Η Εριέττα Κούρλουλου Λάτση ταξίδεψε στο Κάιρο με τον 13 μηνών γιο της. Από το ταξίδι τους αυτό μοιράστηκε στιγμιότυπα συνοδεύοντάς τα με ένα τρυφερό κείμενο.
Λίγες ώρες μετά την ανάρτησή της η επιχειρηματίας και ακτιβίστρια αποφάσισε να την κατεβάσει. «Σήμερα δεν αντέχω την κακία του κόσμου, θα σας γράψω για το ταξίδι μας άλλη φορά» σημείωσε σε story της.
Η ανάρτηση ανέβηκε ξανά την επόμενη μέρα
Με την απόσταση λίγων ωρών η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση αναθεώρηση. Ανέβασε ξανά τη φωτογραφία και την συνόδευσε με ένα μακροσκελές κείμενο εξηγώντας τη σκέψη της.
«Χθες αποφάσισα να μοιραστώ στιγμιότυπα από το ταξίδι μας στο Κάιρο. Συνήθως δεν το κάνω, εν μέρη γιατί δεν θεωρώ ότι τα ταξίδια που κάνουμε ενδιαφέρουν κανέναν, αλλά και επειδή φοβάμαι την αρνητική ενέργεια του κόσμου. Ο φόβος μου δυστυχώς επαληθεύτηκε και επειδή ήταν από τις ημέρες που δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα δυνατή και που το μίσος χτύπησε φλέβα, αποφάσισα να κατεβάσω την ανάρτησή μου», έγραψε αρχικά.
«Σήμερα όμως ξύπνησα με θυμό και θέλω να πω δύο πράγματα για να μου φύγει. Κάθε φορά που κάποιος σε αυτή την χώρα μοιράζεται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει (υπογονιμότητα, θάνατος αγαπημένων ανθρώπων, ψυχοσωματικά), λαμβάνει αγάπη και συγχαρητήρια» συνέχισε.
«Όμως στην ζωή υπάρχουν και όμορφα πράγματα και αν δεν μάθουμε να χαιρόμαστε με αυτά τα όμορφα, θα καταντήσουμε ένας μίζερος λαός που ασπάζεται και αναπαράγει την ανθρωποφαγία. Η αλήθεια είναι ότι είτε αποφασίσω να μοιράζομαι αυτές τις στιγμές δημόσια είτε όχι, εμείς θα εξακολουθούμε να τις ζούμε. Για εμάς δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Όμως δεν μου αρέσει να κρύβομαι, ούτε θα ήθελα σε αυτό το προφίλ να μοιράζομαι μόνο προβληματισμούς και δυσκολίες» εξηγεί η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση.
«Πριν από δυο χρόνια, αποφάσισα να μοιραστώ εδώ την αλήθεια μου και μέρος αυτής της αλήθειας είναι το ότι είμαι η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση. Έχω μια υπέροχη οικογένεια, εκπληκτικούς φίλους και την τύχη να έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω ταξίδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάω τον πόνο που υπάρχει γύρω μου, ούτε ότι θα πάψω ποτέ να μάχομαι ενάντια στην αδικία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε, ότι η οικονομική μου κατάσταση – που δείχνει να δημιουργεί τέτοιο φθόνο, είναι και αυτή που μου επιτρέπει να προσφέρω βοήθεια σε όποιον το έχει ανάγκη…»
Και καταλήγει: «Και επειδή υποσχέθηκα να μοιραστώ κάτι για την Αίγυπτο, αντικρίσαμε μια φτώχεια που δεν υπάρχει στις δυτικές χώρες. Παιδιά ξυπόλητα και ανθρώπους που ζουν μέσα σε χωματερές. Όμως όταν μας κοιτούσαν στα μάτια ή ανταλλάσσαμε μια καλημέρα, δεν υπήρχε ίχνος μίσους στα μάτια τους… δεν υπήρχε ίχνος θυμού ή ζήλειας. Υπήρχε μόνο αγάπη και αποδοχή του διαφορετικού. Πρέπει να χάιδεψαν δεκάδες άγνωστα χέρια το πρόσωπο του γιού μας στα στενά του Κάιρο χωρίς να μας ρωτήσουν και το βρήκα υπέροχο, γιατί οι άνθρωποι εκεί δεν είχαν πραγματικά κανένα φίλτρο – ήταν απόλυτα και υπέροχα αυθεντικοί. Έχουμε προφανώς πολλά να μάθουμε από εκείνους».
