«Η Ρούλα Πισπιρίγκου! Η Ρούλα Πισπιρίγκου…» ψιθυρίζουν όλοι όσοι αντικρίζουν την κατηγορουμένη στους διαδρόμους του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου. Όλοι, μα όλοι, γυρίζουν να την κοιτάξουν. Να δουν από κοντά τη γυναίκα που κατηγορείται για τους θανάτους των τριών κοριτσιών της, σε μια υπόθεση πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα. Γνωρίζει ότι την παρατηρούν, γνωρίζει ότι είναι το κεντρικό πρόσωπο σε αυτή την τραγωδία. Όταν κάθεται στο εδώλιο της κατηγορουμένης –πάντα ντυμένη στα μαύρα–, σπάνια θα κοιτάξει στο ακροατήριο. Σπάνια θα γυρίσει το κεφάλι της στις πίσω από εκείνη θέσεις. Κοιτά μόνο μπροστά. Τους δικηγόρους της, τους δικαστές, τους ενόρκους
και τους μάρτυρες. Εκδηλώνει κάθε συναίσθημά της με τα μάτια. Όταν συμφωνεί, όταν αγανακτεί, όταν διαφωνεί, όταν δακρύζει.
Η φωνή της έχει ακουστεί ελάχιστες φορές και για λίγο. Αθώα ή ένοχη; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα στο οποίο καλείται να δώσει απάντηση η Δικαιοσύνη. Ο δικηγόρος της κατηγορούμενης μητέρας Αλέξης Κούγιας στη συνέντευξή του στο ΟΚ! απαντά στις ερωτήσεις που όλοι θα θέλαμε να του υποβάλουμε. Τι είναι τελικά η Ρούλα Πισπιρίγκου; Η άστοργη και απατημένη σύζυγος που σκότωσε τρία παιδιά για να φέρει τον Μάνο Δασκαλάκη πίσω ή η υποδειγματική σύζυγος και μητέρα που έκανε τα πάντα για να σώσει τα παιδιά της; «Είναι μια υποδειγματική σύζυγος. Θα έλεγα ότι είναι μια μητέρα που αγαπούσε παθολογικά τα παιδιά της.
Μια μητέρα που δεν έκανε τίποτα άλλο στη ζωή της από το να φροντίζει μόνη της και τα τρία παιδιά της όσο ήταν στη ζωή, αλλά και ένα σπίτι. Αυτό δεν το λέει μόνο ο πρώην σύζυγός της, που μάλιστα δεν έχει κανένα λόγο σε αυτό το στάδιο να το επαναλάβει και στα δικαστήρια, το λένε όλοι
όσοι τη γνώριζαν. Είναι μια γυναίκα που δεν έχει πειράξει ποτέ στη ζωή της κανέναν, δεν είχε ανταλλάξει ποτέ μια σκληρή κουβέντα με κάποιον, με μια γειτόνισσα, ή στη ζωή της ολόκληρη να έχει μαλώσει με κάποιον, να έχει βρίσει κάποιον, να έχει κάνει κάτι κακό σε κάποιον.
Και αυτοί οι οποίοι δεν γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να αφαιρείς μια ανθρώπινη ζωή, και μάλιστα πολύ περισσότερο των παιδιών σου, είναι βέβαιο ότι αν παρακολουθήσουν τη δίκη καθημερινά, θα καταλάβουν ότι η κυρία κατηγορουμένη θα αθωωθεί».
Είναι μια ιστορική δίκη, σε μια υπόθεση που παρόμοιά της δεν έχει υπάρξει στην Ελλάδα. Επιμένετε πολύ στην αθωότητά της. Γιατί; Και σας ρωτώ τόσο άμεσα γιατί αυτό είναι το ερώτημα του κόσμου: «Γιατί ο Κούγιας επιμένει τόσο πολύ;».
Γιατί μελέτησα και τις δύο δικογραφίες και ανακάλυψα από την πρώτη στιγμή ότι η γυναίκα αυτή ήταν ανυπεράσπιστη. Η οποία, αν είχε τύχει μιας στοιχειώδους υπερασπίσεως από έναν επαρκή δικηγόρο, ίσως σήμερα να μην ήταν κατηγορουμένη. Με σόκαρε το γεγονός ότι ενώ επί έναν χρόνο η υπόθεση αυτή απασχολεί το Πανελλήνιο, ενώ επί έναν χρόνο έχουν εμφανιστεί διάφοροι ως δικηγόροι της συγκεκριμένης τραγικής γυναίκας, δεν υπήρχε σε καμία από τις δύο δικογραφίες ένας επιστήμονας, είτε ιατροδικαστής είτε τοξικολόγος είτε παθολογοανατόμος είτε καρδιολόγος, που να την υπερασπιστεί.
Και άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί γίνεται αυτό. Και όταν ανακάλυψα ότι οι δικηγόροι που είχαν αναλάβει την υπόθεση είχαν συστηθεί όλοι από μια συγκεκριμένη τηλεοπτική εκπομπή, κατάλαβα ότι εδώ κάποιοι άνθρωποι κάνουν καριέρες, είτε άνθρωποι της τηλεόρασης είτε δικηγόροι, θυσιάζοντας μια δυστυχισμένη φτωχή γυναίκα. Έψαξα να βρω το κίνητρο και δεν υπήρχε κανένα κίνητρο. Συγκέντρωσα στοιχεία και επρόκειτο για μια πραγματικά υποδειγματική μητέρα και σύζυγο. Τίποτα δεν υπήρχε ώστε να μπορεί να δικαιολογήσει πώς μια γυναίκα, η οποία με πολύ μεγάλο κόπο έφερε στη ζωή τρία παιδάκια και θυσίασε τη ζωή της για αυτά, μετά τα θυσιάζει, τα δολοφονεί. Για να κερδίσει έναν άντρα που δεν είχε και κανένα τεράστιο ενδιαφέρον. Ώστε ως προσωπικότητα να
αποτελεί τη δικαιολογία να εκτελεί τα παιδιά της αυτή η μητέρα.
Άρχισα λοιπόν να συζητώ με επιστήμονες και να μου λένε ότι έχουν την ίδια άποψη με μένα.
Όταν ξεκίνησα να μιλώ με καθηγητές πανεπιστημίου που έχω χρησιμοποιήσει σε άλλες υποθέσεις, ιατροδικαστές που τους γνωρίζω από άλλες δίκες, τοξικολόγους και παθολογοανατόμους από όλη την Ελλάδα και τους έστειλα τα στοιχεία της δικογραφίας, όλοι μου μιλούσαν για μια δικαστική πλάνη. Υπήρχε βέβαια και μια πολύ μεγάλη βάση το γεγονός ότι τρεις ιατροδικαστές, τους οποίους εκτιμώ απεριόριστα –η κυρία Τσάκωνα, η κυρία Τσιόλα και ο κύριος Τσαντίρης–, είχαν εκφράσει διαφορετικές απόψεις.
Και όταν άρχισα να εντρυφώ περισσότερο στην υπόθεση, κατάλαβα ότι η γυναίκα αυτή είναι αθώα και ότι κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να την καταδικάσει αν εφαρμόσει αυτά που λέει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας και ο νόμος.
Σε αυτή την υπόθεση επιτεθήκατε σε πολλούς και με έντονους χαρακτηρισμούς. Ακούσαμε να αποκαλείτε τον Μάνο Δασκαλάκη «κλαρινογαμπρό», «μόσχο σιτευτό» και όχι μόνο. Έχετε μετανιώσει για κάποιον στον οποίο επιτεθήκατε λεκτικά ενώ δεν έπρεπε στην υπόθεση της Πάτρας;
Όχι, δεν μετανιώνω γιατί είδα την πραγματική προσωπικότητα του κυρίου Δασκαλάκη, ο οποίος ενώ σε ανύποπτο χρόνο σε διάφορες καταθέσεις κατέθετε ύμνους για αυτή τη γυναίκα, ξαφνικά τον βλέπω καθημερινά να συνεργάζεται με τους παρουσιαστές εκπομπών και «δημοσιογράφους» μόνο και μόνο για να βλέπει το όνομά του γραμμένο στον Τύπο ή στο Διαδίκτυο και να βλέπει και τη φωτογραφία του.
Και την ίδια στιγμή βλέπω μια γυναίκα που έφερε στη ζωή τρία παιδιά, που ουσιαστικά τα μεγάλωσε μόνη της, γιατί αυτός δεν ήταν και πολύ παρών όλα αυτά τα χρόνια, όταν εκείνη βασανιζόταν να επιβιώσει σε δύσκολες συνθήκες και να μεγαλώνει τρία παιδιά μόνη της, χωρίς βοήθεια από κανέναν.
Επειδή είμαι ένας άνθρωπος που δεν διστάζει να αποδώσει την πραγματικότητα, την πραγματική προσωπικότητα κάποιων, χρησιμοποίησα αυτούς τους χαρακτηρισμούς, οι οποίοι ταίριαζαν σε αυτή την περίπτωση.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με Τα Νέα Σαββατοκύριακο.
