Ο Δήμος Αναστασιάδης κάνει αναδρομή στο ξεκίνημά τους ως τραγουδιστής και αποκαλύπτει στο OK! πώς βρέθηκε από την Κοζάνη στην Αθήνα. Επίσης, μιλά για την πρώτη του δουλειά ενώ εκμυστηρεύεται ότι τον φλερτάρουν έντονα ακόμα και τώρα.

Τώρα που είσαι δεσμευμένος, το φλερτ από θαυμάστριες είναι ενδεχομένως πιο έντονο;

Παραμένει έντονο, ναι! (Γελάει.) Αλλά, εντάξει, το να θαυμάζουμε κάποιον δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι σαρκικό ή ότι θέλουμε τον άλλο κτήμα μας. Θαυμάζουμε γενικότερα αυτό που ο άλλος εκπέμπει. Θέλω να πω, δηλαδή, πως το φλερτ δεν πάει μαζί με τη σκέψη «θα μπορούσε να είναι μαζί μου;». Καμιά φορά απλά υπάρχει στην ατμόσφαιρα χωρίς δεύτερες σκέψεις και σκοπούς.

Σου έχει τύχει σε συναυλία σου κάτι επεισοδιακό;

Πέρα από τα καιρικά φαινόμενα –για παράδειγμα, να αρχίζει το live και εκείνη ακριβώς τη στιγμή να πιάνει μπουρίνι–, έχει τύχει να είναι μια κοπέλα από κάτω η οποία μου εξέφραζε τον θαυμασμό της και τη χαρά της που με συναντούσε με τόσα ουρλιαχτά που αποσυντονίστηκα. Ήταν τόση η τσιρίδα που ακουγόταν περισσότερο εκείνη παρά εγώ από το μικρόφωνο. (Γελάει.) Βέβαια, το συγκεκριμένο περιστατικό το καταγράφω στα θετικά γιατί μου αρέσουν αυτές οι καταστάσεις. Γενικά, στα live υπάρχει μια αλήθεια και μια αμεσότητα που δεν μπορείς να δεις πίσω από μια κάμερα ή ένα στούντιο ηχογράφησης.

Ο Δήμος Αναστασιάδης ποζάρει στον φωτογραφικό φακό του Κοσμά Κουμιανού.

Ξεκίνησες να τραγουδάς στα 19 σου. Τα πρώτα σου χρήματα τα έβγαλες ως τραγουδιστής;

Τα πρώτα μου χρήματα τα έβγαλα ως σερβιτόρος. Όσο ήμουν φοιτητής στην Κοζάνη (σ.σ. σπούδασε στο ΤΕΙ Βιομηχανικού Σχεδιασμού) δούλεψα σε δυο-τρεις καφετέριες. Και πιο μικρός βοηθούσα τον πατέρα μου σε μια εταιρεία που είχε με ηλεκτρολογικό και βιομηχανικό υλικό.

Και από την Κοζάνη τι σε οδήγησε στην Αθήνα;

Το Dream Show (σ.σ. το μουσικό talent show που συμμετείχε ως διαγωνιζόμενος στον Alpha). Με είχε επισκεφτεί ο αδελφός μου στην Κοζάνη και όταν είδε πως το σπίτι μου έμοιαζε περισσότερο με στούντιο ηχογράφησης παρά με το κλασικό σπίτι ενός φοιτητή, αποφάσισε να μου κάνει αίτηση για το συγκεκριμένο σόου. Αλλά ακόμη και αν δεν είχα λάβει μέρος σε αυτό, πάλι με τη μουσική θα είχα ασχοληθεί. Θα είχα βρει τον τρόπο.

Δύσκολες στιγμές σε αυτή τη διαδρομή υπήρξαν;

Φυσικά! Όταν ήρθα στην Αθήνα, ήθελα να ξεκινήσω δουλειά ως τραγουδιστής και έτσι άρχισα να πηγαίνω σε διάφορες οντισιόν αλλά με απέρριψαν. Επίσης, είχα πάει σε δισκογραφική εταιρεία και μου είπαν «δεν μας αρέσει η φωνή σου, δεν μας κάνεις». Κάποια χρόνια μετά, η ίδια δισκογραφική μού ζήτησε να συνεργαστούμε. Ξέρω όμως πως και οι απορρίψεις μέσα στο πρόγραμμα είναι. Και μπορεί να υπάρξουν ξανά. Για αυτό στη δουλειά μας το πιο σημαντικό που πρέπει να έχει κάποιος είναι το «στομάχι». Να μπορεί να αντέχει την πίεση και την απόρριψη.

Στα ξεκινήματά σου είχες κάποιον άνθρωπο να σε συμβουλεύσει;

Κανέναν, πήγαινα τελείως ενστικτωδώς. Με αυτό που εγώ θεωρούσα σωστό και αισθανόμουν άνετα και βολικά να κάνω. Θα έλεγα πως μπήκα λίγο σε αυτό τον χώρο σαν τον Μικρό Εξερευνητή. Με μοναδικό όπλο την αγάπη μου για το τραγούδι και τη μουσική, τίποτα παραπάνω.

Ο Δήμος Αναστασιάδης θα εμφανίζεται για όλο το καλοκαίρι κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο Sasa Live Stage στη Λεωφόρο Ποσειδώνος. Παράλληλα, ετοιμάζει ένα μεγάλο πρόγραμμα συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που ανέβηκες στη σκηνή για να τραγουδήσεις επαγγελματικά;

Ξεκίνησα από έναν πολύ έντεχνο χώρο, τον Σταυρό του Νότου. Πήγα στην πρώτη οντισιόν και με απέρριψαν. Πήγα στη δεύτερη, πάλι τα ίδια. Την τρίτη φορά αποφάσισα να πάω ως πελάτης. Τότε, θυμάμαι, τραγουδούσε ο Γιώργος Αλουπογιάννης. Πιάνω λοιπόν σε κάποια φάση το αφεντικό και του λέω: «Μιχάλη, σε παρακαλώ, βάλε με να τραγουδήσω. Έστω μια φορά, να πω κάτι στον πατέρα μου γιατί θέλει να γυρίσω πίσω στα χωράφια. Πρέπει κι εγώ με κάποιον τρόπο να εκπληρώσω το όνειρό μου. Στις οντισιόν είχα δύο άτυχες στιγμές. Ανέβασέ με τώρα πάνω και θα δεις!». Και, όντως, με έβαλε ο άνθρωπος εκείνη την ώρα να πω ένα τραγούδι. Θυμάμαι ότι είχα τραγουδήσει το «Πώς μπορώ» του Γιάννη Κότσιρα. Ο κόσμος από κάτω ενθουσιάστηκε πάρα πολύ, αλλά το ίδιο ενθουσιασμένος ένιωθα κι εγώ. Ήξερα μέσα μου ότι τα είχα πάει καλά… Με φωνάζει ύστερα ο Μιχάλης και μου λέει: «Από βδομάδα ξεκινάς!». Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Από μια απόρριψη, ίσως και περισσότερες!

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ