Η ηθοποιός και χορεύτρια Καλή Καλό έφυγε από τη ζωή στα 98 της χρόνια. Βρισκόταν στο Γηροκομείο Αθηνών το τελευταίο διάστημα.
«Έφυγε πριν λίγο από κοντά μας η υπέροχη Καλή Καλό η πρωταγωνίστρια της επιθεώρησης των δεκαετιών ’40 – ’50 – ’60 με την τόσο πολυτάραχη ζωή σημαδεμένη από συγκλονιστικά γεγονότα όπως η ίδια αναφέρει στην αυτοβιογραφία της “Όσα πήρε ο άνεμος”, με κοινωνικούς αγώνες, με έντονη συνδικαλιστική δράση στο Σωματείο των ηθοποιών και στο ΤΑΣΕΗ.
Το τελευταίο δεκάμηνο με ενέργειες του ΤΑΣΕΗ κι εμού προσωπικά που με τίμησε με τη φιλία της μεταφέρθηκε στο Γηροκομείο Αθηνών όπου όλο το προσωπικό την περιποιήθηκε από την πρώτη στιγμή με πολλή αγάπη και φροντίδα και για αυτό τους ευχαριστούμε θερμά μέσα από την καρδιά μας για όλο το κοινωνικό έργο που επιτελούν με τόση ευθύνη. Καλό ταξίδι γλυκιά Καλή μου…», ανέφερε στο συγκινητικό μήνυμά του για την Καλή Καλό ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Ποια ήταν η Καλή Καλό
Η Καλλιόπη Δαμβέργη, γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Καλή Καλό γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Δεκεμβρίου του 1926, αλλά είχε καταγωγή από το Ρέθυμνο. Μητέρα της ήταν η Χρύσα, κόρη του στρατηγού Γ. Καλοχριστιανάκη, υπασπιστή του Βενιζέλου, επίσης ηθοποιός και μια χειραφετημένη για την εποχή γυναίκα. Πατέρας της ήταν ο Νίκος Δαμβέργης, της οικογένειας των φαρμακοβιομηχάνων.
Η καλλιτεχνική της πορεία
Η πρώτη παρουσία της Καλής Καλό σε θεατρική παράσταση ήταν σε ηλικία μόλις τριών ετών, στη «Δασκαλίτσα» του Ντάριο Νικκοντέμι, μετά από απόφαση της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θέατρο της οποίας έπαιζε η μητέρα της. Ο πρώτος πραγματικός της ρόλος όμως ήταν σε ηλικία 5 ετών, ειδικά γραμμένος για αυτή από τον Σπύρο Μελά στο έργο του «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», όπου σημείωσε μεγάλη επιτυχία παίζοντας δίπλα στον Βασίλη Λογοθετίδη και στο ζεύγος Μουσούρη στο θέατρο «Αλίκη». Τόση ήταν η επιτυχία, ώστε ο Αττίκ έστειλε τον διευθυντή της «Μάντρας» του, Χρ. Δημητρόπουλο, να ζητήσει από τη μητέρα της συνεργασία. Και όταν αυτή έδωσε τη συγκατάθεσή της, εκείνος έγραψε της «Μπέμπας» τραγούδια και παρλάτες, τη δίδαξε ηθοποιία, της έδωσε το ψευδώνυμο «Καλή Καλό» και την εμφάνισε σε παραστάσεις του. Παράλληλα, μαθήτευε επί πολλά χρόνια στη σχολή κλασικού μπαλέτου του Βασιλικού (σήμερα Εθνικού) Θεάτρου και άλλες. Σχηματιζόταν έτσι μια εικόνα της ως παιδιού-θαύματος, κάτι σαν τη Σίρλεϊ Τεμπλ της Ελλάδας, ωστόσο το διαζύγιο της μητέρας της και ο πόλεμος με την Κατοχή διέκοψαν αυτή την εξέλιξη, καθώς μητέρα και κόρη άρχισαν να περιοδεύουν με «μπουλούκια» στην επαρχία για την επιβίωσή τους. Η μεταπολεμική ένταξή της στο ΚΚΕ οδήγησε στη σύλληψή της το 1947 από το θέατρο, ενώ εμφανιζόταν στην επιθεώρηση «Το παρδαλό κατσίκι», και στον εκτοπισμό της επί εξάμηνο στην Ικαρία.
Μετά την επιστροφή από την εξορία, που συμπίπτει με την ενηλικίωσή της, η Καλή Καλό δημιούργησε τον δικό της θίασο (1950) και ερμήνευσε ρόλους σε όλα τα είδη του θεάτρου, δηλαδή βαριετέ, επιθεώρηση, οπερέτα, ελεύθερο θέατρο, και πρόζα. Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τους Μινωτή, Κυβέλη, Μιράντα Μυράτ, Κατράκη, Τραϊφόρο, Χριστόφορο Νέζερ, Αυλωνίτη, Μαυρέα, Κοκκίνη, Σταυρίδη, Καλουτά, Ρένα Ντορ και Ρένα Βλαχοπούλου. Επίσης πρωταγωνίστησε στο Εθνικό Θέατρο και στο ΚΘΒΕ, παίζοντας έργα των Μπρεχτ, Πιραντέλλο και άλλων. Το γεγονός ωστόσο ότι δεν την ενδιέφερε ο κινηματογράφος, κι έτσι έπαιξε μόνο σε 4 κινηματογραφικές ταινίες, συνετέλεσε στο να είναι σχεδόν άγνωστη στις νεότερες γενεές. Στο τέλος της σταδιοδρομίας της εμφανίσθηκε και σε λίγες τηλεοπτικές σειρές.
Η αυτοβιογραφία της, «Όσα δεν πήρε ο άνεμος»
Το 1998 η Καλή Καλό δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της, με τον τίτλο «Όσα δεν πήρε ο άνεμος» και υπότιτλο «Η αυτοβιογραφία μιας θεατρίνας». Το βιβλίο αναμνήσεων με τίτλο «Περίπατος ψυχής» στην Αθήνα του κάποτε… του τώρα… του τότε… κυκλοφόρησε το 2011.
Η προσωπική της ζωή
Η ηθοποιός πραγματοποίησε τρεις γάμους: Τον πρώτο ανήλικη, το 1945, με τον φοιτητή τότε της Σχολής Ικάρων Γιώργο Μαμαλάκη, που σκοτώθηκε ένα έτος αργότερα, προτού γεννηθεί η κόρη τους Γιούλη. Το 1957 παντρεύτηκε τον Δημήτρη Βαλμά, τον οποίο είχε γνωρίσει σε περιοδεία στη Σύρο, και με τον οποίο έζησαν στη Θεσσαλονίκη (το εκεί «Στρατιωτικό Θέατρο» τώρα φέρει το όνομά της).Τέλος, από το 1959 έως το 1979 ήταν παντρεμένη με τον πλοίαρχο Κώστα Καρανικόλα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Χρήστο. Αλλά σε ηλικία 13 ετών ο Χρήστος τραυματίσθηκε σοβαρά από έκρηξη σε πείραμα χημείας και, παρά το ότι η μητέρα του ξόδεψε όλη της την περιουσία για να θεραπευθεί, απεβίωσε το 1988, σε ηλικία 27 ετών. Για χρόνια μετά την απώλεια του γιου της, η ηθοποιός είχε αποτραβηχτεί στην Αστυπάλαια.
Το περασμένο καλοκαίρι τα οστά του γιου της βρέθηκαν στο σπίτι που διέμενε μέχρι τη φιλοξενία της στο Γηροκομείο Αθηνών.
«Ήταν συναισθηματικοί οι λόγοι που το έκανα, δεν μπορούσα να σκέφτομαι ότι τα οστά του γιου μου θα είναι μαζί με τα άλλα ανακατεμένα. Είχε έρθει και η αστυνομία σπίτι μου και μου πήραν δείγμα για να δουν αν πραγματικά είναι δικά μου, του παιδιού μου. Δεν μπορώ να αισθανθώ ότι τα κόκκαλα του παιδιού μου είναι ανακατεμένα με άλλα. Θέλω να είναι ξεχωριστά.
Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η κίνησή μου σχολιάστηκε αρνητικά. Υπάρχει κάποιο εμπόδιο; Όχι. Ο γιος μου είχε μανία με τη χημεία και αυτό του έκανε και καλό και κακό. Ένας μεγάλος καθηγητής τον πήρε για βοηθό όταν ήταν 18 ετών με αποτέλεσμα να κάνει αργότερα τα δικά του πειράματα. Εκεί, έχασε το χέρι του, τα μάτια του και 14 χρόνια αγωνιστήκαμε πολύ σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης. Δεν το έχασα το παιδί μου, απόδειξη ότι φοράω πολύχρωμα ρούχα. Θέλω να φτάσω στα 126 χρόνια», είχε δηλώσει στη συνέχεια στην εκπομπή «Στούντιο 4» η Καλή Καλό.
Διαβάστε επίσης: Η Καλή Καλό απαντά για τα οστά του γιου της που βρέθηκαν στο σπίτι της – «Το έκανα για συναισθηματικούς λόγους»
