Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση θέλησε για ακόμα μία φορά να στείλει ένα δυνατό μήνυμα για τα δικαιώματα των ζώων. Αφορμή αυτή τη φορά είναι η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Μοιράστηκε, λοιπόν, δύο σπάνιες φωτογραφίες από τη ζωή της. Και στις δύο πρωταγωνιστές είναι τα ζώα.
Στην πρώτη βλέπουμε την Εριέττα Κούρκουλου Λάτση σε μικρή ηλικία να περιτριγυρίζεται από κύκνους. Στη δεύτερη την βλέπουμε στη σημερινά ηλικία να κρατά στην αγκαλιά της τον γιο της, Νίκο. Τις φωτογραφίες συνόδευσε με ένα μακροσκελές κείμενο:
«Ζώο – μια λέξη που έχουμε καταφέρει να μετατρέψουμε σε βρισιά, παρόλο που βιολογικά, ανήκουμε όλοι οι άνθρωποι σε αυτή την κατηγορία.
Γιατί λοιπόν προσπαθούμε με τέτοια λύσσα να διαχωριστούμε από ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας;
Πολλές φορές αναρωτιέμαι τί είναι αυτό που προσπαθούμε να αποδείξουμε;
Τί είναι αυτό που έχουμε καταφέρει και δικαιολογεί την ανωτερότητά μας από τα υπόλοιπα ζώα;
Είναι μήπως η καταστροφή του πλανήτη, ο οποίος αποτελεί το μοναδικό μας σπίτι;
Είναι η ανελέητη εκμετάλλευση και η αδίστακτη σφαγή της φύσης και των υπόλοιπων ζώων; Ή το μίσος που κυριαρχεί παντού και η αγένεια με την οποία αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας;
Τί είναι αυτό τελικά, που κάναμε σωστά και δικαιωματικά φερόμαστε σαν να μας ανήκουν τα πάντα;
Και εντάξει! Καταφέραμε η αλήθεια είναι, να πείσουμε τον εαυτό μας ότι ο άνθρωπος είναι εντελώς διαφορετική οντότητα και πετύχαμε αυτό τον πολυπόθητο διαχωρισμό μας από την φύση και τα υπόλοιπα ζώα.
Αναρωτιέμαι όμως, τί ακριβώς καταφέραμε τελικά; Αυτό που καταφέραμε, είναι να τρέχουμε πανικόβλητοι από το ένα zoom call στο επόμενο, να μην μας ευχαριστεί τίποτα και να κυκλοφορούμε με ένα κινητό στο χέρι και ένα τεράστιο κενό (όσα χρήματα και υλικά αγαθά και να έχουμε) το οποίο δεν ξέρουμε από πού προέρχεται.
Ξεχνάμε βλέπετε, ότι απαρνούμενοι το γεγονός ότι είμαστε και εμείς Ζώα, απαρνιόμαστε ένα κομμάτι του ίδιου μας του εαυτού, αλλά και την ανάγκη που έχουμε ως Ζώα, να βρισκόμαστε κοντά στην φύση.
Το μόνο που μας θυμίζει πια αυτόν τον χαμένο εαυτό, είναι τα υπόλοιπα Ζώα – Ίσως γι’ αυτό προσπαθούμε με μένος να τα αφανίσουμε.
Έχω όμως μια υποψία, ότι αν τελικά τα καταφέρουμε (και είμαστε πολύ κοντά), το δικό μας κενό δεν θα γεμίσει ποτέ και ο εαυτός που ψάχνουμε απεγνωσμένα στους ψυχολόγους, θα χαθεί μαζί τους για πάντα.
Χρόνια Πολλά στην μόνη μας ελπίδα και το ομορφότερο και πιο αληθινό κομμάτι του εαυτού μας. Τα Ζώα».
