Νέοι, ωραίοι και πολλά υποσχόμενοι. Αυτά που ενώνουν, τον Αλέξανδρο Δαβιλά και τον Γιώργο Αμούτζα, είναι οι σπουδές στην ίδια δραματική σχολή και η αγάπη για το επάγγελμα τους. Φέτος πρωταγωνιστούν στην επιτυχημένη σειρά «Σασμός» του Αlpha και μιλούν για τα όνειρα τους και την πορεία τους μέχρι σήμερα.
Στον «Σασμό» υποδύεσαι τον Νικηφόρο, ένα αγόρι 18 χρόνων που δολοφόνησαν τον πατέρα του λίγες εβδομάδες πριν ξεκινήσει έναν νέο κύκλο στη ζωή του ως φοιτητής. Θα μάθει ότι ο Μαθιός σκότωσε τον μπαμπά του;
Γιώργος Αμούτζας: Αυτό δεν μπορώ να σ’ το πω γιατί δεν το γνωρίζω. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η σειρά βασίζεται στο βιβλίο (σ.σ. του συγγραφέα Σπύρου Πετρουλάκη από τις Εκδόσεις Μίνωας). Από εκεί και πέρα, κάνουμε μια καθημερινή σειρά που μας αναγκάζει κάποια πράγματα να τα καθυστερήσουμε ή να τα διαφοροποιήσουμε λιγάκι. Εγώ αυτό το οποίο φαντάζομαι είναι αυτό που έχω διαβάσει στο βιβλίο. Δεν έχω πιάσει στα χέρια μου όμως κάποιο σενάριο που να έχει φτάσει τόσο μακριά.
Πώς προέκυψε η πρόταση για τον Σασμό;
Εκείνη την περίοδο ήμουν σε γυρίσματα εκτός Αθήνας με τον κύριο Μανουσάκη για τον Βαρδιάνο στα σπόρκα. Λίγο πριν φύγω είχα την ακρόαση για τον Σασμό. Μου έστειλαν το κείμενο, το προετοίμασα και πήγα. Εκεί συνάντησα τη Σάντυ Χατζηιωάννου (σ.σ. υποδύεται την Τζένη, τη σύντροφο του Νικηφόρου) και κάναμε μαζί μια σκηνή για να δοκιμαστώ για τον ρόλο. Η ακρόαση πήγε πολύ καλά και ήταν από τις λίγες φορές που το κατάλαβα.
Γιατί το λες αυτό;
Η ακρόαση είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι κάτι δύσκολο, και στην Ελλάδα δεν το διδασκόμαστε στη δραματική σχολή. Μπορώ να σου πω ότι είναι το αδύνατο σημείο μου. Κι αυτό γιατί έχω δυσλεξία και οι περισσότερες ακροάσεις είναι βασισμένες σε άγνωστο κείμενο, γεγονός που με δυσκολεύει πάρα πολύ. Κατά 99% έχω χάσει τον ρόλο μόνο από την ανάγνωσή μου και επειδή δυσκολεύομαι να καταλάβω τι διαβάζω. Αν έχω μελετήσει το κείμενο, όπως έγινε στον Σασμό, είμαι εντάξει. Αισθάνθηκα ότι κατάφερα να δώσω στον κύριο Κωστόπουλο (σ.σ. τον σκηνοθέτη της σειράς) αυτό το κάτι που να τον κάνει να θέλει να με ανακαλύψει και να πιστέψει σε εμένα. Μετά την ακρόαση έφυγα για τα γυρίσματα του Βαρδιάνου και λίγες μέρες αργότερα με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν: «Γιώργο, είμαστε από την παραγωγή του Σασμού και πρέπει να υπογράψουμε αν είναι δυνατόν χθες γιατί ξεκινάς γυρίσματα».
Στον Σασμό υποδύεσαι τον Άγη, που αναγκάστηκε να μετακομίσει από το Ρέθυμνο όταν έγιναν αντιληπτές κάποιες παράνομες πράξεις του. Θα τον δούμε ξανά στη σειρά;
Αλέξανδρος Δαβιλάς: Βέβαια. Ο Άγης θα επιστρέψει και θα συνεχίσει να ασχολείται με το κύκλωμα αρχαιοκαπηλίας. Όσον αφορά την Τζένη (σ.σ. η κοπέλα που βιντεοσκόπησε κατά τη διάρκεια προσωπικών τους στιγμών), δεν γνωρίζω τι θα συμβεί στη συνέχεια. Υποθέτω ότι θα υπάρξει κάποια εξέλιξη, αλλά μέχρι στιγμής στα σενάρια που έχω δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
Γνώριζες προσωπικά κάποιον από τους ηθοποιούς της σειράς πριν συνεργαστείτε;
Με τον Γιώργο Αμούτζα και τη Μαρία Δασκαλάκη (σ.σ. που υποδύεται τη Μαίρη) ήμασταν μαζί στη σχολή.
Πότε πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός;
Ήμουν στη Β’ Γυμνασίου όταν ένας καθηγητής μου μου είπε ότι πρέπει να ασχοληθώ με την υποκριτική. Άρχισα να το σκέφτομαι λίγο και δεν άργησα να το πάρω απόφαση.
Αυτό έγινε στο πλαίσιο κάποιας σχολικής παράστασης;
Όχι, μου το είπε απλά επειδή ήμουν καραγκιόζης. (Γελάει.)
Η οικογένειά σου είχε κάποια σχέση με τον χώρο;
Δεν είχαν, αλλά ο πατέρας μου ήταν πολύ φίλος με τον Στάθη Ψάλτη, ο οποίος του είχε προτείνει να παίξει σε κάποια παράσταση. Δεν το έκανε ποτέ. Αλλά νομίζω ότι κατά βάθος το ήθελε. Τους ανακοίνωσα στο Λύκειο ότι θέλω να γίνω ηθοποιός και δεν υπήρχε κάποια αντίδραση. Νομίζω, μάλιστα, ότι ο πατέρας μου χάρηκε.
Πόσο εύκολο ήταν για εσένα να μπεις στον χώρο της υποκριτικής;
Είμαι απλά τυχερός. Με το που τελείωσα τη σχολή με πρότειναν σε ένα κάστινγκ και έτσι έκλεισα την πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση, στην Επιστροφή του ΑΝΤ1.
Γιατί το αποδίδεις στην τύχη; Φαντάζομαι ότι είχες και το ταλέντο.
Αναφέρομαι στην τύχη και θα καταλάβεις το για – τί. Όταν πήγα στην οντισιόν για την Επιστροφή, ήταν 2.000 ηθοποιοί. Μου είχαν πει ότι με θέλουν αλλά τις επόμενες μέρες δεν με πήραν τηλέφωνο. Τους πήρα λοιπόν πίσω γιατί ήμουν μέσα στο άγχος – ήταν η πρώτη μου δουλειά και καταλαβαίνεις ότι το ήθελα πάρα πολύ. Μου είπαν: «Κοίταξε, Αλέξανδρε, σε θέλουμε αλλά δεν έχεις μπλε μάτια. Άμα βρούμε κάποιον που να σου μοιάζει λίγο αλλά με μπλε μάτια, θα τον πάρουμε». Επειδή λοιπόν δεν βρήκαν κάποιον άλλο, πήραν εμένα και μου έβαλαν φακούς.
