Ανείπωτη θλίψη έχει προκαλέσει στο πανελλήνιο η είδηση του θανάτου του Τόλη Βοσκόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών.

Ο «πρίγκιπας» του λαϊκού τραγουδιού άφησε την τελευταία του πνοή από ανακοπή καρδιάς στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας λίγες μέρες πριν από τα γενέθλια του που είναι στις 26 Ιουλίου.

Η φωνή του σπουδαίου ερμηνευτή του ελληνικού πενταγράμμου σίγησε για πάντα, με πολλούς εκπροσώπους από τον καλλιτεχνικό και όχι μόνο χώρο να τον αποχαιρετούν με συγκίνηση, γράφοντας δύο λόγια στα social media.

Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη 21 Ιουλίου στις 15:00, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών κι εκεί συγγενείς, φίλοι και απλοί άνθρωποι που τον θαύμαζαν ως καλλιτέχνη θα έχουν την ευκαιρία να του πουν το τελευταίο αντίο.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος σπάνια έδινε συνεντεύξεις. Όταν όμως το έκανε μιλούσε για όλους και για όλα χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις. Εμείς συγκεντρώσαμε κάποια από τα λόγια του για τη ζωή και την καριέρα του, τον έρωτα και την οικογένειά του.

Καλεσμένος της Έλενας Κατρίτση στην εκπομπή Prive στο Mega είχε μιλήσει για…

…τη σχέση του με τον Θεό: «Οι άνθρωποι δεν τα έχουμε όλα… Εγώ από τον Θεό, όταν κάποτε ζήτησα, ζήτησα πολύ λιγότερα από αυτά που μου έδωσε. Ο Θεός μου έδωσε πολλά περισσότερα από αυτά που ζήτησα…».

… την πικρία που είχε από τους δικούς του ανθρώπους: «Από δικούς μου ανθρώπους έχω νιώσει να χαίρονται όταν είδαν ένα είδωλο να πέφτει. Στις δύσκολες ώρες ο ξένος κόσμος ήταν δίπλα μου. Οι δικοί μου άνθρωποι ήταν και στα καλά κόντρα. Σε κάποιες πάρα πολύ δύσκολες στιγμές, όταν χρειάστηκα την ανάγκη τους, δεν μου έδωσε κανείς βοήθεια. Αυτό μου έχει αφήσει μέσα μου μια πίκρα…».

… την περίοδο που διαταράχθηκε η σχέση του με την Άντζελα Γκερέκου: «Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ένιωσε για πρώτη φορά ότι κάτι μας συμβαίνει με τη γυναίκα μου. Θα είχα παρεξηγήσει πολύ τα πράγματα αν δεν με είχαν συγκρατήσει οι φίλοι μου. Για ένα διάστημα νόμιζα ότι δεν με αγαπάει και ότι τελειώσαμε, αλλά δεν ήταν έτσι. Της έκανε παράπονα, γιατί ένιωθα πάρα πολύ άσχημα για ένα διάστημα. Ένιωθα ανεπιθύμητος επισκέπτης μέσα στο σπίτι…».

… τον ρόλο που παίζει το χρήμα στη ζωή του: «Θέλω και έρωτα και χρήμα και δόξα. Όπως ο κάθε άνθρωπος. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον έρωτα. Έχω περάσει και χωρίς χρήμα, δεν είναι τόσο πολύ απαραίτητο. Ανέκαθεν δεν είχα καλή σχέση με το χρήμα. Μισώ τα χρήματα, γιατί κάποια στιγμή είδα σαν άνθρωπος ότι εγώ σαν άνθρωπος δεν αξίζω τίποτα. Σε κάποιες δύσκολες στιγμές δεν με υπολόγιζε κανείς γιατί δεν είχα λεφτά. Όταν ξαναγέμιζε η τσέπη μου έρχονταν όλοι ξανά. Εκεί κατάλαβα ότι αυτό το παλιόχαρτο με νικάει κι εκεί το μίσησα…».

… τον ερχομό της κόρης τους: «Έχω σταματήσει να ονειρεύομαι για πρώτη φορά. Αυτό ήταν αναπάντεχο, απρόσμενο, δεν το περιμέναμε. Δεν ήταν προγραμματισμένο και ακόμα είμαι χαζεμένος, δεν το έχω πιστέψει. Κοιτάζω την κοιλίτσα της Άντζελας και αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια αυτό που συμβαίνει…».

… το ενδεχόμενο ενός δεύτερου παιδιού: «Έχω πολλά που θα μπορούσα να διδάξω την κόρη μου από αυτά που μου έχει διδάξει ο πατέρας μου. Τώρα δεν θέλω να κάνω κανένα άλλο παιδί, γιατί δεν έχω άλλη καρδιά να δώσω αλλού και θα είναι δυστυχισμένο το άλλο παιδί…».

«Όταν γεννήθηκα, και ο πατέρας μου πέτυχε επιτέλους το πολυπόθητο αγόρι, έτρεξε κι έβγαλε κάρτες και άλλαξε και την ταμπέλα στο μαγαζί που έγινε: Χαράλαμπος Ιωάννου Βοσκόπουλος και Υιός. Ήμουν πάντα μαζί του στη Λαχαναγορά, και στα ταξίδια και τις εμπορικές συναλλαγές του. Όμως έβλεπα πως δεν μου πήγαινε αυτή η δουλειά. Από κάτι μπουλούκια που ερχόντουσαν στην Κοκκινιά, με τον Ζαζά, τον Κοκοβιό και άλλους είχα ξελογιαστεί κι ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Γύρω στα 15 δεν άντεξα και του το είπα. Περίμενα πώς θα με σφάξει. Θεατρίνος ο γιος του Λαχαναγορίτη; Και τότε μού λέει: “Πάμε”. Και χωρίς να ξέρω για πού τραβάμε, με πηγαίνει στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη, που είχε και θεατρικό τμήμα. Τότε είναι που πρωτοβγαίνω απ’ την Κοκκινιά και βλέπω την Αθήνα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Στην επιστροφή, μου λέει: “Για να μην μού παραπονεθείς καμιά φορά ότι ήθελες αυτό να γίνεις κι εγώ σε εμπόδισα”. Αυτά μου είπε ο σοφός πρόσφυγας πατέρας μου και τον ευγνωμονώ. Και κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή, ακόμα και σήμερα που πλησιάζω τα 80 μου χρόνια, τον φέρνω στο μυαλό μου και λέω μέσα μου: “Κοίτα τώρα”», είχε δηλώσει ο Τόλης Βοσκόπουλος στη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση της συναυλίας του στο Ηρώδειο το Σεπτέμβριο του 2018.

Το 2001, καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου στο Ενώπιος Ενωπίω, ο ίδιος είχε αναφερθεί…

… στην πορεία του: «Μια διαδρομή, μία ολόκληρη ζωή δεν είναι πάντα όμορφη. Υπήρξαν και τραγικές στιγμές. Από την ώρα που όλα τα άσχημα περνάνε και όλα είναι μια χαρά καλύτερα να μην τα θυμόμαστε…».

… τον έρωτά του με την Άντζελα Γκερέκου και την αλλαγή που έφερε στη ζωή του: «Με την Άντζελα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Είναι ηλεκτρισμός. Πρέπει να ήταν μοναδική φορά, δεν θυμάμαι να το έχω ξανανιώσει. Έμεινα, το μόνο πράγμα που σκέφτηκα αυτόματα ήταν ότι πρέπει να παντρευτώ με αυτό το κορίτσι. Είδα το ταίρι μου. Το εισέπραξε κι εκείνη αυτό… Η Άντζελα κρατάει ένα μαγικό ραβδάκι και με άλλαξε ριζικά. Κοιτάξτε έναν άνθρωπο πώς ήταν και πώς έγινε…».

Την περίοδο που βρισκόταν στα δικαστήρια για την Τζούλια Παπαδημητρίου για την πατρότητα της κόρης που πίστευε ότι είχε αποκτήσει με τη Τζούλια Παπαδημητρίου στις 8 Φεβρουαρίου του 1986, ο Τόλης Βοσκόπουλος είχε δηλώσει στις κάμερες: «Έχω ένα παιδάκι, κανονικό παιδί, δικό μου. Δεν θέλω αυτό το παιδάκι αυτό να έχει ένα άλλο αδερφάκι, που δεν είναι αδερφάκι του. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό…».

Στην εκπομπή «Με τα μάτια της Έλλης», όταν είχε βρεθεί καλεσμένος, ο σπουδαίος τραγουδιστής είχε εξομολογηθεί στην Έλλη Στάη: «Μπροστά στην Άντζελα δεν βάζω τίποτα! Αυτό που νιώθω για το παιδί μου είναι πάρα πολύ δυνατό. Πεθαίνω για το παιδί μου, αλλά η Άντζελα είναι πάνω απ’ όλα! Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την Άντζελα. Δεν γίνεται. Αν τη χάσω θα πεθάνω. Θα σβήσω μόνος μου…».

Μάλιστα, είχε επισημάνει με ειλικρίνεια: «Δεν είμαι του δούναι και λαβείν. Θέλω περισσότερο να με υπολογίζουν. Το να με αγαπάνε είναι μεγάλη κουβέντα. Εγώ αγαπάω, αλλά δεν νομίζω ότι είναι εύκολο στον κόσμο να αγαπάει. Είναι πάρα πολύ σπουδαίο συναίσθημα, δύσκολο. Επειδή το ξέρω καλά εγώ, γι’ αυτό δεν έχω την απαίτηση να με αγαπάνε οι άλλοι. Ούτε από την γυναίκα μου δεν έχω αυτή την απαίτηση. Είμαι επτά χρόνια με την γυναίκα και δεν την έχω ρωτήσει ποτέ αν μ’ αγαπάει. Δεν θέλω να ακούσω κάτι από αυτό, θέλω να ξέρει να παίρνει από εμένα ό,τι της δίνω και είμαι πανευτυχής…».

Φωτογραφίες: NDP

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ