Την προσοχή του στραμμένη στην Ουκρανία και στις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων 24ωρων έχει ο Νίκος Κοκλώνης. Ο παρουσιαστής και ιδιοκτήτης της Barking Well ενημερώνεται για την εξέλιξη του πολέμου και ανησυχεί για τον τραγικό απολογισμό που ήδη μετρά χιλιάδες θύματα και ανάμεσά τους και δύο Έλληνες νεκρούς.
«Ο σκληρός απολογισμός του πολέμου στην Ουκρανία ξεκίνησε να μετρά θύματα από την πρώτη στιγμή, αλλά πάντα ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον πόνο πιο έντονα όσο πιο «κοντά« τον νιώθει. Σήμερα δύο Έλληνες ομογενείς νεκροί μετά από αεροπορικό βομβαρδισμό, άλλοι έξι τραυματισμένοι και ανάμεσα τους και ένα παιδί», αναφέρει για την τελευταία εξέλιξη της εισβολής στην Ουκρανία.
Και συνεχίζει: «Και η λίστα αυτών που χάνονται κι αυτών που χάνουν αγαπημένους, συνεχώς μεγαλώνει… Ναι, θαυμάζουμε τον ατρόμητο ηλικιωμένο που τη “λέει” στους Ρώσους στρατιώτες, μας συγκινεί η τραυματισμένη μικρούλα που υψώνει το τόσο δα ανάστημά της στον Πούτιν, ο πιτσιρικάς με τη μανούλα του που παραδέχεται στα αγγλικά πως φοβάται “έτσι κι έτσι”, η μάνα του που ομολογεί πως δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει και δεν θέλει να δείχνει φοβισμένη στο παιδί της…»
Απόσπασμα από το βίντεο που περιγράφει ο Νίκος Κοκλώνης μοιράστηκε στα stories του στο Instagram.
«Χιλιάδες Ουκρανοί πολίτες που μέχρι προχθές είχαν τα σπίτια, τις δουλειές, τους φίλους και μια στρωμένη χαρούμενη ζωή σήμερα είναι ήδη πρόσφυγες. τα πάντα άλλαξαν για αυτούς σε ένα βράδυ. Σε λίγες ώρες. Κάποιοι ήδη κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα με την Πολωνία ή τη Μολδαβία», συνεχίζει ο Νίκος Κοκλώνης ενώ δείχνει τον προβληματισμό του για την υποδοχή που θα έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Ακόμα και στη χώρα μας.
«Και αναρωτιέμαι: αυτούς τους χιλιάδες απελπισμένους ξεριζωμένους ανθρώπους που θα αναζητήσουν σε μια άλλη χώρα περίθαλψη, ασφάλεια, και πιο μετά δουλειά και αποδοχή, πως θα τους υποδεχτεί η υπόλοιπη Ευρώπη; Εμείς πώς θα τους υποδεχτούμε; Αν και είμαι σίγουρος πως ο Έλληνας την προσφυγιά τη σέβεται. Την έχει ζήσει στο πετσί του. Στη θέση των προσφύγων της Ουκρανίας θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς. Γιατί ο πόλεμος δεν κάνει διακρίσεις…»
