Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τις εικόνες από τα Τέμπη. Το τραγικό δυστύχημα στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 57 ανθρώπους. Μαζί με τη θλίψη υπάρχει και οργή και ανάγκη για απόδοση ευθυνών. «Ράγες και φέρετρα. Έθνος και π-ένθος. Ευθύνες και αποποίηση» γράφει η Βίκυ Χατζηβασιλείου σε ένα κείμενο «γροθιά» στο στομάχι.
«Αγνοούμενοι μιας τραγωδίας και αγνοημένοι μιας χώρας ολόκληρης. Όλοι μας! Ηλεκτρονικά συστήματα τηλεδιοίκησης που πληρώσαμε άπαντες οι φορολογούμενοι και που σκούριασαν ήδη, περιμένοντας στις συσκευασίες τους επί 23 χρόνια! Πολιτικοί φαρισαϊσμοί με κόστος ανθρώπινες ζωές» συμπληρώνει η δημοσιογράφος.
Και συνεχίζει η Βίκυ Χατζηβασιλείου: «Ποιος θα πάρει την ευθύνη για το απαρχαιωμένο, τριτοκοσμικό σύστημα ασφαλείας των ελληνικών τρένων που οδήγησε (σε συνέργεια με τον σταθμάρχη Λάρισας) στο θάνατο τόσους ανθρώπους; Τόσα νέα ανυποψίαστα παιδιά που εμπιστεύτηκαν τα ελληνικά τρένα; Ένας σταθμάρχης πρώην αχθοφόρος δεν αρκεί! Κι ας επέστρεψε στην πρώτη του ιδιότητα. Του αχθοφόρου, πλην όμως ψυχών και τύψεων… (Ποια κομματική δυσλειτουργία τον διόρισε άραγε, ανίκανο όντα -τελικά- σε τόσο υπεύθυνη θέση;) Η πρόσφατη ιστορία, μας κλείνει το….Μάτι της ατιμωρησίας».
«Όχι λοιπόν! Στη μνήμη των νεκρών απαιτούμε να αποδοθούν οι ευθύνες και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι! Θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας στο τρένο! Κι εγώ (που έκανα τη συγκεκριμένη διαδρομή τουλάχιστον 5 φορές το τελευταίο διάστημα), κι ο ανιψιός μου (που έφτασε Θεσσαλονίκη με το προηγούμενο), κι εσύ που διαβάζεις τώρα αυτό το post… Εμείς όλοι, απλά ζούμε από τύχη. Οι άλλοι 57 όμως (έως τώρα), δεν έφυγαν από ατυχία! Αλλά από εγκληματική αμέλεια! Πολιτική τε και ανθρώπινη. ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΟΡΓΗ! ΠΕΝΘΟΣ ΚΑΙ ΘΥΜΟΣ!» καταλήγει.
