάδα και έχω δει μεγάλη διαφορά όχι μόνο στο σώμα μου, αλλά και στη διάθεση και την αντοχή μου. Πλέον η άσκηση είναι μέρος της ζωής μου και λέω «πόσα χρόνια έχασα που δεν γυμναζόμουν». Θεωρώ πως όλοι μας πρέπει να βάλουμε την άσκηση στη ζωή μας σε κάθε ηλικία. Ακριβώς όπως ήδη έχουμε κάνει οι περισσότεροι με τη σωστή διατροφή.
Είσαι αυστηρή με τη διατροφή σου;
Προσέχω τη διατροφή μου, αλλά όχι σε ακραίο βαθμό γιατί θεωρώ επικίνδυνο να ενοχοποιούμε το φαγητό, μπορεί να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα, ειδικά εμάς τις γυναίκες. Για μένα το φαγητό πρέπει να συνεχίσει να θεωρείται απόλαυση. Είμαι vegetarian τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο ιδεολογικά αλλά γιατί με ενδιαφέρει και η θρεπτική αξία της διατροφής.
Έχεις μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στον τομέα της επικοινωνίας. Πόσο εύκολο ήταν να αντεπεξέλθετε στις μεγάλες αλλαγές πουέφερε η πανδημία όταν για μήνες τα πάντα ήταν κλειστά;
Είχαμε γρήγορες αντιδράσεις. Προσαρμοστήκαμε αμέσως, κάναμε virtual events και είδαμε πολύ δημιουργικά το digital marketing. Και στο SMM ξεκινήσαμε μια σειρά από βιντεο-προπονήσεις που ενθουσίασαν τους ακολούθους μας. Η καραντίνα για τους ερασιτεχνικούς αγώνες έφερε και μια ευκαιρία: Πολύς κόσμος στο lockdown άρχισε να αθλείται ενώ πριν δεν έκανε καθόλου γυμναστική κι αυτό δημιούργησε μια νέα κατηγορία αθλούμενων. Νομίζω πως οι ερασιτεχνικοί αγώνες μπορούν να δώσουν την ευκαιρία σε όσους άρχισαν να αθλούνται εν μέσω πανδημίας να αγωνιστούν και να συνεχίσουν. Πιστεύω γενικά πως στις δυσκολίες πρέπει πάντα να κινητοποιείσαι. Ακόμα και κάτι μικρό να καταφέρεις είναι πολύ καλύτερο από το να μην κάνεις τίποτα. Τελικά και ως γραφείο αναπτυχθήκαμε πολύ αυτή τη διετία, ειδικά στο digital marketing και τα social media, γιατί είναι κάτι πάνω στο οποίο εργαστήκαμε δημιουργικά και με πάθος.
Στο Spetsathlon φέτος την άνοιξη τι μας ετοιμάζετε;
Το Spetsathlon θα γίνει 13-15 Μαΐου. Για πρώτη φορά δεν απευθυνόμαστε αποκλειστικά σε τριαθλητές (σ.σ. τρέξιμο, κολύμπι, ποδήλατο) καθώς θα εντάξουμε στο πρόγραμμα και έναν δρομικό αγώνα 5Κ που απευθύνεται σε όλους. Πολλοί μας έλεγαν πως είναι δύσκολο να κάνουν το τρίαθλο και, όπως σου είπα, εμείς ακούμε τις επιθυμίες του κόσμου.
Αυτά τα δέκα χρόνια σού έχει προταθεί να διοργανώσεις αγώνες και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Γιατί δεν το έχεις κάνει;
Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα πίστευα πως δεν ήμασταν ως εταιρεία έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια πρόκληση, παρά τη μεγάλη επιτυχία του SMM. Το γραφείο μας δεν εξειδικεύεται σε οργάνωση αγώνων κι εγώ είμαι πολύ προσεκτική στις νέες κινήσεις. Σήμερα, όμως, οι συνθήκες έχουν ωριμάσει, έχουμε πλέον όλη την τεχνογνωσία και είμαστε έτοιμοι να την αναπαράγουμε. Μέσα στο ’22 ίσως δείτε κι άλλους αγώνες. Και σε άλλα μέρη της Ελλάδας και, καταρχάς, εντός της Αθήνας, καθώς είμαστε ήδη σε συζητήσεις με έναν μεγάλο φορέα.
Ισχύει ότι σου έχει προταθεί να κατέβεις στην πολιτική; Εδώ και χρόνια είχα αρκετές κρούσεις για να μπω στον πολιτικό στίβο.
Είναι κάτι που παλαιότερα δεν το ήθελα, αλλά πλέον το εξετάζω. Πιστεύω πως οι δραστήριοι άνθρωποι πρέπει να ασχολούνται με τα κοινά γιατί αυτό κάνει καλύτερα τα κοινά. Και χαίρομαι γιατί πλέον υπάρχει μια νέα γενιά πολιτικών πολύ επικοινωνιακή και δραστήρια. Φέτος ήρθε στις Σπέτσες η υφυπουργός Τουρισμού Σοφία Ζαχαράκη, που συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες, έτρεξε 5 χλμ. υπό βροχή. Αυτή η γενιά των νέων πολιτικών σε όλη την Ευρώπη με εκφράζει και με κάνει να πιστεύω πως η πολιτική στην Ελλάδα μπορεί πια να κάνει τη διαφορά και να φέρει θετικές αλλαγές και μεγαλύτερη αισιοδοξία για το μέλλον
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφόρησε με τα «Νέα Σαββατοκύριακο (20-26 Νοεμβρίου).
