Όσα εξομολογήθηκε ο Νότης Χριστοδούλου στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου για τους γονείς του, έγιναν αφορμή να μοιραστεί ο Γιάννης Πουλόπουλος μια άγνωστη προσωπική ιστορία του καλού του φίλου. Ο Νότης Χριστοδούλου με τον Γιάννη Πουλόπουλο συνδέονται με φιλία χρόνων και έχουν μοιραστεί πολλές στιγμές μεταξύ τους. Ο δημοσιογράφος περιέγραψε την πρώτη συνάντηση που είχε ποτέ ο Νότης Χριστοδούλου με τον πατέρα του λίγο πριν δώσει Πανελλαδικές εξετάσεις, ενώ μοιράστηκε και μια άγνωστη ιστορία, όταν ο interior designer κλήθηκε να αναγνωρίσει στο νεκροτομείο τον πατέρα του.
«Με τον πατέρα του ο Νότης Χριστοδούλου συναντήθηκε πρώτη φορά στην πρώτη Λυκείου. Λίγο πριν πάει να δώσει Πανελλαδικές εξετάσεις. Ο Νότης είχε περάσει πρώτος των πρώτων από όλη την Ελλάδα. Μου έχει πει μια ιστορία, γιατί εμείς γνωριστήκαμε όταν είχε τελειώσει το σχολείο, ότι τον είχε δει και το μόνο που έκανε, ήταν πως έβγαλε ένα πεντοχίλιαρο να του δώσει. Όταν ουσιαστικά ζήτησε την αρωγή του την οικονομική για να μπορέσει να σπουδάσει στο εξωτερικό δεν τον βοήθησε. Αυτά που κάνουμε καμιά φορά τα βρίσκουμε μπροστά μας. Ξέρω ότι αυτός ο άνθρωπος πέθανε στην Αθήνα, είχε καταγωγή από την Κύπρο. Μου λέει κάποια στιγμή ο Νότης, ότι «μου ζητούν να αναγνωρίσω τον πατέρα μου, αλλά δεν ξέρω πως είναι». Έπρεπε να πάει στο νεκροτομείο να αναγνωρίσει έναν άνθρωπο που δεν τον γνώριζε», είπε ο Γιάννης Πουλόπουλος στον αέρα του «Super Κατερίνα».
Η εξομολόγηση που έκανε ο Νότης Χριστοδούλου για τον πατέρα του και τα τελευταία λόγια της μητέρας του.
Τον πατέρα μου τον είδα δύο φορές στη ζωή μου. Τότε μου είπε τις μεγαλύτερές του ανημποριές. Βάζω Χ. Θα προτιμούσα χίλιες φορές να α είχα έναν ομοφυλόφιλο πατέρα, που θα με στήριζε και θα με αγαπούσε και θα ήταν συνοδοιπόρος στη ζωή μου. Αν πάρουμε όλη μου την πορεία εγώ οπισθοχωρώ και από το τραγούδι κι από την τηλεόραση για να βρω την επιβεβαίωση της οικογένειάς μου. Ήταν η ανάγκη επιβεβαίωσης. Το ζητούμενο ήταν να μου πει η μητέρα μου σε αποδέχομαι όπως είσαι κι είμαι δίπλα σου. Ένιωσα μια τεράστια θλίψη και έναν τεράστιο θυμό, ότι αυτός ο άνθρωπος δεν με αποδέχτηκε ποτέ.
Με το που έφυγε η μητέρα μου ένιωσα μια τεράστια θλίψη κι έναν τεράστιο θυμό, ότι αυτός ο άνθρωπος δεν με αποδέχτηκε ποτέ. Αν το δούμε από έξω για ένα παιδί χωρισμένων γονιών, που δεν έχει το αντρικό πρότυπο κι όλος ο άξονας της ζωής του είναι η μητέρα του, καταλαβαίνεις ότι αν μη τι άλλο η αποδοχή της μητέρα του είναι το πρωτεύον.
Θα σου πω κάτι το οποίο το έχω πει μόνο στους φίλους μου και συγκινούμαι τώρα που το λέω. Ενώ 15 χρόνια δεν με αποδέχτηκε, τα τελευταία λόγια που άκουσα από την μητέρα μου ήταν να σηκώσει το κινητό της λέγοντας: “Μπορείς να μου πάρεις τηλέφωνο τον φίλο σου;” Και είπε το όνομά του. Και της λέω, έλα βρε μαμά σε παρακαλώ, έχει πάρει όλο τον κόσμο τηλέφωνο. Κάτσε φρόνιμα. Πάω σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και να επιστρέψω και στον δρόμο μαθαίνω ότι έχει πάθει ανακοπή».
