Ο Διονύσης Σαββόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της Τρίτης 21 Οκτωβρίου σε ηλικία 81 ετών.
Τις τελευταίες μέρες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο διότι έδινε μάχη με τον καρκίνο από το 2021. Ο Διονύσης Σαββόπουλος υπέστη ανακοπή στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου 1944. Έχοντας ρίζες από την Κωνσταντινούπολη και την Φιλιππούπολη δέχτηκε σε νεαρή ηλικία ένα ευρύ φάσμα επιρροών από την Ανατολή. Το 1963 μετακόμισε στην Αθήνα και ξεκίνησε να φοιτά στην Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης αλλά τελικά το τραγούδι τον κέρδισε.
Εξέδωσε δισκογραφικά 14 κύκλους τραγουδιών του, καθώς και ζωντανές ηχογραφήσεις έξι συναυλιών και παραστάσεών του. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε από τη χούντα το 1967. Έδωσε συναυλίες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσµο. Έγραψε µουσική για παραστάσεις σε θέατρα της Αθήνας και στην Επίδαυρο, και για τον κινηµατογράφο.
Οι ερμηνείες και οι ενορχηστρώσεις του θεωρούνται μοναδικές και αξεπέραστες, ενώ τραγούδια του όπως τα «Φορτηγό», «Περιβόλι του τρελλού», «Μπάλλος», «Βρώμικο ψωμί», «Ρεζέρβα» και «Τραπεζάκια έξω» όσα χρόνια κι αν περάσουν, παραμένουν άφθαρτα και πάντοτε επίκαιρα. Επίσης, επέλεξε από την αρχή της καριέρας του να σκηνοθετεί ο ίδιος τις παραστάσεις του που έγιναν σημεία αναφοράς.
Το 1972 κυκλοφορεί ο δίσκος «Το Βρώμικο Ψωμί», από το οποίο ξεχωρίζουν η δωδεκάλεπτη «Μαύρη Θάλασσα», το «Ζεϊμπέκικο», «Η Δημοσθένους λέξις», το «Έλσα σε φοβάμαι» και ο «Αγγελος εξάγγελος», δηλαδή το τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν, «The wicked messenger» σε μετάφραση και διευρυμένη διασκευή του Σαββόπουλου.
Το 2017 ανακηρύχθηκε επίτιµος διδάκτορας του Τµήµατος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Ήταν παντρεμένος µε την Άσπα, από το 1967 και απέκτησε δύο παιδιά, τον Κορνήλιος και Ρωµανός αλλά και δύο εγγόνια, τον Διονύση και τον Ανδρέα.
Με το βιβλίο του «Γιατί τα χρόνια τρέχουν», εκδόσεις Πατάκη, 2024, ο Διονύσης Σαββόπουλος θα τιμήσει τα ογδόντα του χρόνια αφηγούμενος το πώς από τροβαδούρος για «τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα» μετατράπηκε σε εθνικό βάρδο. Το 2025 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την τηλεοπτική προβολή του ντοκιμαντέρ «Χαίρω πολύ Σαββόπουλος», από την ΕΙΡΤ σε παραγωγή Cinetic (Παπαστάθης–Χατζόπουλος) και σε σκηνοθεσία Λάκη Παπαστάθη.
