Νέος και ταλαντούχος. Ο Γιώργος Αμούτζας, πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη σειρά «Σασμός» του Αlpha και μιλά για την πορεία του μέχρι σήμερα.
Πατέρας σου είναι ο Σταύρος Αμούτζας Δελλής, ο οποίος μαζί με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο έχει ιδρύσει τη δραματική σχολή Ίασμος. Ήταν μονόδρομος η ενασχόλησή σου με την υποκριτική;
Σωστά. Μεγάλωσα έχοντας αναμνήσεις από παρέες καλλιτεχνών. Συναντήσεις, κοινές διακοπές, τραπέζια για φαγητό στο πατρικό μου με ανθρώπους της Τέχνης. Γενικότερα οι άνθρωποι που συναναστρέφονταν οι γονείς μου, κυρίως ο πατέρας μου, ήταν ηθοποιοί. Πώς αντέδρασε ο πατέρας σου όταν του είπες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός; Προβληματίστηκε υπερβολικά. Κυρίως επειδή είναι ο ίδιος τόσο πολλά χρόνια σε αυτό τον χώρο και γνώριζε ότι στην αρχή τουλάχιστον –μέχρι να αποδείξω την αξία μου– θα ήταν δύσκολα τα πράγματα για εμένα. Θα υπήρχε αυτή η ρετσινιά «Ο γιος του Δελλή που έχει τον Ίασμο», που από μόνη της θα με έφερνε σε δύσκολη θέση αρκετές φορές. Μαζί με αυτό όμως υπήρξε και κάτι ακόμα. Αυτή η βαρετή καραμέλα «Χαίρω πολύ κι εγώ αν είχα αυτόν πατέρα, θα ήμουν πρωταγωνιστής». Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το να είναι ο πατέρας σου ιδιοκτήτης σε μια από τις μεγαλύτερες δραματικές σχολές στην Ελλάδα είναι ευχή και κατάρα.
Εσύ πώς το βίωσες;
Αυτή την καραμέλα στην αρχή την άκουγα συνέχεια. Δηλαδή όποιος δεν έπαιρνε τον ρόλο και τον έπαιρνα εγώ, αυτομάτως έλεγε: «Εντάξει, από κονέ». Όποιος έβλεπε ότι κάτι κάνω, σκεφτόταν: «Τον βάζει ο πατέρας του». Αυτό συνέβαινε από ηθοποιούς που έκαναν κι εκείνοι το ξεκίνημά τους. Από τον κόσμο που δεν έχει σχέση με τον χώρο δεν έχω ακούσει κάτι ανάλογο. Μπορώ να σου πω ότι οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν κιόλας, γιατί ο πατέρας μου είναι γνωστός με το καλλιτεχνικό του επίθετο, ενώ εγώ έχω κρατήσει το κανονικό μου. Επίσης, όταν συστήνομαι, δεν αναφέρω ότι είμαι ο γιος του. Δεν έψαξα ποτέ την εύκολη λύση και είμαι υπερήφανος για αυτό. Και ο πατέρας μου από την πλευρά του δεν μου έδωσε τίποτα στο πιάτο. Μέχρι σήμερα παραμένει ο πιο αυστηρός κριτής μου.
Ο πατέρας σου σου είχε μιλήσει για κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο της Tέχνης πρoτού προκύψει το κίνημα του #MeToo;
Είχα ακούσει ιστορίες. Με είχε συμβουλέψει και μου είχε μιλήσει για συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτό που συνέβη έγινε για καλό και πιστεύω ότι όλοι βγήκαμε πιο δυνατοί. Πλέον βρισκόμαστε στην επόμενη μέρα, η οποία παραμένει ακόμα γκρίζα ζώνη. Μπαίνοντας στον Σασμό θα σου πω ότι γνώρισα την απολύτως αντίθετη πλευρά από όλα αυτά που έβγαιναν στη φόρα στο πλαίσιο του #MeToo. Εκεί βρήκα την καλή πλευρά του νομίσματος. Γνώρισα ανθρώπους με πραγματική αγάπη για τη νέα γενιά και με πάθος για το κοινό καλό.
Έχεις ακόμη δύο μεγάλες αγάπες πέρα από την υποκριτική, την ιππασία και τις μηχανές.
Στην ιππασία έχω βγει χρυσός Βαλκανιονίκης. Ήμουν 7 χρόνων όταν ανέβη – κα πρώτη φορά σε άλογο για να κάνω μια βόλτα στη θάλασσα σε οικογενειακές διακοπές στη Χαλκιδική. Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα, είπα στους γονείς μου ότι θέλω να με γράψουν σε ιππικό όμιλο. Το ένα έφερε το άλλο και τελικά έβγαλα άδεια αθλητή και ξεκίνησα να αγωνίζομαι. Αφιέρωσα πολλά χρόνια της ζωής μου στον πρωταθλητισμό. Όσον αφορά τις μηχανές, είναι ένα μεγάλο πάθος στη ζωή μου, το οποίο δεν μπορώ να τιθασεύσω. Στα 12 μου εξέφρασα την επιθυμία να ασχοληθώ με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και οι γονείς μου με έβαλαν σε μια αγωνιστική ομάδα με go karts. Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε: «Κοίταξε, αγόρι μου, θα σε στείλω σε ό,τι θες, αρκεί να μην είναι μηχανή. Δυο τροχοί να μην είναι και ό,τι άλλο θέλεις να το κάνεις». Ήταν ανένδοτος σε αυτό και παρέμεινε. Οπότε περίμενα να γίνω 18 χρόνων και με τα λίγα χρήματα που έβγαζα από κάποιες δουλειές να ασχοληθώ με το μηχανοκίνητο. Μπορώ να πω ότι είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο έχω στενοχωρήσει πραγματικά τους γονείς μου αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω.
Μετακινείσαι όμως με τη μηχανή;
Η καθημερινή μου μηχανή είναι απλά για να μετακινούμαι και για αυτό τον λόγο είναι μια απλή και φιλική μοτοσυκλέτα έτσι ώστε να μη με προδιαθέτει να την οδηγήσω επιθετικά. Από εκεί και πέρα η ανάμειξή μου είναι καθαρά αγωνιστική. Προτίμησα να εκτονώσω το πάθος μου για την αγωνιστική οδήγηση στο ασφαλές περιβάλλον της πίστας. Ο δρόμος δεν είναι πίστα κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε και να το σεβαστούμε. Έχεις δηλώσει ότι το 2018 ήταν μια δύσκολη χρονιά για εσένα καθώς έφυγε από τη ζωή ο καλύτερός σου φίλος. Ήταν αδελφικός μου φίλος και από τότε μπορώ να σου πω ότι δεν έχω κολλητό. Έφυγε σε αυτοκινητικό δυστύχημα που έγινε μπροστά στα μάτια μου. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα τον θάνατο μπροστά μου. Επίσης η πρώτη φορά που αντιμετώπισα το αίσθημα της απώλειας. Συνειδητοποίησα ότι δεν είναι κάτι που μπορείς να ξεπεράσεις. Έχω αναμνήσεις από τον αγαπημένο μου Λουκά από τότε που ήμασταν μικρά παιδιά, αργότερα έφηβοι, μετά ενήλικοι. Κράτησα τις πιο όμορφες στιγμές μας και είναι πολλές…
