Είναι μία από τις πιο επιδραστικές ινσταγκραμικές περσόνες στον χώρο της μόδας και της ομορφιάς. Κάθε φωτογραφία που ανεβάζει η Έβελυν Καζαντζόγλου θυμίζει editorial περιοδικού, με τους 189 χιλιάδες followers της να την ακολουθούν για να ενημερωθούν πώς να συνδυάσουν ρούχα και τάσεις αλλά και για την ιδιαίτερη αισθητική της. Το γνωστό μοντέλο αποφάσισε πριν από λίγα χρόνια να γίνει «αφεντικό» του εαυτού της. Κι αυτό δείχνει να αποδίδει και με το παραπάνω.
Όταν αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το Instagram, ποιος ήταν ο αρχικός σου στόχος;
Να μπορώ να ταξιδεύω. Λόγω του μόντελινγκ αλλά και της οικογένειάς μου, είχα μέσα μου πολύ έντονα το ταξίδι. Και ήθελα να επιστρέψω σε αυτή τη ζωή, να δουλεύω ταξιδεύοντας.
Ακούγεται η ιδανική δουλειά.
Ακούγεται αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Φέτος για πρώτη φορά κατάφερα να ξεκλέψω 24 ώρες και να δω το Παρίσι. Δεν είχα ποτέ ξανά αυτή την ευκαιρία. Πάντα ταξίδευα αλλά δεν έβλεπα τα μέρη, είχα στο μυαλό μου να δουλέψω και να κάνω επαγγελματικά ραντεβού. Το να καθίσεις σε ένα σημείο με θέα τον Πύργο του Άιφελ και να είσαι στον υπολογιστή σου δεν είναι και το ιδανικό.
Πόσα ταξίδια μπορεί να κάνεις μέσα σε έναν μήνα λόγω της δουλειάς σου;
Πριν από δύο χρόνια θυμάμαι ότι είχα κάνει Λονδίνο – Νέα Υόρκη – ξανά Λονδίνο – Μιλάνο – Παρίσι μόλις σε έναν μήνα. Και ενδιάμεσα επέστρεφα στην Αθήνα γιατί έπρεπε να αλλάξω βαλίτσες.
Ανέφερες στην αρχή της κουβέντας μας ότι την αγάπη σου για τα ταξίδια την οφείλεις εν μέρει και στους γονείς σου. Ταξίδευαν συχνά;
Ο μπαμπάς μου ήταν ναυτικός. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο. Αν μπορούσε να πάει και σε άλλο πλανήτη, θα το έκανε. Για την ακρίβεια, ήταν καπετάνιος – πλοίαρχος σε μεγάλα τάνκερ. Και εγώ μεγάλωσα στα πλοία μαζί του. Μας έπαιρνε στα ταξίδια μαζί με τη μαμά. Οπότε αυτό ξέρω από τη μέρα που γεννήθηκα, να ταξιδεύω. Μου είναι πολύ εύκολο να φτιάξω μια βαλίτσα και να φύγω.
Ποια είναι η πρώτη μνήμη που έχεις από ένα τέτοιο οικογενειακό ταξίδι;
Ήταν το πρώτο ταξίδι που έκανα μόνη μου για να συναντήσω τον μπαμπά μου. Ήμουν 14 χρόνων και πήγα στο Χιούστον του Τέξας με συνοδό στο αεροπλάνο. Θυμάμαι ότι έφτασα πριν από το πλοίο και κοιμόμουν στον καναπέ ενός club ναυτικών μέχρι να φτάσει ο μπαμπάς μου. Όλοι έλεγαν «να προσέχουμε το κοριτσάκι, την κόρη του Καπετάν Νίκου». Η μαμά μου πίσω στην Ελλάδα ανησυχούσε. Την είχα πάρει τηλέφωνο μέσω δορυφόρου, δεν υπήρχαν τότε κινητά. Όταν έφτασε πια το πλοίο, ανέβηκα σχεδόν μπουσουλώντας τη σιδερένια σκάλα γιατί το πλοίο ήταν ξεφόρτωτο και δεν ακουμπούσε στο έδαφος κι εγώ είχα υψοφοβία. Δίπλα μου έβλεπα ναύτες με βαλίτσες στα χέρια να τρέχουν και στην άκρη με περίμενε ο μπαμπάς. Είχαμε καθίσει δύο μήνες μαζί, τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού είχε έρθει και η μαμά να μας βρει. Κάθε καλοκαίρι γινόταν αυτό, κάναμε οικογενειακές διακοπές στο πλοίο. Έχουμε περάσει πόσες φορές τον Ατλαντικό, τον Ειρηνικό, τη Διώρυγα του Παναμά. Πάνω σε ένα τάνκερ γυρνούσαμε τον κόσμο.
Και αν δεν απατώμαι, έχεις υπάρξει και πρωταθλήτρια ιππασίας;
Έκανα ιππασία πολλά χρόνια, ήταν το αγαπημένο μου άθλημα και δεν το αντικατέστησα ποτέ. Όλα ξεκίνησαν όταν έκαναν το λάθος οι γονείς μου να μου πάρουν δώρο ένα κουνιστό αλογάκι. Από τότε τους έλεγα ξανά και ξανά «θέλω να ξεκινήσω ιππασία». Τελικά, σε ηλικία 8 χρόνων μου το επέτρεψαν. Είχα ένα φανταστικό λευκό άλογο με τρομερή προσωπικότητα. Γενικά, τα άλογα είναι πολύ συναισθηματικά ζώα, λένε ότι η λογική τους μπορεί να φτάσει αυτή ενός παιδιού 5 ετών. Έμαθα πολλά μεγαλώνοντας δίπλα σε ένα τόσο περήφανο ζώο. Και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν αποφασίσω να ξεκουραστώ επαγγελματικά, θα ξεκινήσω ξανά ιππασία!
Φωτογραφίες: Νικόλας Μάστορας, Γιώργος Μπόλμπασης, Βασίλης Ράλλης, Αντώνης Αγριδόπουλος
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
