Θλίψη έχει προκαλέσει η ξαφνική είδηση του θανάτου του Νότη Μαυρουδή το βράδυ της Τρίτης (3/1) στο σπίτι του στο Πήλιο.
Ο γνωστός συνθέτης και μουσικός παραγωγός έκανε εργασίες στο μπαλκόνι του σπιτιού του όταν έπεσε από ύψος τριών μέτρων πάνω σε μία πέτρα με το κεφάλι. Μόλις πέντε ημέρες πριν είχε παραχωρήσει μια συνέντευξη στην εκπομπή «Στούντιο 4» που έμελλε να είναι η τελευταία του.
«Αυτό το τραγούδι με έχει χαρακτηρίσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι στο στούντιο, όταν ηχογραφούσαμε με την χορωδία αυτό το τραγούδι, έπεσε το ρεύμα. Ήταν Ιούλιος. Για να μπορέσουμε να κάνουμε τα παιδιά να ξεπεράσουν λίγο το θέμα της θερμοκρασίας, έπαιζα μαζί τους την μακριά γαϊδούρα. Καβαλούσαν την πλάτη μου κι εγώ πήγαινα σαν το σκυλάκι. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι έχω γίνει κι εγώ ένα παιδί», είχε αναφέρει ο Νότης Μαυρουδής.
«Την πρώτη μου κιθάρα την πήρα μέσα από μία ντουλάπα στο σπίτι μου. Την είχε βάλει η μητέρα μου και την ξετρύπωσε για να μάθω εγώ κιθάρα. Αυτό το όργανο είχαμε, δεν μπορούσαμε να πάρουμε άλλο. Προέρχομαι από πολύ φτωχή οικογένεια, η μητέρα μου μοδίστρα, ο πατέρας τσαγκάρης».
«Αν δεν με ρωτούσατε, δεν θα έθιγα εγώ το θέμα της φυλάκισής μου. Η μητέρα μου καταδικάστηκε, γιατί έκρυβε η οικογένεια έναν αντιστασιακό στα Δεκεμβριανά του ’44 και τη μάνα μου την άφησαν να με γέννησε στο σπίτι, με συνοδεία Αστυνομίας βέβαια» είχε αποκαλύψει.
«Γεννήθηκα και μετά από μερικές μέρες ξαναμπαίνει στο κελί και με παίρνει μαζί της για να με θηλάσει, για τα πρώτα βοηθήματα. Δεν είχα και δεν έχω κανέναν λόγο να εκμεταλλευτώ τον ηρωισμό της μητέρας μου».
Για το τραγούδι «Πρωινό Τσιγάρο» είχε αναφέρει: «Το Πρωινό Τσιγάρο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου. Δεν υπήρχε περίπτωση μέσα σε μία ημέρα να μην ακουστεί 2-3 φορές. Πήρε μία έκταση που δεν την περιμέναμε ούτε εγώ, ούτε ο Άλκης Αλκαίου, ούτε η δισκογραφική εταιρία που έκανε την παραγωγή, γιατί ήταν δύσκολο νοηματικά το τραγούδι».
Για την πιο δυνατή στιγμή της καλλιτεχνικής του πορείας που θυμόταν με συγκίνηση, είπε: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συναυλία που έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο με τη Χαρούλα Αλεξίου και τον Γιώργο Νταλάρα. Ξαφνικά σβήνουν όλα τα φώτα κι ο κόσμος άρχισε να ανάβει τους αναπτήρες. Να βλέπεις αυτό το θέαμα, 80.000 ανθρώπων με έναν αναπτήρα, να βλέπεις τις φλογίτσες αυτές. Είχα συγκλονιστεί, δε μπορούσα να το πιστέψω ότι αυτή η δοξασία με παίρνει κι εμένα μέσα».
«Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό, τόσο ώστε να βάλω τα κλάματα και να μη μπορεί να με συνεφέρει η παρέα μου. Δικαιολογούμαι, γιατί η ιστορία του Πρωινού Τσιγάρου είναι και η δική μου ιστορία».
